Να μην αφήσουμε τον κοινωνικό εφιάλτη να μας παραλύσει
Το ότι η ανεργία θα αποτελέσει ίσως και το νούμερο ένα πρόβλημα σε συνθήκες κρίσης είναι κάτι που φαίνεται ολοένα και περισσότερο. Από τη μία, γιατί καταδικάζει ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζόμενων αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στον αποκλεισμό ακόμα και από τα βασικά. Από την άλλη, γιατί χρησιμοποιείται σαν τον μεγάλο μπαμπούλα μπροστά στον οποίο θα πρέπει οι εργαζόμενοι να υποχωρήσουν από τα βασικά δικαιώματά τους. Σαν τον κοινωνικό εφιάλτη που θα πρέπει να μας παραλύσει και να μας παραδώσει δεμένους στα χέρια των διαχειριστών της κρίσης (βλ. των εκπροσώπων του κεφαλαίου).
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η χειρότερη επιλογή είναι η αδράνεια. Από την πλευρά του κράτους επιχειρείται ήδη να στηθεί ένα σκηνικό τροφοδότησης των επιχειρήσεων, αλλά και του δημοσίου, από τα κεφάλαια που προορίζονται για την ανεργία. (Η περίφημη μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης.) Όπως και στήνεται το σκηνικό της νέας αποδιάρθρωσης της αγοράς εργασίας στην πράξη, αφού το κατάλληλο νομικό πλαίσιο υπάρχει ήδη. Από την πλευρά της συνδικαλιστικής ηγεσίας κατατίθενται προτάσεις για να γίνουν πιο δύσκολες οι απολύσεις και να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και παράλληλα στηρίζεται το αντιφατικό μέτρο της "επιδότησης της απασχόλησης". Συμπέρασμα: το καλύτερο που μπορούν να περιμένουν οι άνεργοι είναι μια ορισμένη διαχείριση του προβλήματός τους με λίγες ενέσεις επιβίωσης (όσο βέβαια το επιτρέπουν τα οικονομικά του κράτους). Από κει και πέρα σειρά έχει ο χειρισμός (10 επιδοτούμενες θέσεις για κάθε 1.000 και παραπάνω ανέργους), ο αποκλεισμός και η καταστολή. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι το συνδικαλιστικό κίνημα θεωρεί πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση την οργάνωση των ανέργων – είναι πολύ πιο εύκολη η εκπροσώπησή τους.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
1) Καταρχήν να δώσουμε πραγματική μάχη για να μη χαθούν θέσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει το κατάλληλο διεκδικητικό πλαίσιο το οποίο να περιλαμβάνει και την απαγόρευση των απολύσεων αλλά και μέτρα στήριξης, από το κράτος, επιχειρήσεων που κλείνουν προκειμένου να συνεχίσουν τη λειτουργία τους, είτε υπό κρατικό έλεγχο, είτε με ευθύνη των εργαζόμενων χωρίς φυσικά να αναγνωριστεί κανένα χρέος του εργοδότη.
2) Παράλληλα, είναι αναγκαία και τα αιτήματα για την αύξηση της αποζημίωσης και του επιδόματος ανεργίας, όπως και άλλα κοινωνικά μέτρα στήριξης των ανέργων. Όλα αυτά μπορούν να δώσουν χειροπιαστά μια άλλη λογική για την αντιμετώπιση της κατάστασης από αυτή της κυρίαρχης τάξης, αλλά από μόνα τους δεν αρκούν. Γιατί δεν πρόκειται κανείς να τα συζητήσει σοβαρά ή να τα εφαρμόσει χωρίς την ύπαρξη ενός μαζικού μαχητικού κινήματος κατά της ανεργίας.
