Πάντα οι σχέσεις της Αριστεράς και ειδικά της ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς, με τα λεγόμενα εθνικά θέματα υπήρξε δύσκολη. Κι αυτό διότι ισχυροί κύκλοι της θεωρούσαν ιστορικά ότι ο διεθνισμός δεν μπορεί να συμβαδίσει με τον πατριωτισμό ή ακόμα χειρότερα ότι ο πατριωτισμός, με την έννοια της προάσπισης των νόμιμων εθνικών συμφερόντων, συνιστά αδιέξοδο καταφύγιο αν όχι και αντιδραστική υπεκφυγή. Δυστυχώς πολλά εξ’ αυτών των στερεοτύπων κυριαρχούν ακόμα και σήμερα όπου ο νεοφιλελεύθερος διεθνισμός της “παγκοσμιοποίησης” συνιστά το κυρίαρχο επιθετικό ιμπεριαλιστικό ρεύμα με κέντρο τις ΗΠΑ και παρά το γεγονός ότι η Αριστερά στην Ελλάδα μεγαλούργησε σε στιγμές που κατόρθωσε να εκφράσει από την σκοπιά της εργατικής τάξης τα γνήσια και ευρύτερα εθνικά συμφέροντα, με πλέον χαρακτηριστική την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης.
Τα σημειώνω αυτά, διότι θεωρώ ότι όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο στο Αιγαίο και την Κύπρο είναι πολύ σημαντικά και κρίσιμα. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία, αρχής γενομένης από το 1973 αμφισβητεί κλιμακωτά έκτοτε νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, κατοχυρωμένα από το Δίκαιο της θάλασσας, με πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις την αμφισβήτηση του δικαιώματος της χώρας μας για επέκταση των χορικών μας υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια κτλ. Μετά το 1996 και την κρίση των Ιμίων η τουρκική πλευρά πέρασε σε ένα νέο ποιοτικό βήμα τις διεκδικήσεις της. Έκτοτε, δεν αμφισβητεί πλέον μόνο θαλάσσια και εναέρια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας αλλά και την ίδια την εδαφική της ακεραιότητα, αφού θεωρεί ότι εκατοντάδες νησίδες, βραχονησίδες και βράχοι από την Κρήτη έως το Βόρειο Αιγαίο ανήκουν στην Τουρκία και κακώς εγγράφονται στην ελληνική κυριαρχία. Στο πλαίσιο αυτό, που συνοπτικά αποτυπώνεται ως θεωρία των “γκρίζων ζωνών” η τουρκική πλευρά πέραν της “γκριζοποίησης” των Ιμίων, επιχειρεί το τελευταίο διάστημα με συνεχείς και συστηματικές υπερπτήσεις έως και 300 μέτρα των μαχητικών της να καταστήσει εμπράκτως ως “γκρίζες” και αμφισβητούμενες περιοχές τα νησιά Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι και Φούρνοι, τα οποία δεν συνιστούν καθόλου τυχαία επιλογή.
Την ίδια ώρα, οι εξελίξεις στην Κύπρο, για συναφή θέματα με τα μακροχρόνια ελληνοτουρκικά προβλήματα αλλά και για το ίδιο το Κυπριακό, δεν είναι διόλου αισιόδοξες. Νομίζω ότι είναι γνωστό ότι η Κύπρος υπέγραψε συμφωνίες τόσο με την Αίγυπτο όσο και τον Λίβανο για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (μια έννοια παρεμφερής με την υφαλοκρηπίδα). Η Τουρκία μόλις έγιναν γνωστές οι σχετικές διεργασίες, αμφισβήτησε τη δυνατότητα και δικαιοδοσία της Κύπρου να συνομολογεί τέτοιου είδους αποφάσεις αφού κατά τους αυθαίρετους και απολύτως αβάσιμους ισχυρισμούς της Άγκυρας, οι οριοθετήσεις αυτές δεν παίρνουν υπόψη τους τα δικαιώματα τόσο της Τουρκίας όσο και του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου. Με δυο λόγια η Τουρκία εγείρει και σε βάρος της Κύπρου ανάλογα θέματα τα οποία εγείρει εδώ και δεκαετίες σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο. Σε αυτή τη λογική έχουμε κλιμάκωση το τελευταίο διάστημα αφού η Τουρκία δημοσίευσε στην εφημερίδα της κυβέρνησής της χάρτες, ως έρευνα υδρογονανθράκων, οι οποίοι καλύπτουν τόσο την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου όσο και αυτήν του Καστελόριζου.
Τέλος να υπογραμμίσουμε ότι σε αυτή τη φάση διεξάγονται πυρετώδεις συζητήσεις για την επίλυση του Κυπριακού, κάτω από τις αφόρητες πιέσεις της αμερικανοβρετανικής πλευράς για να αποδεχτεί η Λευκωσία μια λύση τύπου Ανάν στην Κύπρο, η οποία δυστυχώς μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη και από αυτό το νεοαποικιακό σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία οι Ελληνοκύπριοι. Είναι περιττό να τονιστεί ότι για μια λύση τύπου Ανάν, επείγονται οι αμερικανοβρετανοί όχι μόνο για να κατοχυρώσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα στην Κύπρο, αλλά και για να προωθήσουν την πολυπόθητη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Τόσο ο χρόνος μου, όσο ίσως και ο χώρος της εφημερίδας δεν επιτρέπει περαιτέρω ανάπτυξη του θέματος. Θέλω να τελειώσω όμως τονίζοντας ότι όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στο Αιγαίο και στην Κύπρο γίνονται υπό το φως της κρίσιμης συνόδου κορυφής της Ε.Ε τον ερχόμενο Δεκέμβρη, στην οποία θα επανεξεταστεί συνολικά η ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας μαζί με την πορεία των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων. Έχω την άποψη ότι η Ελλάδα οφείλει να διασυνδέσει αποφασιστικά την συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την ουσιαστική αλλαγή της στάσης της στο Αιγαίο και στην Κύπρο και κυρίως με τον πλήρη σεβασμό από την πλευρά της Άγκυρας του Διεθνούς Δικαίου, των αποφάσεων του ΟΗΕ, των κανόνων της Ε.Ε που διέπουν την Κύπρο και βεβαίως των σχέσεων καλής γειτονίας, που δεν συμβαδίζουν με τη διατήρηση του casus belli.
Παναγιώτης Λαφαζάνης,
βουλευτής Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