Με την κατάσταση του ΕΣΥ στο κόκκινο και την απειλή των νοσοκομειακών γιατρών να κλείσουν κλινικές και ιδρύματα από 10/11 αφήνοντάς τα χωρίς εφημερεύοντες, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προβεί σε αυξήσεις μέχρι 30% στους βασικούς μισθούς και να προγραμματίσει 2.000 προσλήψεις γιατρών μέσα στο 2009 με σκοπό το 2ο εξάμηνο του έτους να μην υπάρχει γιατρός που να κάνει πάνω από 7 εφημερίες το μήνα, επιτυγχάνοντας παράλληλα ρεπό μετά από κάθε εφημερία, 7ωρο πρωινό ωράριο και φοροαπαλλαγές.
Οι μαζικές συνελεύσεις του τελευταίου μήνα και η αποφασιστικότητα των –κατώτερων ιδίως– γιατρών, έδωσε ένα αποτέλεσμα που δεν έχει το όμοιό του στην κοινωνία την παρούσα φάση. Είχε προηγηθεί η ενωτική δράση της "αριστεράς" των γιατρών (ΑΡΣΙ και ΑΕΓ). Με όχημα το έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ το καλοκαίρι κατόρθωσαν να περιθωριοποιήσουν τη δικομματική ηγεσία της (ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ) που πολλά χρόνια τώρα κρατούσε τον κλάδο σε καταστολή, βοηθώντας το έργο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ –αυτό της διάλυσης της δημόσιας υγείας– και να οργανώσει τους γιατρούς σ’ όλη τη χώρα σε μια αποφασιστική μάχη με την κυβέρνηση.
Το υπουργείο, στο "και πέντε", αρχές Νοέμβρη, κατέθεσε προτάσεις που κινούνταν σε κατεύθυνση υλοποίησης των αιτημάτων αλλά δεν έδινε εχέγγυα. Παρά τη σύμπλευση της ΑΕΓ με την ηγεσία της ομοσπονδίας που προσπάθησε να κλείσει την κινητοποίηση και να διαπραγματευτεί δίνοντας –πρακτικά– χρόνο στην κυβέρνηση, συνελεύσεις ενώσεων της επαρχίας και νοσοκομείων της Αθήνας συνέχισαν απαιτώντας εχέγγυα για τα μέτρα του Αβραμόπουλου. Αυτή η πίεση ανάγκασε το υπουργείο να κάνει κι άλλες υποχωρήσεις προς την κατεύθυνση εγγυήσεων για την υλοποίηση των απαιτούμενων προσλήψεων γιατρών στο σύστημα.
Η κλαδική σύμβαση που θα υπογραφεί και θα κυρωθεί με νόμο του κράτους θα έχει ετήσια διάρκεια. Αν τις επόμενες μέρες το υπουργείο φανεί γι’ άλλη μια φορά αναξιόπιστο, το Δεκέμβρη το πρόβλημα θα επανέλθει με πιο οξύ τρόπο.
Παρ’ ότι μερικός και αποσπασματικός αυτός ο αγώνας, εξορμούμενος από "νομικές" διευθετήσεις του χρόνου εργασίας των γιατρών (οδηγίες της ΕΕ), ανέδειξε μια μεγάλη πληγή του συστήματος και ξεκίνησε μια συζήτηση στους νοσοκομειακούς χώρους για κοινή δράση με τους εργαζόμενους για τα ζητήματα της υγείας. Ήδη, κοινές συνελεύσεις γιατρών και εργαζομένων και κινητοποιήσεις δίνουν τον τόνο σε διάφορα νοσοκομεία (Αττικό, Γ.Κ. Νίκαιας, Γ.Ν. Πάτρας "Άγ. Ανδρέας" κ.α.).
Η κατάσταση στη δημόσια υγεία είναι εκρηκτική, και επιδεινώνεται καθημερινά οδηγώντας τον κόσμο στον ιδιωτικό τομέα. Μόνο ένα μέτωπο υγείας που θα βάλει σε άλλες βάσεις τους αγώνες για δημόσια και δωρεάν υγεία σε κατεύθυνση της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να βάλει φρένο σ’ αυτή την κατρακύλα.
Η ενωτική δράση της Αριστεράς, του ζωντανού στοιχείου της υγείας, θα είναι (;) ο καταλύτης γι’ αυτή την εξέλιξη.
Τάσος Γιακουμής,
μέλος Δ.Σ. ΕΙΝΑχαΐας
και της Γ.Σ. της ΟΕΝΓΕ