3) Υπάρχουν όντως προβλήματα. Το ότι ο κάθε άνεργος μένει μόνος με το πρόβλημά του, ένα πρόβλημα βουνό, και ότι από ένα σημείο και πέρα η κατάσταση τον οδηγεί στην απομόνωση και το περιθώριο. Σε αυτό ακριβώς θα πρέπει να εναντιωθούμε αρχικά. Να βάλουμε σαν στόχο κανένας άνεργος να μην μείνει μόνος του και να κάνουμε σαφές πως το πρόβλημα της ανεργίας –και όσα κουβαλάει μαζί του– είναι κοινωνικό πρόβλημα και σαν τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Να αναγκάσουμε δηλαδή την κυβέρνηση και όλες τις άλλες αρχές να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που δημιούργησαν.
4) Αυτό σημαίνει προσπάθεια για οργάνωση των ανέργων και κινητοποίησή τους για τη λύση των προβλημάτων τους. Σημαίνει πως ο "εφεδρικός στρατός εργασίας" αντί να είναι ένας στρατός που πιέζει την αγορά εργασίας για παραπέρα ελαστικοποίηση θα πρέπει να γίνει ένας στρατός που να πιέζει ασφυκτικά το κράτος για τη δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά και μέτρα κοινωνικής πολιτικής.
5) Μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο; Φυσικά και μπορούμε, φτάνει να ξεπεράσουμε τη λογική της εκπροσώπησης και να αγωνιστούμε για τη δημιουργία μαζικών κινηματικών δομών όπου αυτό είναι δυνατό – και κυρίως στις γειτονιές όπου μπορούν να συγκεντρωθούν οι άνεργοι. Πηγαίνοντας κατ’ αρχήν και προσπαθώντας να συζητήσουμε με αυτό τον κόσμο. Βάζοντας τη λογική των ανοιχτών μαζικών συνελεύσεων που να αποφασίζουν δράσεις και να συντονίζονται. Με όση βοήθεια μπορεί να δοθεί από τα συνδικάτα και τους δήμους.
-
Για να μην μείνει κανένας άνεργος μόνος του.
-
Για να κάνουμε την ανεργία πρόβλημα της κοινωνίας και του κράτους.
Μέταλλο: Ανεργία και ευελιξία
Πάνω από 4.000 θέσεις εργασίας υπολογίζεται ότι έχουν χαθεί μόνο το τελευταίο τρίμηνο και δεκάδες χιλιάδες παραμένουν ανασφάλιστοι. Η κατάσταση για τους εργαζόμενους στον κλάδο του μετάλλου χειροτερεύει διαρκώς καθώς πέρα από τις απολύσεις αυξάνονται οι διαθεσιμότητες, η εκ περιτροπής εργασία και οι περιπτώσεις στις οποίες οι εργοδότες εφαρμόζουν εβδομάδα 3 ή 4 εργάσιμων ημερών.
Όλα αυτά, χωρίς να μπορεί να καταγραφεί με ακρίβεια η κατάσταση σε χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις όπου τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ενώ γίνεται καθεστώς η απόλυση των εργαζομένων, για να προσληφθούν με καθεστώς υπεργολαβίας, που σημαίνει ανατίναξη κάθε προσδιορισμένης εργασιακής σχέσης και κατοχύρωση της εργασιακής ανασφάλειας και ευελιξίας.
Την ίδια στιγμή, το ταμείο πρόνοιας του κλάδου συγχωνεύτηκε με άλλα 11 ταμεία με τραγικά αποτελέσματα (στο διπλάσιο το κόστος λειτουργίας του ταμείου αλλά και ο χρόνος αναμονής για την καταβολή του εφάπαξ, το οποίο θα μειωθεί κι άλλο από το 2013).
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία του κλάδου (ΠΟΕΜ) προχώρησε σε 3ωρη στάση εργασίας στις 24/2 και συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βόλο. Χρειάζεται, όμως, αντιστροφή όλης της πορείας διάλυσης του συνδικαλισμού και νέα οργάνωση στα εργοστάσια για να περιφρουρηθούν τα δικαιώματα και να δοθεί δυναμική απάντηση από τους εργαζόμενους.
