Δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται οι εκλογές σαν μοχλός εξελίξεων με στόχο εκβιασμούς, ανακατατάξεις, ακόμα και ανατροπές. Τα παραδείγματα είναι αρκετά και διδακτικά: Σερβία για την ανατροπή του Κάραζιτς, “πορτοκαλί” επαναστάσεις σε Ουκρανία και Γεωργία, διαρκείς απόπειρες ανατροπής του Τσάβες μέσω κατηγοριών για νοθεία Παρά το ότι εμφανίστηκε ένα καθαρό αποτέλεσμα εκλογικής νίκης του Αχμαντινετζάτ στις εκλογές του Ιράν και παρά το ότι οι αρχικές αντιδράσεις ήταν εντελώς περιθωριακές, τα όσα ακολούθησαν δίνουν ακριβώς τη διάσταση ενός υπό εκπόνηση σχεδίου με στόχο την άσκηση πιέσεων και το στρίμωγμα της κυβέρνησης της Τεχεράνης. Ως ώρας δεν φαίνονται δυνατότητες ρεαλιστικής πιθανότητας πολιτικής ανατροπής δια τα γνωστής μεθόδου των “αυθόρμητων” λαϊκών διαδηλώσεων ενάντια στον “φασίστα” Αχμαντινετζάτ κατά τα γνωστά πρότυπα που έχει διαπρέψει στο πρόσφατο παρελθόν η διεθνής πολύ “δημοκρατική” κοινότητα. ‘Ετσι ενώ ο Σαρκοζί και η Ε.Ε. έσπευσαν να καταδικάσουν την εκλογική “νοθεία”, ο Μπ. Ομπάμα ήταν πιο προσεκτικός γνωρίζοντας ότι πολύ σύντομα μπορεί να αναγκαστεί να διαπραγματευτεί με τον Ιρανό πρόεδρο που όλο και περισσότερο κατοχυρώνει έναν αποφασιστικό ρόλο για τη χώρα του. Στο ασταθές περιβάλλον της ιμπεριαλιστικής κατοχής σε Ιράκ και Αφγανιστάν, το Ιράν, αναδεικνύεται σε πόλο αναφοράς για τις ισλαμικές και αραβικές μάζες αντίστασης, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται το ειδικό του βάρους στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς. Επί χρόνια οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες έχουν επιδοθεί στο ευγενές έργο οργάνωσης μιας “αντιπολίτευσης” στα πλαίσια μεν του καθεστώτος αλλά με σαφές φιλοδυτικό πρόσημο και με βάση τα νέα αστικά μορφωμένα στρώματα της ιρανικής κοινωνίας. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι “μεταρρυθμιστές” που ηττήθηκαν και τώρα και στις προηγούμενες εκλογές από τον Αχμαντινετζάτ που εκφράζει μία πολιτική αντίστασης στην Αμερικανική και στη σιωνιστική πολιτική, ενώ σε κοινωνικό επίπεδο υλοποίησε και συνεχίζει να διακηρύσσει μία πολιτική ενίσχυσης των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Φαίνεται ότι οι δύο πλευρές έρχονται ξανά σε έναν συμβιβασμό ισορροπίας με την προκήρυξη επανακαταμέτρησης των ψήφων σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα. Οι δεδομένες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και τα αδιέξοδα που αναπαράγει η νεοταξική πολιτική στη Μέση Ανατολή θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τις άμεσες και απώτερες εξελίξεις, αλλά και τις στάσεις, τις επιλογές και τις τοποθετήσεις όσων αισθάνονται αλληλέγγυοι και ενδιαφέρονται για την σταθερότητα, την ειρήνη και την ανεξαρτησία στη Μεση Ανατολή.
