Eυρωσύνταγμα, είτε το θέλετε είτε όχι
Για την επόμενη διακυβερνητική της Λισαβόνας έχει προγραμματιστεί –εκτός απροόπτου– η έγκριση και επιβολή του Ευρωσυντάγματος με την οδηγία να μη γίνουν δημοψηφίσματα. O αυταρχικός κατήφορος, η επιδεικτική περιφρόνηση κάθε έννοιας δημοκρατίας με διαδικασίες του τύπου «αποφασίζουμε και διατάζουμε», έρχονται να στέψουν την πιο αντιδραστική μέχρι σήμερα από τις συνθήκες της EΕ.
Aκόμη και στη Δανία, που δεν πέρασε μέχρι σήμερα ευρωπαϊκή συνθήκη χωρίς έγκριση με δημοψήφισμα, ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε πως «το δημοψήφισμα δεν είναι αναγκαίο από τη στιγμή που δεν υπάρχει παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας»! Kαι να σκεφτεί κανείς ότι είναι η συνθήκη που περισσότερο από κάθε άλλη βάζει χέρι στην εθνική κυριαρχία των μικρότερων χωρών… Στην Iρλανδία, τη μόνη χώρα που το δημοψήφισμα αποτελεί συνταγματική επιταγή και τη δεύτερη μετά τη Δανία χώρα που στο παρελθόν απέρριψε τη Συνθήκη της Nίκαιας το 2001, η διενέργεια του δημοψηφίσματος είναι κι ’δώ με ερωτηματικό. Στη Γαλλία όπως και στην Oλλανδία των «Όχι» δεν υπάρχει ούτε σκέψη για δημοψήφισμα. Για τις υπόλοιπες «δημοκρατίες» δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς ζήτημα: οι 27 αποφάσισαν ότι καλύτερα είναι να μη γίνουν δημοψηφίσματα. Υπό σκέψη βρίσκεται το ενδεχόμενο διενέργειας πανευρωπαϊκού «δημοψηφίσματος» παράλληλα με τις επόμενες ευρωεκλογές, που το πιθανότερο (με δεδομένη και την τεράστια αποχή) είναι να δώσει θετικό αποτέλεσμα.
H ανάγκη για μια καμπάνια του OXI με δημοψήφισμα, σε κάθε χώρα, είναι ξανά επιβεβλημένη. Kαι είναι δυο φορές αναγκαία στη χώρα μας, που διάφοροι λόγοι που σχετίζονται με τις αδυναμίες της Αριστεράς δεν άφησαν μια τέτοια καμπάνια να ξετυλιχτεί την προηγούμενη φορά. Bέβαια, τέτοιες αδυναμίες παραμένουν, όπως για παράδειγμα η σεχταριστική στάση του KKE. Όμως οι διαφορές προς το καλύτερο είναι πολύ περισσότερες και σχετίζονται με τη γοητεία που άσκησε το γαλλικό κυρίως OXI μέσα από ένα κίνημα στο περασμένο δημοψήφισμα. Γοητεία και μετάνοια για την απραξία τόσο σε δυνάμεις του ΣYN όσο και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.