Οργανώνονται οι εργαζόμενοι στην τηλεφωνία
Νέα κρούσματα απολύσεων και αυθαιρεσίας σε εταιρίες τηλεπικοινωνιών. Στην Cosmote ακόμα δύο εργαζόμενοι απολύθηκαν με βάση το "αξιολόγιο". Αυτός είναι ο τρόπος που έχει βρει η διοίκηση της εταιρίας για να τρομοκρατεί το προσωπικό, αφού κάθε χρόνο απολύει κάποιους "αρνητικά αξιολογημένους" για να επιβάλλει το φόβο και την τάξη στους υπόλοιπους. Ο διευθύνων σύμβουλος της Cosmote προέβη σε προκλητικές δηλώσεις, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την τακτική του και να κατηγορήσει το σωματείο των εργαζομένων, το οποίο προχώρησε σε απεργία στις 27/2 διεκδικώντας την ανάκληση των απολύσεων.
Την ίδια στιγμή, στη Forthnet, η διοίκηση στόχευσε πιο συγκεκαριμένα: Προχώρησε σε απολύσεις δύο εργαζόμενων, οι οποίοι, μεταξύ άλλων συναδέλφων τους, είχαν υπογράψει για την ίδρυση σωματείου στην επιχείρηση. Οι απολύσεις είναι καταφανώς παράνομες, καθώς στρέφονται ευθέως ενάντια στο δικαίωμα των εργαζόμενων να οργανώνονται. Δικαίωμα που φαίνεται ότι έχει κάνει, ενοχλητικά για τους εργοδότες, την επανεμφάνισή του στον ευρύτερο κλάδο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής. Στη Wind, τον όμιλο Altec, την Cosmote και τη Forthnet, στην Intracom και τη Siemens, οι εργαζόμενοι οργανώνονται, απεργούν, δίνουν την απάντησή τους.
Ιρλανδία: "Κάτω η κυβέρνηση"
Το Σάββατο 21/2, η Ιρλανδία συγκλονίστηκε από το λαϊκό ποτάμι που πλημμύρισε το Δουβλίνο με ιαχές οργής: "Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας", "Κάτω η κυβέρνηση", "Υπερασπίστε τους εργάτες, όχι τους τραπεζίτες", "Εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι". Τα σχέδια της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης για περικοπές μισθών και συντάξεων, την ίδια στιγμή που οι μεγαλοτραπεζίτες και οι πολυεθνικές αρπάζουν δισεκατομμύρια και απολύουν χιλιάδες κάθε εβδομάδα, ξεχείλισαν το ποτήρι. Η επίσημη συνδικαλιστική ηγεσία, κάτω από την πίεση της βάσης, διαμήνυσε στην κυβέρνηση: "Ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα πρέπει να εθνικοποιηθεί. Καμιά περικοπή στα ήδη χαμηλά λαϊκά εισοδήματα δεν γίνεται δεκτή". Η μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων δεκαετιών, 200.000 άνθρωποι, τρόμαξε την κυβέρνηση και την ανάγκασε να δηλώσει ότι "κατανοεί τη δυσαρέσκεια και θα επανεξετάσει τις αποφάσεις της".
Δράσεις στους ΟΑΕΔ της Πάτρας
Τη Δευτέρα 23/2 και Παρασκευή 27/2 πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις της ΚΟΕ στον ΟΑΕΔ Πάτρας με αφορμή το επίδομα θέρμανσης που έχει αρχίσει να μοιράζεται στους δικαιούχους.
Στην είσοδο του κτιρίου αλλά και στις ουρές των γκισέ κινήθηκε κείμενο υπογραφών και μοιράστηκε φυλλάδιο με κεντρικό σύνθημα "θέλουμε δουλειά, όχι ψίχουλα". Η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Μόνο τις δύο μέρες που βρεθήκαμε εκεί πέρασαν πάνω από 1.000 άτομα. Παρά την ταλαιπωρία που υπέστησαν στις ουρές αναμονής είχαν τη διάθεση να κουβεντιάσουν λιγάκι μαζί μας, δίνοντάς μας μια εικόνα της κατάστασης που βιώνουν καθημερινά.
