Μια μεγάλη δραστηριότητα ξεδιπλώθηκε τον τελευταίο μήνα γύρω από την προετοιμασία του 1ου Διεθνιστικού Φεστιβάλ Νεολαίας, του Resistance 2008. Δεκάδες μέλη και φίλοι της ΚΟΕ δούλεψαν ακούραστα για να γίνει εφικτή η διοργάνωση ενός τόσο μεγάλου γεγονότος. Εκατοντάδες μικρά και μεγάλα προβλήματα, τόσο τεχνικά όσο και πολιτικά, επιλύθηκαν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να γίνει μπορετό να κυλήσουν όλα ομαλά το τριήμερο του Φεστιβάλ.
Ουσιαστικά η προετοιμασία του Φεστιβάλ έχει αρχίσει πολύ πριν από τον τελευταίο μήνα. Έχει αρχίσει πριν από το Πάσχα, οπότε ξεκίνησαν οι πρώτες επαφές με τα μουσικά συγκροτήματα και στάλθηκαν οι πρώτες προσκλήσεις προς τις διεθνείς αντιπροσωπίες. Από την πρώτη στιγμή, η ΚΟΕ θέλησε το Διεθνιστικό Φεστιβάλ Νεολαίας να είναι απ’ όλες τις απόψεις ένα μεγάλο κινηματικό γεγονός, τόσο πολιτικά όσο και πολιτιστικά. Γι’ αυτό και προσπάθησε συγκεκριμένα να ανταποκριθεί με σοβαρό τρόπο σ’ αυτό το καθήκον. Άλλωστε, τα αποτελέσματα δεν είναι τυχαία. Ακόμα και τώρα, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και δεν είναι γνωστό το μέγεθος της επιτυχίας του Φεστιβάλ, υπάρχει η αίσθηση ότι πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή της οργάνωσης. Γιατί μόνο το γεγονός ότι έγινε κατορθωτό μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να συγκεντρωθούν στην Ελλάδα περισσότερες από 25 αντιπροσωπίες από πάνω από 20 χώρες, να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις για το παρόν και το μέλλον του κινήματος, είναι ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός. Αλλά και η πολιτιστική διάσταση του Φεστιβάλ είναι πολύ σημαντική. Πέρα από τις εκθέσεις φωτογραφίες, τις εκθέσεις σκίτσου και τις προβολές, που θα υπάρχουν καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ, σημαντικό βάρος σ’ όλη τη διοργάνωση έχει δοθεί στο συναυλιακό κομμάτι. Αυτό έχει γίνει γιατί είμαστε της άποψης ότι και η μουσική έχει "χρώμα", αλλά και ότι στη διασκέδαση η νεολαία πρέπει να έχει τη δυνατότητα να μπορεί να την αποκτά χωρίς να πληρώνει ολόκληρα μεροκάματα για να κατορθώσει να δει ένα συγκρότημα που της αρέσει.
Όμως η προετοιμασία για τη συμμετοχή των διεθνών αντιπροσωπιών και για την πολιτιστική διάσταση, ακόμα και σε ένα τόσο μεγάλο γεγονός, αποτελεί ουσιαστικά το προκαταρκτικό στάδιο όλων των ετοιμασιών. Και αυτό γιατί το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας αφορά την προπαγάνδιση του Φεστιβάλ και το στήσιμό του. Στα πλαίσια της προπαγάνδισής του κολλήθηκαν χιλιάδες αφίσες και χαρτόνια σ’ όλη την Αθήνα αλλά και σε μια σειρά άλλες πόλεις. Ακόμα, φτιάχτηκαν δεκάδες πανό, τα οποία καλούσαν στο Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα γράφτηκαν αρκετά συνθήματα. Δεν είναι δυνατό να μην αναφερθεί ότι μοιράστηκαν πάνω από 200.000 καλέσματα σε εξορμήσεις σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Επίσης, μεγάλο βάρος έπεσε στην προώθηση του Resistance 2008 μέσω των ΜΜΕ. Αυτό, βέβαια, δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, αφού τα αστικά ΜΜΕ πάντα κρατούν εχθρική στάση απέναντι σε τέτοια γεγονότα.
Αν όμως κάτι πρέπει να τονίσουμε, είναι οι πολλές προφεστιβαλικές εκδηλώσεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα, και περιλάμβαναν μια σειρά από δραστηριότητες. Οι κυριότερες ήταν οι ενημερώσεις από τις τελευταίες δύο διεθνιστικές αποστολές της ΚΟΕ, στην Αργεντινή και στο Νεπάλ. Ακολουθούσαν προβολές, συναυλίες, πάρτι, ενώ υπήρχαν και εκθέσεις φωτογραφίας, βιβλίου και πολιτικού σκίτσου.
Ένα άλλο κομμάτι της προετοιμασίας ήταν το στήσιμο όλης της διοργάνωσης. Η προετοιμασία τους στησίματος ξεκίνησε περίπου ένα μήνα πριν από το Φεστιβάλ. Ήταν μια διαδικασία που ήθελε συνδυασμό πολλών πραγμάτων, από την εγκατάσταση μιας πλήρους συναυλιακής σκηνής μέχρι τη λειτουργία ενός ολόκληρου camping στο χώρο της Γεωπονικής, και απαίτησε εκατοντάδες εργατοώρες.
Εδώ δεν πρέπει να παραληφθεί η αναφορά στη βοήθεια που έδωσαν σε όλα τα στάδια της προετοιμασίας οι φίλοι της ΚΟΕ, τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε οργανωτικό-τεχνικό. Η συνεισφορά τους ήταν πραγματικά πολύτιμη, και χωρίς αυτούς πολλά πράγματα δεν θα τα είχαμε καταφέρει. Χωρίς ίχνος υπερβολής, το Φεστιβάλ θα ήταν μισό χωρίς αυτούς.
Όπως είπαμε και παραπάνω, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Φεστιβάλ δεν έχει αρχίσει. Και, κατά πάσα πιθανότητα, θα διαβάζονται την ώρα του Φεστιβάλ ή μετά το πέρας του. Όμως, χωρίς καμιά διάθεση να ευλογήσουμε τα γένια μας, αισθανόμαστε περήφανοι που θα συμμετάσχουμε σε μια τέτοια διοργάνωση, και θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι την έκαναν εφικτή.