Είχαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλεπάλληλες συναντήσεις στο υπουργείο Εργασίας, και επί Γιακουμάτου και επί Καλατζάκου. Αποσπάσαμε τη δέσμευσή τους ότι στις 1/10/2008 θα εξασφαλίζονταν θέσεις εργασίας για τους απολυμένους της ΒΙΑΜΥΛ, την ίδια ημερομηνία που είχε οριστεί –όπως κι έγινε– το οριστικό της κλείσιμο. Εγώ φώναζα ότι αποκλείεται κύριοι να μας βρείτε δουλειές στην πρωτεύουσα της ανεργίας, στην πόλη που έχει 18% πραγματικό ποσοστό ανεργίας…
Ο διοικητής του ΟΑΕΔ είχε πει ότι είναι προσωπικό του στοίχημα η εξασφάλιση των εργαζομένων. Η Πετραλιά και η Καλατζάκου ακόμα και κατά τη διάρκεια της έκθεσης δήλωναν ότι έχουν βρει 97 θέσεις εργασίας για τους 72 απολυμένους! Θέλουν να παρουσιάσουν ότι μας προσφέρουν θέσεις εργασίας κι εμείς τις αρνούμαστε. Πρόκειται για θέσεις εργασίας σε βενζινάδικα, σε πλυντήρια αυτοκινήτων και στο γνωστό εργολάβο, που έχει σχέσεις με την κυβέρνηση, Παπαηλιόπουλο. Ούτε βαρύ είναι το ένσημο σε αρκετές νέες δουλειές, και με τη λήξη του προγράμματος, μετά από 3-4 χρόνια, θα ξαναπεταχτούμε στο δρόμο. Επίσης τονίζω ότι δεν μας ενδιαφέρουν τα προγράμματα "ΛΑΕΚ". Εμείς θέλουμε να μπούμε στον κανονισμό 320 της ΕΕ, που αφορά στην αναθεώρηση του καθεστώτος για τη ζάχαρη και εξασφαλίζει θέσεις εργασίας ή πρόωρη συνταξιοδότηση για τους απολυμένους.
Έχουμε αισθανθεί πολίτες Β’ κατηγορίας, αντιμετωπίζοντας τον εμπαιγμό της κυβέρνησης. Δεν είχαμε και καμιά βοήθεια από την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Εμείς όμως, ακόμα και τώρα που έκλεισε οριστικά το εργοστάσιο, θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας προσφεύγοντας ακόμα και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.