Η πλειοψηφία του κόσμου νιώθει θυμό αλλά και απογοήτευση. Οι περισσότεροι είναι για πολύ καιρό άνεργοι, με μεγάλη αγωνία για το αν θα καταφέρουν να βρουν δουλειά, και έχουν συνειδητοποιήσει την κοροϊδία του επιδόματος. Κάποιος τόνισε ότι "το επίδομα δεν αλλάζει τίποτα, ερχόμαστε να το πάρουμε γιατί μας το δίνουν, αυτό που θέλουμε είναι δουλειά και δε μας τη δίνουν", άλλοι ήταν φανερά θυμωμένοι από τη γραφειοκρατία που τους είχε μέρες να τρέχουν σε τράπεζες και ταμεία με σκυμμένο το κεφάλι, ενώ ένας άλλος είπε "πάλι καλά κι αυτά που μας δίνουν".
Είναι αναγκαίο οι δυνάμεις της αριστεράς να παρέμβουν στο χώρο της ανεργίας. Και αυτό γιατί κάθε άνεργος πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στο σύστημα που δεν του εξασφαλίζει την επιβίωση, ενάντια στο σύστημα που από τη μία μοιράζει επιδόματα και από την άλλη ετοιμάζει χιλιάδες απολύσεις σε όλη τη χώρα. Πρέπει η αριστερά να παρέμβει και να αγωνιστεί μαζί με όλους αυτούς που βλέπουν τη ζωή τους να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, να δώσει όλες της τις δυνάμεις να περάσει όλος αυτός ο κόσμος από τη διαπίστωση στη δράση, να οργανωθεί απέναντι σε ένα σύστημα που τον οδηγεί στη φτώχεια, στη ζητιανιά, στις ουρές του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα των 150 ευρώ…
Φυλλάδιο που μοίρασε η ΚΟΕ στους ΟΑΕΔ της Πάτρας
Θέλουμε δουλειά, όχι ψίχουλα
Στις ουρές του ΟΑΕΔ, τελειώνουν τα ψέματα: Είμαστε το μέλλον της χώρας, είμαστε η δύναμη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα, είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τα σχέδια των πλούσιων και του δικομματισμού
Δεν θέλουμε επιδόματα ψίχουλα – Θέλουμε μόνιμη δουλειά
Θέλουμε:
-
Μόνιμη δουλειά
-
Απαγόρευση των απολύσεων
-
Μισθό 1.400 ευρώ
-
Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό
-
Πλαφόν στην ανατίμηση των βασικών αγαθών
-
Απαγόρευση της φορολογίας στους μισθωτούς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όσο δεν φορολογούνται σύμφωνα με τα κέρδη τους τραπεζίτες, βιομήχανοι, χρηματιστές, μεγαλέμποροι, υπεργολάβοι, μεγαλοξενοδόχοι.
Να Συναντηθούμε, Να Οργανωθούμε, Να Δράσουμε!
Νίκη του σωματείου της ΠΕΚΟΠ
Σημαντικά αποτελέσματα έφερε η κατάληψη των κεντρικών γραφείων του ΗΣΑΠ, που εξακολουθεί να συνεργάζεται με την ΟΙΚΟΜΕΤ. Η κατάληψη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 25/2 από εργαζόμενους που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων. Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις η διοίκηση του ΗΣΑΠ υπέγραψε "Πρακτικό Συνεργασίας" με την ΠΕΚΟΠ και το σωματείο των εργαζομένων στον οργανισμό, στο οποίο δηλώνει ότι: 1. Θα προχωρήσει στις "δέουσες ενέργειες διαπίστωσης αντισυμβατικής συμπεριφοράς της εργολάβου εταιρίας που θα επισύρει την κύρωση της καταγγελίας της με αυτήν υφιστάμενης σύμβασης". 2. Θα εισηγηθεί την πρόσληψη μόνιμων καθαριστριών. 3. Θα προβεί άμεσα στη σύνταξη όρων νέου διαγωνισμού, σε στενή συνεργασία με την ΠΕΚΟΠ και τα σωματεία των εργαζομένων του ΗΣΑΠ, προκειμένου να προκύψουν όροι πλήρους διασφάλισης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στους καθαρισμούς, και παράλληλα θα διερευνήσει τη δυνατότητα πληρωμής τους απευθείας από τον ΗΣΑΠ.
