ματιές στον κόσμο
Γκάντι ή Μάο;
Την προηγούμενη Κυριακή, μετά από τρεις βδομάδες πορείας σε μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων, μια διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων ακτημόνων και φτωχών χωρικών έφτασε στο Νέο Δελχί. Απαιτώντας να σταματήσουν οι βίαιες εκτοπίσεις πληθυσμών και να τους δοθεί η γη που δουλεύουν, οι φανερά καταπονημένοι αλλά αποφασισμένοι διαδηλωτές ξεκίνησαν καθιστική διαμαρτυρία έξω από το ινδικό κοινοβούλιο. Το πρόβλημα της αγροτικής μεταρρύθμισης παραμένει άλυτο εδώ και δεκαετίες. Γι’ αυτό κερδίζουν έδαφος και λιγότερο ειρηνικές μορφές αντίστασης: τους τελευταίους μήνες έχουν πολλαπλασιαστεί σε πολλά κρατίδια οι συγκρούσεις μεταξύ του στρατού και των μαοϊκών ανταρτών, που αυξάνουν την επιρροή τους στην ύπαιθρο της Ινδίας.
Βόμβες υπέρ των συμφερόντων των ΗΠΑ
Ο «ιστορικός συμβιβασμός» του Πακιστανού δικτάτορα Μουσάραφ με την εξόριστη πολιτικό Μπεναζίρ Μπούτο βάφτηκε στο αίμα. Σε 139 ανήλθε ο επίσημος αριθμός των νεκρών από τη βομβιστική επίθεση που έπληξε το κομβόι των οπαδών της Μπούτο την ώρα της επιστροφής της. Μια ακόμη απόπειρα παθητικοποίησης του πακιστανικού λαού, ο οποίος εδώ και χρόνια αγωνίζεται ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία του Μουσάραφ που ισορροπεί ανάμεσα στην «εξυπηρέτηση» των ΗΠΑ και τους ισλαμιστές. Μια ακόμη απόπειρα αποπροσανατολισμού του κινήματος για δημοκρατία, και δικαιολόγησης ακόμη πιο δρακόντειας «αντι»τρομοκρατικής νομοθεσίας. Έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι η βαθιά κρίση δεν θα πλήξει τα συμφέροντα των υπερατλαντικών πατρώνων…
Ας πρόσεχε!
Ο κύριος Σαχίντ Μαλίκ είναι υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης της Αυτής Μεγαλειότητος. Για την ακρίβεια, ο πρώτος μουσουλμάνος υπουργός στην ιστορία της Βρετανίας. Πήγε λοιπόν στις ΗΠΑ για (τι άλλο;) συνομιλίες σχετικά με την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας. Τα είπανε ωραία και καλά, και κίνησε να γυρίσει σπίτι ο άνθρωπος. Αμ δε! Στο αεροδρόμιο της Ουάσιγκτον τον έκοψαν μαυριδερό και τον άρχισαν στις ερωτήσεις. Όταν διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι είναι Βρετανός υπουργός, με το δίκιο τους εκνευρίστηκαν και τον πήραν για «πλήρη έλεγχο», κρατώντας τον επί ώρες. Μου ήθελε και συνομιλίες για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, τρομάρα του!
Ευρώπη – Φρούριο
Ο Ευρωκομισάριος Φράνκο Φρατίνι ανακοίνωσε επισήμως τα σχέδια των Βρυξελλών για την καθιέρωση μιας «Μπλε Κάρτας» με στόχο την προσέλκυση ειδικευμένων μεταναστών. Οι αντιδράσεις ποικίλλουν: Κάποιες πολυεθνικές που θέλουν π.χ. Ινδούς πληροφορικάριους (γιατί να πληρώνουν ντόπιους, που έχουν και απαιτήσεις;) χειροκροτούν. Κάποιοι άλλοι λένε ότι θα απογυμνώσει εντελώς τις φτωχές χώρες από τα καλύτερα μυαλά (ε, και;). Πάντως η Κομισιόν διαβεβαιώνει τους ανησυχούντες δεξιούς ότι «δεν πρόκειται για πολιτική ανοιχτών θυρών». Το φρούριο θα μείνει φρούριο. Της γης οι κολασμένοι δεν δικαιούνται μπλε κάρτα, εκτός ειδικών εξαιρέσεων.
Οικογενειοκρατία στην Αργεντινή
Αποσπώντας σχεδόν 45% των έγκυρων ψήφων, η σύζυγος του απερχόμενου προέδρου Κίρχνερ εκλέχτηκε πανηγυρικά στο ανώτατο αξίωμα της Αργεντινής. Βέβαια πρώτη δύναμη παρέμεινε η αποχή και το λευκό-άκυρο, που αθροιστικά ξεπέρασαν τον αριθμό των ψηφοφόρων της νικήτριας (και στην Αργεντινή αποτελούν παραδοσιακή πολιτική επιλογή μεγάλου τμήματος της κομμουνιστικής Αριστεράς). Κατά τα άλλα, πρόκειται για έναν ακόμη θρίαμβο των πολυσυλλεκτικών περονιστών επί των κεντροδεξιών και δεξιών αντιπάλων τους. Απομένει να φανεί εάν η Κριστίνα Κίρχνερ θα συνεχίσει τη μεσοβέζικη πολιτική του συζύγου της.