Αρκετός κόσμος, δυσαρεστημένος από το δικομματισμό, σκέφτεται πως οι Οικολόγοι Πράσινοι αποτελούν μια διαφορετική επιλογή. Είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι κάτι καινούργιο;
Ας εστιάσουμε στην κεντρική τους λογική. Ποια είναι αυτή; Δεν χρειαζόμαστε ρήξεις και ανατροπές για να φέρουμε μια σημαντική αλλαγή στην κοινωνία μας. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένες πολιτικές, με πυρήνα την προστασία του περιβάλλοντος. Πολιτικές για την ενέργεια, την ανακύκλωση, τις μεταφορές. Που μπορούν μέχρι και την οικονομία να βγάλουν από την κρίση. “Πράσινη λύση για την κρίση”. Αυτό είναι το κεντρικό μοτίβο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι εφικτό να υπάρξουν πολιτικές που μπορούν να οδηγήσουν σε μια πιο φιλοπεριβαλλοντική πραγματικότητα και οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού – ο τελευταίος αποτελεί ένα “άγνωστο ζήτημα” για τους Οικολόγους Πράσινους. Η “πράσινη λύση” μπορεί να εφαρμοστεί από κυβερνήσεις συνεργασίας, αρκεί να συμμετέχουν οι εκπρόσωποι του οικολογικού χώρου. Αυτό είναι το κεντρικό σχήμα που υλοποιείται από τα “πράσινα” κόμματα ανά την Ευρώπη. Αυτή είναι και μία από τις βασικές κατευθύνσεις του προγράμματος των Οικολόγων Πράσινων. Φυσικά και λένε “ναι” σε κυβερνήσεις συνεργασίας, αρκεί να υιοθετήσουν “πράσινες πολιτικές”. Και, μάλιστα, με οποιαδήποτε πτέρυγα του δικομματισμού. “ΠΑΣΟΚ – Οικολόγοι Πράσινοι”. Γιατί όχι και “ΝΔ – Οικολόγοι Πράσινοι”.
Πράσινος ευρωπαϊσμός, “φιλο-ΕΕ περιβαλλοντισμός”, “φιλο-ΕΕ οικολογία”
Στην Ευρώπη, κυβερνητικά σχήματα, κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, με τη συμμετοχή των Πράσινων έχουν φορεθεί πολύ. Αν δεν είναι πολύ της μόδας σήμερα, είναι γιατί η εφαρμογή τους έχει απογοητεύσει και δεν έχει φέρει τίποτα ουσιώδες. Μάλιστα, έχουν δοκιμαστεί στον ηγετικό πυρήνα της Ευρώπης, στη Γερμανία, στη Γαλλία και την Ιταλία. Αλλά η Ευρώπη δεν προόδευσε οικολογικά από αυτή τη λύση. Ενώ σε μια σειρά κεντρικά ζητήματα υπήρξαν τεράστια λάθη ή και εγκλήματα. Ο κορμός των Ευρωπαίων Πράσινων, Γερμανοί και Γάλλοι, υποστήριξαν τον πόλεμο στα Βαλκάνια, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τους βομβαρδισμούς στη Σερβία και, μάλιστα, με απεμπλουτισμένο ουράνιο (1999), την επέμβαση στο Αφγανιστάν (2001). Και, μάλιστα, στα δύο τελευταία γεγονότα, μετέχοντας στην κυβέρνηση. Ακόμη, στήριξαν όλη τη διαδικασία της οικοδόμησης του νεοφιλελευθερισμού στην ΕΕ, από το Μάαστριχτ μέχρι το Ευρωσύνταγμα, υπερψήφισαν όλες τις συνθήκες, Να, λοιπόν, που η “πράσινη λύση” δεν είναι ανταγωνιστική με το νεοφιλελευθερισμό ούτε με τον πόλεμο. Να που η “πράσινη λύση” δεν συνεργάζεται απλά για να περάσουν “πράσινες πολιτικές”, αλλά είναι απολύτως εναρμονισμένη με την κεντρική πολιτική του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
Κι αυτό ισχύει ακόμη και σήμερα. Στην Ευρωσυνθήκη: Ναι. Στο επαίσχυντο αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Ευρωκοινοβουλίου: Ναι. Στην αποστολή στρατευμάτων στο Κόσοβο: Ναι. Στην αναγνώριση των βαλκανικών προτεκτοράτων, θραυσμάτων της νεοταξικής επέλασης: Ναι. Για την ονομασία της ΠΓΔΜ σαν Δημοκρατία της Μακεδονίας: Ναι. Στην ανακίνηση των μειονοτικών ζητημάτων και αποσχιστικών κινήσεων: Ναι (πρόσφατα και για τη Θράκη). Στην ευρωπαϊκή υποκρισία για ίσες αποστάσεις από Ισραήλ και παλαιστινιακή αντίσταση: Ναι.
