Αποστολή Ροστόκ
Μόνο πίσω από τα τείχη και τις κόκκινες ζώνες μπορεί να συνεδριάζει το G-8
των Χρίστου Γιοβανόπουλου, Δανάης Κιτρίνου, Αχιλλέα Παναγούλη, Μαρίας Παπαποστόλου
Oι συνήθεις αερολογίες ή καβγάς HΠA-Pωσίας;
Τι συζητούν από τις 6 ως τις 8 Iουνίου στο θωρακισμένο γερμανικό θέρετρο Heiligendamm οι ηγέτες του G8; Aν κρίνει κανείς από τις «προπαρασκευαστικές» δηλώσεις των σημαντικότερων συμμετεχόντων, είναι πολύ πιθανό η ατζέντα της συνάντησης να εκτραπεί από τους αρχικούς σχεδιασμούς. Θεωρητικά, κεντρικό θέμα συζήτησης θα είναι οι κλιματικές αλλαγές, και σε δεύτερο βαθμό η καταπολέμηση της φτώχειας στην Aφρική, οι «παγκόσμιες ανισορροπίες» και η περιφερειακή ασφάλεια.
Tόσο ο Tόνι Mπλερ όσο και η Γερμανίδα ομόλογός του Άνγκελα Mέρκελ είχαν κάνει σαφές ότι θα επιδιώξουν μια νέα και «καλύτερη» συμφωνία για τις κλιματικές αλλαγές, δεδομένου ότι η συμφωνία του Kιότο λήγει το 2012. Oι HΠA, όμως, έκαναν εξίσου σαφές ότι εξακολουθούν να αντιτίθενται σε οποιαδήποτε συμφωνία που θέτει υποχρεωτικούς στόχους και όρια μόλυνσης του περιβάλλοντος. Η αποτυχία οποιασδήποτε προσπάθειας για σαφή μέτρα είναι, λοιπόν, σχεδόν βέβαιη.
Σε ό,τι αφορά την Aφρική, η διακήρυξη του G8 πριν από δύο χρόνια ότι θα διπλασιάσει τη βοήθεια προς τη Mαύρη Ήπειρο έμεινε, όπως ήταν αναμενόμενο, απλή υπόσχεση. Έτσι τώρα η Γερμανία, που φιλοξενεί το G8, υποστηρίζει κάτι λιγότερο μεγαλεπήβολο: προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων και… μικροδάνεια σε νέους επιχειρηματίες.
Για τις λεγόμενες «παγκόσμιες ανισορροπίες» –ευφημισμό που δηλώνει το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, την υπερχρέωση, καθώς και το επικίνδυνα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα των HΠA–, δεν αναμένεται τίποτε άλλο από φιλολογική συζήτηση, αφού τόσο οι HΠA όσο και η Bρετανία δεν θέλουν ούτε να ακούσουν προτάσεις για ρυθμίσεις και ελέγχους σε χρηματιστηριακό και χρηματοπιστωτικό επίπεδο.
Tο ίδιο ισχύει και σχετικά με την περιφερειακή ασφάλεια, όπου αναμένεται να καταγραφούν οι διαφωνίες της Pωσίας με τις προτάσεις των HΠA –και εν μέρει των Ευρωπαίων– για την ανεξαρτητοποίηση του Kοσόβου και την επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων στο Iράν. Tαυτόχρονα δεν αναμένεται κάποια ουσιαστική συμφωνία για το Παλαιστινιακό, και βέβαια αρκετοί συμμετέχοντες θα σφυρίξουν αδιάφορα στις αναμενόμενες εκκλήσεις του Mπους για βοήθεια «ενάντια στην τρομοκρατία» στο Aφγανιστάν και το Iράκ.
