Ο Κώστας Λαλιώτης επανέρχεται στη μάχιμη πολιτική (τυπικά αναλαμβάνοντας το Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου). Αυτό αποτέλεσε την τελευταία προσπάθεια του νέου ΠΑΣΟΚ να αλλάξει την άσχημη εικόνα και την αδυναμία να εισπράξει κάτι από τη φυσιολογική φθορά της ΝΔ. Έτσι ο άνθρωπος τον οποίο κάποια στιγμή προστριβών ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει ως «φλωρεντινό μηχανορράφο», αναλαμβάνει να φτιασιδώσει την άσχημη εικόνα του νέου ΠΑΣΟΚ.
Ο Κ. Λαλιώτης με την πείρα του και τις ικανότητές του θα προσπαθήσει να γίνει ένα αντίβαρο, να απαλύνει τη γενικευμένη αίσθηση πως «δεν τραβάει ο Γιώργος» και να παρουσιαστεί μια εικόνα ενός ενωμένου, συσπειρωμένου, αποτελεσματικού ΠΑΣΟΚ.
Από ό,τι φαίνεται, αυτό το χαρτί υπήρχε πάντα -σαν μια εφεδρεία- και θα τραβιόταν από το μανίκι την κατάλληλη στιγμή. Το βασικό ερώτημα σχετίζεται με το ποια αποτελεσματικότητα έχουν τέτοιες κινήσεις για να τροποποιήσουν ένα συσχετισμό, ιδιαίτερα όταν δεν συνοδεύονται από σοβαρές αλλαγές στην πολιτική κατεύθυνση, και βεβαίως, ποια θα είναι η υποδοχή του κομματικού μηχανισμού του νέου ΠΑΣΟΚ και ιδίως των δελφίνων.
Η επαναφορά του Κ. Λαλιώτη σημαίνει την πλήρη υποστήριξη που δίνει ο τελευταίος προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σε μια στιγμή κρίσιμη και έντονης κρίσης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα στη νεολαία του. Έτσι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες όσοι -μέσα στο ΠΑΣΟΚ- πίστευαν ότι θα αλλάξει ουσιαστικά η κατάσταση μέσα στο «κίνημα».
Ο Κ. Λαλιώτης, είτε σαν μέλος του εκτελεστικού γραφείου, είτε σαν γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, είτε ακόμα σαν υπουργός υπηρέτησε τον «εκσυγχρονισμό» και την έκφραση των συμφερόντων παραδοσιακών και νέων αστικών «τζακιών», τον εκσυγχρονισμένο μεταπρατισμό και την εξάρτηση, και αποτελεί ένα τυπικό παράδειγμα ενσωμάτωσης των εκπροσώπων της «γενιάς του Πολυτεχνείου».
Αν η ψυχούλα του πασόκου αναζητά 3 και παραπάνω χρόνια ένα αποκούμπι, ξαναγελιέται: ο νεοφιλελευθερισμός και η αμερικανοποίηση δεν πρόκειται να ανησυχήσουν με την «ολική επαναφορά» του Κ. Λαλιώτη. Άλλωστε αυτούς θα υπηρετήσει ξανά.