Όχι, λοιπόν, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι η προσπάθεια, με ένα καινούργιο στην Ελλάδα περιτύλιγμα, να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια σε ανώδυνα για το σύστημα πλαίσια. Και δεν είναι σωστή η αντίληψη ότι “δεν ξέρουμε τις θέσεις τους, άσε να τους δούμε”. Σκόπιμα μεθοδεύεται αυτό από τα ΜΜΕ.
Δεν είναι στην ίδια με την Αριστερά γειτονιά
Δεν μπορεί καν να απαντήσει στην οικολογική κρίση ο μιντιακός περιβαλλοντισμός των Οικολόγων Πράσινων – υπερπροβάλλονται από τα ΜΜΕ, αλλά δεν είναι μέσα τα κινήματα και στα οικολογικά μέτωπα και φτάνουν να χαρίζουν συμβολικά ποδήλατα στον Ν. Κακλαμάνη. Αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις, ταυτίζονται με τις τάχα “πράσινες λύσεις” του Αλ Γκορ και του επιχειρηματικού κόσμου. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συναινούν, για παράδειγμα, στα φαραωνικά αιολικά πάρκα, που θέλει να κατασκευάσει ο κάθε Μυτιληναίος και ο κάθε Μπόμπολας, καταστρέφοντας παράλληλα νησιά και βουνά. Γιατί η μεγιστοποίηση του κέρδους θέλει φαραωνικές επενδύσεις κι όχι συμβατές με την τοπική κλίμακα. Και η “πράσινη λύση” αποδέχεται και εναρμονίζεται με τα κριτήρια της κερδοφορίας. Δεν γίνεται σε συνεργασία με το δικομματισμό και με τον επιχειρηματικό κόσμο να προκύψουν θετικές εξελίξεις, έστω για το περιβάλλον.
Χωρίς την αρχή “οι άνθρωποι και το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη” δεν μπορεί να προστατευθεί αποτελεσματικά το περιβάλλον – αλλά αυτή η αρχή δεν αρέσει στους Οικολόγους Πράσινους. Θυμίζει Αριστερά. Και είναι η Αριστερά που, επί της ουσίας, πρωταγωνιστεί στην αντιστροφή της οικολογικής κρίσης, μέσα από μεγάλους αγώνες. Μέσα από νικηφόρους αγώνες. Μέσα από συγκρούσεις με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως στον Ελαιώνα.
Η ώθησή τους από τα μεγάλα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα είναι κάτι μάλλον επικίνδυνο. Γιατί στοχεύει στο να περιθωριοποιήσει την Αριστερά, να εκμεταλλευτεί την περιβαλλοντική ευαισθησία για να προωθηθούν επιχειρηματικοί σχεδιασμοί, να αθωωθεί το κέρδος από βασικός αίτιος για την οικολογική κρίση και συνολικά για την οικονομική κρίση. Αλλά και να υποβαθμιστεί το κοινωνικό ζήτημα (εργαζόμενοι) και να διαχωριστεί τεχνητά από το οικολογικό ζήτημα, παρά την κοινή ρίζα. Στοχεύουν επίσης να φτιάξουν έναν εύκολο σύμμαχο, για την περίπτωση μη αυτοδυναμίας, ένα σύμμαχο που μπορεί να ψηφίσει οτιδήποτε, όπως έχει κάνει μέχρι τώρα στην Ευρώπη. Και να στήσουν ένα νέο μαγαζί, άκρως φιλο-ΕΕ, άκρως εξαρτώμενο από το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα και άκρως αποϊδεολογικοποιημένο.