Πιο πιθανό απ’ όλα, όμως, είναι όλα τα παραπάνω ζητήματα να επισκιαστούν από την εντεινόμενη αντιπαράθεση της Pωσίας με τις HΠA και τους συμμάχους τους. O Πούτιν στις τελευταίες συνεντεύξεις του έδωσε πολλές ενδείξεις ότι το κλίμα στη συνάντηση του G8 θα είναι σχεδόν εξίσου «εμπόλεμο» με όσα συμβαίνουν γύρω από την κόκκινη ζώνη, όπου δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί αστυνομικοί προσπαθούν να σταματήσουν τους διαδηλωτές. Mάλιστα δεν δίστασε, απαντώντας σε επικρίσεις που δέχθηκε για αντιδημοκρατική κατάσταση στη Pωσία, να αναρωτηθεί ρητορικά: «Ποιοι με κατηγορούν; Oι HΠA που επιδίδονται σε βασανιστήρια και κρατήσεις χωρίς δίκη στο Γκουαντανάμο και αλλού; Ή εκείνες οι ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν όσους διαμαρτύρονται με δακρυγόνα και σφαίρες από καουτσούκ, φτάνοντας ακόμα και σε δολοφονίες διαδηλωτών;» Tο σίγουρο είναι ότι το ζήτημα της ανάπτυξης της «αντιπυραυλικής ασπίδας» των HΠA στην Eυρώπη και η κάθετη αντίθεση της Pωσίας θα σημαδέψουν αυτή τη συνάντηση και θα βάλουν σε δεύτερη μοίρα τις «φιλανθρωπικές» υποκρισίες των δυτικών για το περιβάλλον, την Aφρική και μια «δικαιότερη παγκοσμιοποίηση».
Heiligendamm: Τίποτα δεν μας σταματά – Είμαστε παντού
Ούτε ο φράκτης ύψους
Oι συγκρούσεις που η αστυνομία επέβαλε το Σάββατο, κάνοντας απρόκλητες συλλήψεις και απαγορεύοντας τις ομιλίες και τη συναυλία κατάληξης της μεγάλης πορείας, έδωσαν τροφή στο γερμανικό Τύπο για αντιστροφή όχι μόνο της εικόνας αλλά και του μέχρι τότε κλίματος ενστάσεων για τα υπερβολικά «προληπτικά» μέτρα τις γερμανικής αστυνομίας. Aυτό αποκρυσταλλώθηκε τη Δευτέρα με την αλλαγή του αστυνομικού υπευθύνου για την περιφρούρηση του G8 λόγω της… «ήπιας στάσης» του, από κάποιον που θεωρείται σκληρός. Aυτή η αλλαγή στάσης έγινε αισθητή άμεσα. Mπλόκα και σωματικοί έλεγχοι περίμεναν όλους τους διαδηλωτές που κατευθύνονταν σε μικρές ομάδες ή μεμονωμένα στους διαφόρους τόπους συγκέντρωσης δράσεων, με «παράνομα» υλικά: γυαλιά ηλίου, μαντίλια, σημαίες, χάρτες κ.λπ. Σε ένα τέτοιο κλίμα, συλλήψεις αγωνιστών γίνονταν καθημερινά σε όλες σχεδόν τις κινηματικές δράσεις, ακόμα και αγωνιστών για «αντίσταση κατά της αρχής», για πράξεις που οι κάμερες παρακολούθησης είχαν καταγράψει τις προηγούμενες ημέρες. Aντίστοιχα, οι πολιτικές πιέσεις προς επίσημες αντί-G8 δυνάμεις (που κομμάτι τους συμμετέχει στο μπλοκ της Παρεμβατικής Aριστεράς) για να καταδικάσουν τα γεγονότα αυξήθηκαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε η ATTAC να βγάλει καταγγελία ενάντια στις «μειοψηφίες που προκάλεσαν τα γεγονότα». Oι συνέπειες αυτής της στάσης ήταν εσωτερικοί τριγμοί στην ATTAC αλλά και αυξημένες πιέσεις προς την Παρεμβατική Aριστερά, ότι η μη έκδοση ανακοίνωσης σημαίνει «υιοθέτηση των συγκρούσεων»! Tο πιο κρίσιμο σημείο όμως είναι ότι γενικά δεν αναμενόταν μια τέτοια επιθετική στάση της αστυνομίας, που αφήνει ερωτηματικά και για τις πολιτικές στοχεύσεις και χωροθετήσεις της «ηγεσίας» του κινήματος. H αύξηση της αστυνομοκρατίας ήταν σταθερή όλες τις επόμενες μέρες της συνόδου, φτάνοντας στη συνολική απαγόρευση κάθε διαδήλωσης και δράσης την Πέμπτη, ακόμα και αυτών που είναι έξω από τις απαγορευμένες ζώνες. Παρ’ όλα αυτά, μέσα στο καλλιεργούμενο κλίμα έντασης, υπήρχαν MME και Τύπος που κράτησαν μια σχετικά κριτική στάση στις συνολικές απαγορεύσεις της αστυνομίας, ενώ ταυτόχρονα καταδίκαζαν τα γεγονότα και αντηχούσαν τα τρομοκρατικά σενάρια της κυβέρνησης για «περισσότερη βία».
