Έλεγχος στις τιμές – Αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα τώρα!

τ.243, 16/05/2008

 

Οργάνωση της αντίστασης – στοχοποίηση των υπεύθυνων

Δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια. Η υπομονή εξαντλήθηκε. Η οικονομία και η περιστολή στοιχειωδών δαπανών έχει φτάσει και αυτή στο όριο. Ο κύκλος ακρίβειας που άνοιξε με την καθιέρωση του ευρώ σήμερα έχει γενικευτεί. Οι "στρογγυλοποιήσεις" προς τα πάνω, που ξεκίνησαν το Γενάρη του 2002, έχουν σήμερα δώσει τη θέση τους στο όργιο κερδοσκοπίας στα τρόφιμα, στις πρώτες ύλες, στο πετρέλαιο. Οι τιμές στα πιο αναγκαία αγαθά έχουν διπλασιαστεί. Οι μισθοί και τα μεροκάματα παραμένουν καθηλωμένα στην τελευταία θέση της Ευρώπης.

Οι κυβερνώντες, υπάλληλοι και διαχειριστές των συμφερόντων των πολυεθνικών μονοπωλιακών συγκροτημάτων, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο αποκλειστικά και μόνο στη λιτότητα, στην εργασιακή ευλυγισία, στη συμπίεση του εργατικού κόστους.

Επιχειρούν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία σαν υπέρτατη θεότητα την αγορά, την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία. Επιχειρούν να εξοστρακίσουν από τη σκέψη και την πράξη στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων.

Θεωρείται παράλογη κάθε ουσιαστική αναφορά, κάθε μέτρο για την επιβολή ελέγχων στις τιμές.

Απαγορεύεται κάθε αναφορά στην απαίτηση για αύξηση μισθών, για αύξηση του μεροκάματου, για επιδότηση της ανεργίας από τους εργοδότες που την προκαλούν.

Απορρίπτεται κάθε απαίτηση για εθνικοποίηση των επιχειρήσεων.

Αναχρονισμός θεωρείται το αίτημα της αυτοδύναμης ανάπτυξης.

Έχουν καταργηθεί με νόμο όλα τα χρηματοοικονομικά εργαλεία για τον έλεγχο των κρίσεων. Νομισματική και οικονομική πολιτική ασκεί αποκλειστικά και μόνο η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ, ο ΠΟΕ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το G7.

Αυτές οι πολιτικές, αυτοί οι μηχανισμοί είναι οι αιτίες της ακρίβειας, της φτώχειας, της διατροφικής κρίσης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτοί οι οργανισμοί πρέπει να στοχοποιηθούν. Αυτές οι πολιτικές πρέπει να ανατραπούν.

Αν το πρόβλημα της ακρίβειας είναι πολιτικό, το ίδιο πολιτικοί πρέπει είναι και στόχοι.

Είναι αναγκαίο να οργανωθεί η λαϊκή οργή σε έναν αποφασιστικό, διαρκή αγώνα με άμεσο στόχο: Να παγώσουν άμεσα οι τιμές, να αυξηθούν τώρα οι μισθοί.