Πρέπει να αντιπαρατεθούμε με αυτό το σχέδιο. Και στις 7 Ιούνη, αλλά και στη συνέχεια.
Χρίστος Καραμάνος
Από τη Λισαβόνα έρχομαι και σας δουλεύω
Αντιγράφουμε από την επίσημη ιστοσελίδα των Ευρωπαίων Πράσινων, ανακοίνωση της 13/12/2007 με τη θέση τους για τη συνθήκη της Λισαβόνας (η μετάφραση δική μας, διότι προφανώς οι ενταύθα Οικολόγοι-Πράσινοι δεν… πρόκαναν να τη μεταφράσουν):
“Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι δημοσίευσαν τις θέσεις τους για τη Συνθήκη Μεταρρύθμισης της ΕΕ, γνωστής και ως Συνθήκη της Λισαβόνας. Στην έκθεσή τους, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι υπογραμμίζουν τις θετικές και αρνητικές πλευρές της συνθήκης, επιχειρηματολογώντας ότι, παρόλο που διατηρούν αρκετές επιφυλάξεις για τη συνθήκη, αυτή όντως θα επιτρέψει να τεθεί τέρμα σε 6 χρόνια συνταγματικής αντιπαράθεσης, θα ενισχύσει τη δημοκρατία και θα επικεντρώσει στις σοβαρές κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Επομένως, η συνθήκη θα πρέπει να υποστηριχθεί από τους Ευρωπαίους Πράσινους.”
Στην ίδια ανακοίνωση περιέχεται και δήλωση του εκπροσώπου των Ευρωπαίων Πράσινων Philippe Lamberts, που μεταξύ άλλων τονίζει:
“Η Συνθήκη της Λισαβόνας περιλαμβάνει πράγματι μια σειρά θετικές μεταρρυθμίσεις-κλειδιά. […] Δεν είμαστε υπέρ των εθνικών δημοψηφισμάτων, διότι πιστεύουμε ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται στους πολίτες ενός ή δύο κρατών να μπλοκάρουν τη συνταγματική πρόοδο των υπολοίπων πολιτών της ΕΕ.” Και συνεχίζει η ανακοίνωση με την επίσημη προτροπή:
“Πιστεύουμε ότι οι Πράσινοι πρέπει να ψηφίσουν υπέρ της Συνθήκης της Λισαβόνας οπουδήποτε απαιτείται η ψήφος τους. Επιπλέον, οι Πράσινοι θα πρέπει να πιέσουμε ώστε η διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν.”
EGP Committee position on the Lisbon Treaty
Κατόπιν τούτων, θεωρούμε πολύ εύλογο ότι οι εγχώριοι οικολόγοι (που διαφημίζουν την ιδιότητά τους ως ελληνικού τμήματος των Ευρωπαίων Πράσινων) δεν πρόκαναν ακόμη να μας διαφωτίσουν σχετικά με τις ανωτέρω δημοκρατικότατες, εναλλακτικότατες και ριζοσπαστικότατες θέσεις. Οι οποίες, σημειωτέον, ενθουσίασαν το κύριο Μπαρόζο και τους λοιπούς ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, που προσπαθούν απεγνωσμένα να μας φορέσουν καπέλο τις “θετικές μεταρρυθμίσεις” (δηλαδή να καταργήσουν και τα τελευταία απομεινάρια των βασικών δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, επιμένοντας στην πολιτική που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση). Γιατί να ενημερώσουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία για τις θέσεις τους; Δεν χρειάζεται να τους ανησυχήσουν, και μάλιστα εν μέσω κρίσης! Αρκεί να ψηφίσουν Πράσινα Άλογα, που θα σύρουν το σάπιο κάρο του ΠΑΣΟΚ (ή και της ΝΔ, έχουν αποδείξει πανευρωπαϊκά οι άνθρωποι ότι δεν κολώνουν πουθενά!), ώστε να μην πέσουμε στην ακυβερνησία και να αποκτήσουμε, επιτέλους, Πράσινη Ανάπτυξη…