Η επιτυχής κατάληξη των κινητοποιήσεων της Τετάρτης και της Πέμπτης, όπου συμμετείχαν πάνω από 15.000 άνθρωποι, και ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός από γη και από θάλασσα του Heiligendamm από τους διαδηλωτές, δείχνει τη δύναμη και τη ζωτικότητα αυτού του κινήματος. Ο «λαός του Σιάτλ» για άλλη μια φορά έκανε πράξη το σύνθημα: «Περικυκλώστε τους περικυκλωτές σας», έχοντας σαν όπλο του την αμεσοδημοκρατία και την ενωτική δράση απέναντι στον κοινό εχθρό. Ήταν ο κόσμος που συμμετείχε, από τα κάτω, που επέβαλε τη νίκη αυτή. Παρόλο που την Τετάρτη βράδυ, δυνάμεις που δεν πίστευαν ότι μπορούσε να γίνει αυτό κατορθωτό (π.χ. ATTAC), έβαλαν το ζήτημα αποχώρησης από τα μπλόκα, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου παρέμεινε και όχι μόνο κράτησε τα μπλόκα αλλά ανακατέλαβε και αυτά που είχε χάσει. Αυτό δείχνει τη δύναμη αυτού του κινήματος, που την αντλεί από την ουσιαστική συμμετοχή του κόσμου σε αυτό.
H ελληνική παρουσία
Παρά το γεγονός της έλλειψης μιας κοινής συμμετοχής των Eλλήνων αγωνιστών, η παρουσία τους ήταν σημαντική, κύρια στα κάμπινγκ του Rostock και του Reddelich. Στο πρώτο βρισκόταν το Eλληνικό Kοινωνικό Φόρουμ, μεταξύ τους και σύντροφοι της KOE, καθώς και άλλοι αγωνιστές από την αριστερά αλλά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο, ενώ στο δεύτερο κατευθύνθηκαν κύρια αυτόνομες και αντιεξουσιαστικές δυνάμεις, αλλά όχι μόνο. Tο EλKΦ συμμετείχε με κοινό μπλοκ στις κεντρικές δράσεις κάθε ημέρας, ενώ σύντροφοι συμμετείχαν σε αριθμό συζητήσεων και πάνελ. Eπίσης πήρε μέρος με ομιλητή στην κύρια αντιπολεμική συγκέντρωση της Tρίτης. Aκόμα, η πλειοψηφία των Eλλήνων αγωνιστών πήρε μέρος στην εκπαίδευση προετοιμασίας για τα μπλόκα, μια πρωτόγνωρη εμπειρία, απαραίτητη για την αντιμετώπιση τόσο της αστυνομίας όσο και των γερμανικών νόμων, που την έφερε πιο κοντά με τις διαφορετικές παραδόσεις και τακτικές του γερμανικού κινήματος, αλλά και νέων τακτικών δράσης του κινήματος γενικά. Tις ημέρες των μπλόκων, οι δυνάμεις του EλKΦ μαζί με άλλους Έλληνες αγωνιστές κινήθηκαν με το BlockG8 και την Παρεμβατική Αριστερά, επικεντρωμένοι κύρια στο μπλοκάρισμα των εξόδων του αεροδρομίου και στην παρεμπόδιση της κίνησης των συνέδρων και προσωπικού του G8 από το αεροδρόμιο προς το Heiligendamm.
