Αντιλαϊκή καταιγίδα βρίσκεται σε εξέλιξη στους εργασιακούς χώρους – με απολύσεις, “εθελούσιες” εξόδους, 4ήμερη απασχόληση, αναγκαστικές “άδειες” άνευ αποδοχών, δουλειά από το πρωί ως το βράδυ και κάθε είδους πιέσεις “για να σώσουμε την επιχείρηση”, μειώσεις μισθού και με τους πιο απίθανους τρόπους εργασίας και πληρωμής, προκειμένου να φορτωθεί η κρίση στους εργαζόμενους. Τώρα οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι και οι άνεργοι έχουν την ανάγκη ενός συνδικαλιστικού κινήματος στο πλευρό τους. Αλλά δεν έχουν πού να ακουμπήσουν… Η Αριστερά φαίνεται αμήχανη, έξω από τα νερά της, και δείχνει στην πράξη ότι άλλα πράγματα την απασχολούν πιο πολύ από τα προβλήματα του λαού και των εργαζόμενων. Είναι επιτακτικό αυτό να αλλάξει. Η απεργία στις 2 Απρίλη είναι μια ευκαιρία, με επισκέψεις σε εργασιακούς χώρους και με επαφή με εργαζόμενους, να αποκτήσει άλλο χαρακτήρα από τον εθιμοτυπικό.