Πρόκειται για μια πρώτη νίκη! Ήδη η ΠΕΚΟΠ ανήγγειλε ανάλογες κινητοποιήσεις από αυτή την εβδομάδα σε νοσοκομεία και άλλους δημόσιους οργανισμούς. Η ορθή ανάδειξη ενός άμεσου αιτήματος (καταγγελία της σύμβασης με την εργολάβο εταιρία που παρανομεί) στο πλάι των γενικότερων αιτημάτων ενάντια στους δουλεμπόρους αύξησε την πίεση στη διοίκηση του ΗΣΑΠ και δεν της επέτρεψε να επικαλεστεί "αναρμοδιότητα". Η πίεση πρέπει να συνεχιστεί, ειδικά για την εφαρμογή του σημείου που προβλέπει την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Η κατάληψη του ΗΣΑΠ έδειξε το δρόμο για να έχει επιτυχίες το κίνημα αλληλεγγύης.
Μία μέρα μετά την υπογραφή του πρακτικού συνεργασίας, ο διευθύνων σύμβουλος του ΗΣΑΠ παραιτήθηκε από τη θέση του, στο πλαίσιο σαρωτικών αλλαγών που πραγματοποιεί ο υπουργός Μεταφορών Ε. Στυλιανίδης στις διοικήσεις των οργανισμών που υπάγονται στο υπουργείο του. Στο μεταξύ, σε συνάντηση που πραγματοποίησε η ΠΕΚΟΠ στις 4/3 στο υπουργείο απασχόλησης με τον γενικό γραμματέα Δ. Κοντό, εκφράστηκε η πρόθεση να εισηγηθεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου την απομάκρυνση της ΟΙΚΟΜΕΤ από τον ΗΣΑΠ.
Δήλωση της Βασιλικής Τσούνη, αντιπροέδρου της ΠΕΚΟΠ
Εμείς προχωράμε. Έχουμε αρχίσει να πηγαίνουμε στα νοσοκομεία, θα πιέσουμε τις διοικήσεις των νοσοκομείων με τα πρωτοβάθμια σωματεία. Θέλουμε και άλλες οργανώσεις να είναι στο πλευρό μας. Θα παλέψουμε για να δικαιωθεί αυτός ο κόσμος γιατί δεν πάει άλλο. Πήγαμε προχθές στο Δαφνί όπου είναι άθλια η κατάσταση – ενώ έχουν υπογράψει μία σύμβαση για 6 ώρες, ο διοικητής του νοσοκομείου έκανε ένα διοικητικό συμβούλιο όπου αποφασίστηκε ότι κατεβάζουν το ωράριο στις 5,5 ώρες – να πληρώνονται, δηλαδή, οι καθαρίστριες για πέντε ώρες, ενώ δουλεύουνε έξι, γιατί, λέγανε, δεν έβγαινε ο εργολάβος. Θα τον "χορέψουμε" τον διοικητή, έχει πάρει το μήνυμα, θα μπει και εισαγγελέας μέσα. Από δω και στο εξής, όποιος δεν συμμορφώνεται, δεν θα πηγαίνουμε ούτε στην Πετραλιά, ούτε στον πρόεδρο της Βουλής, θα πηγαίνουμε στον εισαγγελέα που έχει δείξει ευαισθησία στο θέμα, και θα "χορέψουν πολλοί στο ταψί".
Καλά είναι και τα κόμματα, όποιο θέλει να σταθεί δίπλα μας δεν το διώχνουμε, φτάνει να είναι πραγματικά δίπλα μας και να μη μας δουλεύει. Θέλουμε βοήθεια από όλο τον κόσμο, θέλουμε να είναι δίπλα μας.