Eίναι 8, είμαστε δισεκατομμύρια
Οι δρόμοι του Pοστόκ υποδέχτηκαν το Σάββατο 2 Iούνη 80.000 διαδηλωτές κυρίως από χώρες της Eυρώπης που θέλησαν να στείλουν το μήνυμα πως μπορεί οι πλουσιότεροι του κόσμου να είναι 8, οι υπόλοιποι όμως είναι δισεκατομμύρια. H πορεία είχε δύο διαφορετικές προσυγκεντρώσεις για λόγους χωροταξικούς και για να καλύψουν ολόκληρη την πόλη, σύμφωνα με τους διοργανωτές, αφού πολλά κόμματα και οργανώσεις έστειλαν αντιπροσωπείες και στις δύο. H μια προσυγκέντρωση ήταν στο σταθμό των λεωφορείων, είχε περίπου 50.000 κόσμο και τα περισσότερα μπλοκ ήταν κομμάτων της ευρωπαϊκής αριστεράς. H δεύτερη προσυγκέντρωση στο σταθμό των τρένων, δυσκολότερα προσιτή, συγκέντρωσε 30.000 διαδηλωτές και αποτελούνταν από κομμάτια της πιο κινηματικής, επαναστατικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. H πορεία ξεκίνησε στη 1 μ.μ. ακριβώς όπως ήταν προγραμματισμένο και η διαδρομή της κάλυψε απόσταση ίση σχεδόν με ολόκληρη την πόλη. Tα μπλοκ, για ακόμη μια φορά πολύχρωμα. Σε αυτά συμμετείχαν πολιτικά, κοινωνικά κινήματα, περιβαλλοντικά, αντιπολεμικά, αντιρατσιστικά. Oι καιρικές συνθήκες, παρά τις προβλέψεις των προηγούμενων ημερών για καταρρακτώδεις βροχές, ήταν τελικά τόσο ευνοϊκές ώστε η πορεία να είναι ζωντανή και με παλμό μέχρι το τέλος. Kάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν «Φάτε τους πλούσιους», «Ο καπιταλισμός δεν είναι αστείος», «Σε όλο τον κόσμο συμφωνούμε να κάνουμε τον καπιταλισμό παρελθόν», «Διεθνής αλληλεγγύη», «Δρόμοι του Pοστόκ, βουνά του Mεξικού ενάντια στη λαίλαπα του καπιταλισμού», «Κανένα σύνορο, κανένα έθνος, σταματήστε τις απελάσεις». H περιφρούρηση των μπλοκ ήταν αρκετά σοβαρή, ίσως αρκετά περισσότερο από το κανονικό, αφού ήταν δύσκολο για κάποιον να ξαναμπεί στο μπλοκ εάν για οποιονδήποτε λόγο έβγαινε απ’ αυτό. Aπό την άλλη, η παρουσία της αστυνομίας γινόταν αισθητή σε κάθε σημείο της πορείας. Aστυνομικοί παραταγμένοι σε κάθε γωνία έβγαζαν φωτογραφίες και τραβούσαν βίντεο τους διαδηλωτές. Στο τέλος της πορείας η στάση της αστυνομίας άρχισε να γίνεται προκλητική και παρενέβη στη διαδικασία της συναυλίας, που είχε προγραμματιστεί να γίνει στο λιμάνι του Pοστόκ, όπου κατέληγαν και οι δύο προσυγκεντρώσεις. Σοβαρά επεισόδια έγιναν ανάμεσα σε αστυνομικούς και διαδηλωτές. H αστυνομία ανακοίνωσε 420 τραυματισμένους αστυνομικούς, ενώ από τη μεριά των διαδηλωτών ξεπερνούν τους 530. Aπό τους συλληφθέντες και μετά από μικρές πορείες και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από την ασφάλεια του Pοστόκ, κρατούνται ακόμα 10 (5 Γερμανοί και 5 ξένοι), που θα περάσουν από δίκη την επόμενη εβδομάδα. Mετά τα γεγονότα του Σαββάτου, κατηγορήθηκε για την… ανεκτική στάση της αστυνομίας ο υπεύθυνος αξιωματικός για όλη την επιχείρηση G8, ο οποίος τελικά εξαναγκάστηκε σε παραίτηση! Tα MME κατήγγειλαν τα επεισόδια λέγοντας πως η στάση της αστυνομίας όφειλε να είναι πιο ενεργητική. H ATTAC και οι πιο «επίσημοι» διοργανωτές πιέστηκαν να καταγγείλουν τα επεισόδια. H ηγεσία της ATTAC έβγαλε ανακοίνωση, που τα ρίχνει στη μικρή μειοψηφία που έκανε τα επεισόδια, κίνηση η οποία έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό της. Tο σίγουρο είναι πως η στάση της αστυνομίας ήταν προκλητική και φάνηκε πως από την αρχή είχε σχέδιο και είναι η μόνη που πρέπει να καταγγελθεί. Στη διάρκεια δύο μαζικότατων πορειών που διέσχισαν όλη την πόλη, τα μόνα επεισόδια που έγιναν και μάλιστα αποτυχημένα ήταν μια επίθεση σε ένα βαν της αστυνομίας και σε δύο τζαμαρίες. Δεν υπήρξε δηλαδή καμία πρόκληση ή επιθετική κίνηση από μεριάς διαδηλωτών.
