Εικόνες αντιτρομοκρατικού (αντεργατικού) έργου

του Ρ.Ρ.

Λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα που έγινε στην Ιταλία για να αποσπαστεί ένα «ναι» στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της κεντροαριστεράς, στήθηκε μια μεγάλη αστυνομική επίθεση ενάντια σε συνδικαλιστές και ταξικά συνδικάτα που είχαν ενεργοποιηθεί ενάντια στο «δημοψήφισμα». Το δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε από τα επίσημα συνδικάτα (στην Ιταλία υπάρχουν 3 γενικές συνομοσπονδίες), και πήραν μέρος όχι μόνο εργαζόμενοι αλλά και συνταξιούχοι και όσοι μπορούσαν να αποδείξουν ότι εργάζονται. Στο βιομηχανικό προλεταριάτο το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίστροφο από το τελικό: 80% κατά και 20% υπέρ.

Με πρόσχημα διασυνδέσεις με τρομοκρατικούς κύκλους, η αστυνομία έκανε έρευνα σε 27 σπίτια συνδικαλιστών από όπου και κατέσχεσε υλικό και υπολογιστές. Παράλληλα εισέβαλε στην έδρα 6 τοπικών συνδικάτων και πραγματοποίησε έρευνες για τον ίδιο λόγο. Σε όλες τις περιπτώσεις τα σπίτια και τα συνδικάτα ανήκαν σε μέλη των συνδικάτων βάσης, της Slai-cobas.

Για να περιγράψουμε το κλίμα, σε ένα εργοστάσιο της Piaggio, στην Ποντεντέρα, βρέθηκαν στην κάλπη δύο άκυρα ψηφοδέλτια με χειρόγραφο το σήμα των Ερυθρών Ταξιαρχιών (ένα αστέρι σε κύκλο και τα γράμματα B.R.). Τις επόμενες μέρες η αστυνομία άρχισε συστηματικές έρευνες για τον εντοπισμό των «τρομοκρατών»… Σκεφθείτε σε ένα σωματείο ή σύλλογο εργαζομένων στις εκλογές να υπάρχουν κάποια άκυρα, αυτά να «διοχετεύονται» στην αντιτρομοκρατική και τη συνέχεια να την αναλαμβάνει η «υπηρεσία»… Αυτή είναι ατόφια δημοκρατία.

Το «κυνήγι μαγισσών» συνεχίζεται και εντοπίζεται ειδικά στο χώρο του βιομηχανικού προλεταριάτου, στοχεύοντας να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και να τους κάνει να αποδεχθούν τα μέτρα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Η αστική τάξη δεν μπορεί να χωνέψει πως μέσα στους εργαζόμενους υπάρχει θυμός, υπάρχει οργή, υπάρχει άρνηση των πολιτικών που εφαρμόζονται. Η βιομηχανία διώξεων συνδικαλιστών με πρόσχημα την τρομοκρατία θα συνεχιστεί αλλά δεν θα έχει τα αποτελέσματα που επιθυμούν οι εμπνευστές της.

Η αστική τάξη ζει με το φόβο των κοινωνικών εκρήξεων, με το φόβο της εξέγερσης των εργαζομένων. Δεκαετίες σωφρονισμού δεν κατάφεραν να ξεριζώσουν τον ανταγωνισμό από τις καρδιές και τις συνειδήσεις των εργαζομένων. Δεκαετίες ρεφορμιστικής συνδιαλλαγής και κεντροαριστερής διαχείρισης δεν μπόρεσαν να τον ακυρώσουν.

Στον νέο κύκλο κοινωνικών αγώνων που θα αγκαλιάσει την Ευρώπη, το ιταλικό προλεταριάτο, παλιό και νέο, θα δώσει ξανά ορμητικά το παρόν του.