H κόλαση που ζουν χιλιάδες κρατούμενοι και φυλακισμένοι στα «σωφρονιστικά» ιδρύματα του ελληνικού κράτους βγήκε και πάλι στην επιφάνεια με τις εξεγέρσεις σε πολλές φυλακές της χώρας, αλλά και σειρά κινητοποιήσεων ενάντια στις «αυτοκτονίες» σε υποτιθέμενα ψυχιατρεία φυλακών και κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους καταδικασμένοι για κατοχή και χρήση ναρκωτικών, οι φυλακισμένοι στοιβάζονται κάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες, έρμαια της αδιαφορίας των πολιτικών και δικαστικών αρχών και της βίας και ασυδοσίας πολλών δεσμοφυλάκων και άλλων κυκλωμάτων.
Την κορυφή του παγόβουνου αποτελεί η κατακόρυφη αύξηση αυτοκτονιών και θανάτων από «ατυχήματα» και η έλλειψη στοιχειώδους ιατρικής περίθαλψης και ψυχιατρικής μέριμνας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι θάνατοι σε αστυνομικά τμήματα διπλασιάστηκαν τα τελευταία δύο χρόνια σε σχέση με την προηγούμενη διετία, φτάνοντας μέχρι στιγμής τους 19, ενώ εκατοντάδες είναι οι θάνατοι σε φυλακές, ανάμεσα στους οποίους πολλών ανηλίκων και ασθενών. Κάτω από την κορυφή, κρύβεται το μεγαλύτερο μέρος του παγόβουνου: εξοντωτικές ποινές σε μικροπαραβάτες, ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια, μεσαιωνικές συνθήκες φυλάκισης. Ενδεικτικά, στο «ψυχιατρείο» των φυλακών Κορυδαλλού, χωρητικότητας 160 ατόμων, αυτή τη στιγμή «περιθάλπτονται» 300 κρατούμενοι από… 1 ψυχίατρο, 1 ψυχολόγο και 45 δεσμοφύλακες! Ενώ στις φυλακές Κορυδαλλού, χωρητικότητας 640 ατόμων, σήμερα «φιλοξενούνται» 2.157 κρατούμενοι…
Σ’ αυτά προστίθεται η πλήρης ατιμωρησία των υπευθύνων (για παράδειγμα, οι δεσμοφύλακες που άφησαν 4 ανθρώπους να καούν ζωντανοί πέρυσι μέσα στο κελί τους στον Κορυδαλλό «τιμωρήθηκαν» με στέρηση 3 ημερομισθίων!) και η εξάντληση της όποιας επιείκειας στους πραγματικούς εγκληματίες, όπως οι μεγαλοεπιχειρηματίες που βαρύνονται με τεράστιες κλοπές και θανάτους δεκάδων ανθρώπων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς (π.χ. Σάμινα, Ρικομέξ κ.λπ.) ούτε καν περνούν τις πόρτες των φυλακών. Επιείκεια υπάρχει και για τα άλλα «παιδιά» του συστήματος, όπως οι ελάχιστοι αστυνομικοί που τελικά καταδικάζονται για βασανιστήρια και φόνους πολιτών και σε χρόνο μηδέν αποφυλακίζονται. Και βέβαια για αμετανόητους χουντικούς στιλ Παττακού, που έχουν αποφυλακιστεί εδώ και χρόνια για λόγους «υγείας».
Η αναταραχή στις φυλακές, που ξεκίνησε στο Μαλανδρίνο λόγω ξυλοδαρμού του κρατούμενου Γιάννη Δημητράκη, επεκτάθηκε σε πολλές περιοχές της χώρας. Αντιμετωπίστηκε στις περισσότερες περιπτώσεις με εισβολή των ΜΑΤ, χρήση χημικών και ξυλοδαρμούς, αλλά σίγουρα τα τεράστια προβλήματα που την προκάλεσαν παραμένουν και απαιτούν πραγματικές λύσεις. Το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» δεν ταξιδεύει μονάχα στις φυλακές της Τουρκίας, όπως βαυκαλίζονται οι δήθεν ανυποψίαστοι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους. Τρανό παράδειγμα ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαληγούρας, ο οποίος δεν αισχύνεται να μιλάει για «εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος» και να δηλώνει (αφού ξέσπασε η εξέγερση) ότι «και οι έγκλειστοι συνάνθρωποί μας έχουν δικαίωμα στην κρατική μέριμνα και πρόνοια». Εξανθρωπισμός, μέριμνα και πρόνοια… με βία, ξυλοδαρμούς, «αυτοκτονίες», «ατυχήματα», δρακόντειες ποινές για τη «μαρίδα», και ατιμωρησία κάθε πραγματικού υπεύθυνου;