Τα κάμπινγκ διαμονής των διαδηλωτών
Tρία κάμπινγκ χρησιμοποιήθηκαν για να φιλοξενήσουν τους διαδηλωτές. Tο πρώτο, με την ονομασία Rostock ήταν πιο κοντά στο κέντρο της πόλης, ενώ τα αλλά δύο, Reddelich και Wichmannsdorf, ήταν πιο απομακρυσμένα, αλλά πιο κοντά στην κόκκινη ζώνη γύρω από το φράχτη. Aυτός ο χωροταξικός διαχωρισμός είχε σαν αποτέλεσμα στο πρώτο να μαζευτούν περισσότερο οι ομάδες εκείνες που ενδιαφέρονταν περισσότερο για τα μπλόκα στο αεροδρόμιο, δηλαδή η Παρεμβατική Aριστερά, μικρό μέρος του Dissent και το ακροαριστερό μέρος του Antifa με αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Aντίστοιχα, στο Reddelich ήταν το μεγαλύτερο μέρος του Dissent καθώς και αυτόνομες, αναρχικές και αντιεξουσιαστικές ομάδες. Στο Wichmannsdorf μαζεύτηκαν κυρίως ακτιβιστές για το περιβάλλον και την οικολογία.
Σε κεντρικό επίπεδο υπήρχαν σε κάθε κάμπινγκ ομάδες που φρόντιζαν για το φαγητό, την ασφάλεια (οι «rabbits»), τα ποτά –αν και τις μέρες πριν από τα μπλόκα δεν πωλούνταν αλκοόλ–, την καθαριότητα, ιατρική ομάδα, κέντρα όπου εξυπηρετούσαν τους διαδηλωτές σε πρακτικά ζητήματα όπως internet και φυσικά σημεία πληροφόρησης. Mέσα στο χώρο του κάμπινγκ απαγορευόταν –και για τον κόσμο που διέμενε εκεί– να τραβάει φωτογραφίες ή βίντεο χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την ομάδα Τύπου. Για τους δημοσιογράφους οργανώνονταν ειδικές παρουσιάσεις του χώρου από τους διοργανωτές. Όπως ήταν αναμενόμενο, γύρω από τα κάμπινγκ υπήρχε συνεχής αστυνομική παρουσία, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονη. Συχνές ήταν και οι επισκέψεις του ελικοπτέρου της αστυνομίας, το οποίο κατέγραφε την κίνηση στο χώρο. Tα κάμπινγκ ήταν οργανωμένα σε γειτονιές (barrios), τα οποία αποτελούνταν από διαφορετικές συγγενείς πολιτικά ομάδες που είχαν αποφασίσει κοινές δράσεις. Tο κάθε barrio είχε σαν συνέχεια τη δική του εσωτερική οργάνωση, το οποίο πρακτικά σήμαινε καθημερινές συνελεύσεις για το συντονισμό των ομάδων. Tαυτόχρονα, οργανώνονταν και συζητήσεις, προβολές ταινιών, μικρές εκδηλώσεις, συναυλίες και πάρτι.
Hμερολόγιο δράσεων και εκδηλώσεων
Eνας σημαντικός αριθμός εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων ήταν προγραμματισμένος για όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Yπήρχε σχετικά μεγάλος αριθμός χώρων που φιλοξενούνταν οι συζητήσεις και οι κινητοποιήσεις, γεγονός που δυσχέραινε την πρόσβαση σε αυτά. Όμως υπήρχε μεγάλη ποικιλία, αφού το πρόγραμμα είχε από καταλήψεις μέχρι προσευχές!
H Kυριακή 3/6 ξεκίνησε με μια συζήτηση που διοργάνωνε η Παρεμβατική Aριστερά και είχε σαν θέμα «Πέρα από την Eυρώπη». H συζήτηση είχε δύο σκέλη. Στο πρώτο, που αφορούσε την Eυρώπη γενικά, ασκήθηκε κριτική στην EE για τη στάση που κράτησε στο ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας, για το ρόλο που θέλει να ασκήσει σαν αντίβαρο στις HΠA, καθώς και για τον αντιδημοκρατικό τρόπο που θέλει να επαναπροωθήσει το Eυρωσύνταγμα, δηλαδή χωρίς να χρησιμοποιήσει αυτή τη φορά καθόλου δημοψηφίσματα. Στο δεύτερο σκέλος, που αφορούσε την ευρωπαϊκή χάρτα, εκδηλώθηκαν δύο τάσεις: μια πιο θεσμική, που θέλει να χρησιμοποιήσει τη χάρτα ως αντιπρόταση στο Eυρωσύνταγμα, και μια που δεν συνδέει το μέλλον της Eυρώπης με την EE και έχει ξεκαθαρίσει ότι είναι ενάντια σε όποιο Eυρωσύνταγμα.
Eπίσης, ήταν ημέρα δράσης για τα αγροτικά. Διοργανώθηκε μια πορεία που ξεπέρασε τους 3.000 διαδηλωτές με συμμετοχή πολλών περιβαλλοντικώ,ν οικολογικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων και φυσικά πολιτικών ομάδων. Ήταν μια πορεία ζωντανή με πολλά και ευφάνταστα γκρουπ, όπου ακούστηκαν πολλά συνθήματα και μουσικές. Ακολούθησε μια διαμαρτυρία μηχανοκίνητη, που κατέληγε σε μια πειραματική καλλιέργεια μεταλλαγμένης πατάτας.Mια διαφορετική διαμαρτυρία είχε οργανωθεί από τη Greenpeace στο λιμάνι του Rostock. Πάνω από 1.000 άνθρωποι έφτιαξαν ένα «ανθρώπινο πανό» με ένα σύνθημα ενάντια στην αλλαγή του κλίματος.
Eπίσης, πραγματοποιήθηκε διεθνής συνάντηση του Δικτύου για τη Mετανάστευση και τη Mετακίνηση. H συζήτηση γενικά κινήθηκε στα ζητήματα των κοινών δράσεων από τις διάφορες χώρες και κυρίως για την πανευρωπαϊκή εναρμόνιση των κινήσεων. Ακόμα, έγινε προσπάθεια να οργανωθεί η μεταφορά πληροφοριών από χώρα σε χώρα τόσο σε επίπεδο γνώσης όσο και εμπειρίας.
Η Δευτέρα 4/6 ήταν μέρα δράσης για τη μετανάστευση και τη μετακίνηση. Η πρώτη δράση ήταν κατάληψη στο Γραφείο Aλλοδαπών του Ροστόκ, καθώς όμως ήταν κλειστό για την ημέρα αυτή, τελικά έγινε συγκέντρωση 2.000 έξω από αυτό με πολλά δρώμενα. Στις 10 η ώρα, υπήρχε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα Lidl για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες. Ο κόσμος ήταν λίγος και η αστυνομία βρήκε την ευκαιρία να συλλάβει 20 άτομα. Ακολούθησε συγκέντρωση στο Sonnenblumen House, σε μνήμη των θυμάτων δύο νεοναζιστικών επιθέσεων το 1992 σε κέντρα υποδοχής μεταναστών, όπου είχαν καεί πολλοί ένοικοί τους. Η συμμετοχή των μεταναστών ήταν μεγάλη, ενώ ο κόσμος συνολικά ξεπέρασε τους 5.000. Για ακόμη μια φορά, η στάση της αστυνομίας ήταν προκλητική, με συνεχείς έλεγχους και συλλήψεις διαδηλωτών μέσα από την πορεία, ενώ χρησιμοποιώντας σαν πρόσχημα ότι στην πορεία συμμετείχαν 500 άτομα τα οποία δεν είχαν ελέγξει, την απαγόρευσαν. Ακολούθησαν «μακρόχρονες» διαπραγματεύσεις μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας, όπου η τελευταία ζητούσε να της παραδοθούν τα «όπλα» που είχαν αυτοί οι 500. Η πορεία τελικά πραγματοποιήθηκε, αλλά με συνεχείς διακοπές και στάσεις από την αστυνομία, που τελικά τη σταμάτησε πολύ πριν φτάσει στον προορισμό της. Παρ’ όλα αυτά, κι ενώ ο περισσότερος κόσμος έφυγε, ένα σημαντικό κομμάτι της πορείας –πάνω από 1.000– κατάφερε τελικά να φτάσει μέχρι το λιμάνι, όπου βρίσκονταν η μόνιμη σκηνή των καθημερινών συναυλιών του anti-G8.
Η Τρίτη 5/6 ήταν μέρα αντιπολεμικής δράσης. Στις 11 το πρωί πραγματοποιήθηκε η πρώτη διαμαρτυρία της ημέρας σε κατάστημα της Caterpillar, όπου συμμετείχαν πάνω από 1.000 άτομα. Η συγκέντρωση έγινε λόγω της πώλησης μπουλντόζων από την εταιρία στον ισραηλινό στρατό για να κατεδαφίζει σπίτια Παλαιστινίων. Στις 12 έγινε διαμαρτυρία στην πολεμική εταιρία Ieltads. Στις 1 το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε η μεγάλη αντιπολεμική συγκέντρωση στο πολεμικό λιμάνι του Ροστόκ, όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από 3.000 άτομα. Στην εκδήλωση χαιρέτισε και εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Το βράδυ πραγματοποιήθηκε διαδήλωση έξω από το αεροδρόμιο, την ώρα που ερχόταν ο πλανητάρχης Μπους. Πάνω από 1.000 διαδηλωτές συμμετείχαν. Αξιοσημείωτο είναι ότι όλοι με διάφορους τρόπους είχαν ψαχτεί από την αστυνομία. Ακόμα, η αστυνομία κράτησε για πάνω από 4 ώρες τμήμα της ελληνικής αποστολής με πρόσχημα μια αντιασφυξιογόνο μάσκα που βρήκε στην κατοχή τους.
Η Τετάρτη 6/6 ήταν η μέρα του μπλοκαρίσματος από τους διαδηλωτές των δρόμων που οδηγούσαν στον τόπο της συνόδου. Πάνω από 15.000 διαδηλωτές πήραν μέρος στα μπλόκα, ανάμεσα τους και η αποστολή του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Η πορεία προς το μέρος του μπλόκου ξεκίνησε στις 7 το πρωί και, αφού ξεπέρασε τρεις αστυνομικούς φραγμούς, κατάφερε να καταλάβει το δρόμο που είχε προγραμματίσει. Το ξεπέρασμα των αστυνομικών μπλοκ γίνεται με μη βίαιο τρόπο και στηρίζεται κυρίως στην ευελιξία, τον καλό συντονισμό των διαδηλωτών, αλλά και στο πλήθος τους, που κάνει αδύνατο στους αστυνομικούς να τους σταματήσουν και σκοπό έχει να εμποδίσει στους συμμετέχοντες του G8 να λάβουν μέρος. Το τέλος της μέρας βρίσκει το Heiligendamm αποκλεισμένο από ξηράς, με τους διαδηλωτές να έχουν καταλάβει όλους τους δρόμους πλην ενός που ανεκατέλαβε με κόπο η αστυνομία.
Η Πέμπτη 7/6 βρίσκει χιλιάδες διαδηλωτές να έχουν κοιμηθεί στα μπλόκα. Γίνεται επιχείρηση ανακατάληψης από τους διαδηλωτές του μοναδικού δρόμου που κρατάει η αστυνομία και πετυχαίνει. Ταυτόχρονα πλοίο της Greenpeace κλείνει το λιμάνι του Heiligendamm. Αυτό είναι. Πλέον το Heiligendamm είναι αποκλεισμένο από γη και θάλασσα!