Πέντε εβδομάδες σκληρού αγώνα έδωσαν οι εργαζόμενοι της Τράπεζας της Ελλάδας και τελικά κατάφεραν να κάμψουν την αδιαλλαξία της κυβέρνησης. Το ταμείο της ΤτΕ είχε εξαιρεθεί τόσο από το νόμο Ρέππα όσο και από τον αντιασφαλιστικό νόμο 3371/2005 της Νέας Δημοκρατίας για τα ταμεία των τραπεζών. Η αυτοτέλεια του ταμείου ασφάλισης των εργαζόμενων καθορίζεται και από τη συμμετοχή της Τράπεζας στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γνωμοδότησε ότι ο συγκεκριμένος νόμος εμποδίζει την ανεξάρτητη λειτουργία της ΤτΕ. Πέρα όμως από τα νομικά κωλύματα εφαρμογής του νέου νόμου, στην προκειμένη περίπτωση η υπαναχώρηση της κυβέρνησης οφείλεται στο μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα των εργαζόμενων και στα προβλήματα που δημιούργησε η απεργία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα όλης της χώρας. Χαρακτηριστικό της απεργίας ήταν η καθολική συμμετοχή και οι ομόφωνες αποφάσεις του Δ.Σ. για τις κινητοποιήσεις. Στη διάρκεια της απεργίας, οι συγκεντρώσεις που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Υπαλλήλων είχαν αυξημένη συμμετοχή που θύμιζε άλλες εποχές. Η κυβέρνηση επιστράτευσε, εκτός από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και συκοφάντησης, το –πάγιο το τελευταίο διάστημα– όπλο της ποινικοποίησης των απεργιών, χωρίς όμως επιτυχία.
Η απεργία στην ΤτΕ ήταν μια αποτελεσματική απεργία. Γιατί συσπείρωσε τους εργαζόμενους και γιατί έδωσε ένα χτύπημα στην καρδία του συστήματος. Δεν υποστηρίχθηκε έμπρακτα, με τον τρόπο που θα μπορούσε να αυτό να γίνει, και από την ΟΤΟΕ και από τη ΓΣΕΕ. Ο αγώνας των εργαζόμενων στην ΤτΕ θα μπορούσε, μαζί με τους ΟΤΑ, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ να αποτελέσουν το όχημα για έναν μεγάλο αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που να οδηγούσε σε ήττα την κυβέρνηση. Μπορούμε να μιλήσουμε για μια καταρχήν νίκη. Η κυβέρνηση συμφώνησε στη σύσταση τριμερούς επιτροπής που θα αποφανθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα για τις διατάξεις του νόμου που αφορούν το συγκεκριμένο ταμείο. Το σημαντικό στοιχείο είναι όχι μόνο ότι οι εργαζόμενοι στην ΤτΕ διατηρούν προς στιγμή το ταμείο τους. Το σημαντικό είναι ότι το κορυφαίο νομοθέτημα της κυβέρνησης αρχίζει να φαγώνεται πριν καλά- καλά ψηφιστεί.
Μαρία Γασπαρινάτου
Ρωγμή στην κυβερνητική πολιτική
Δήλωση του Κώστα Ευσταθίου, μέλος ΔΣ του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδας (ΣΥΤΕ)
Οι εργαζόμενοι απεργοί της Τράπεζας της Ελλάδας, μετά από έξι σχεδόν εβδομάδες απεργιακής κινητοποίησης, κατάφεραν μία πρώτη ρωγμή στο τοπίο της κυβερνητικής πολιτικής σε σχέση με το συνολικότερο ζήτημα του ασφαλιστικού, και ειδικότερα σε σχέση με την παρέμβασή της στο ασφαλιστικό ταμείο της Τράπεζας της Ελλάδας. Με τον αγώνα τους οι απεργοί της Τράπεζας της Ελλάδας απέδειξαν ότι στη σημερινή περίοδο, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική οι αγώνες των εργαζομένων δεν μπορεί να θέτουν όρια, πρέπει να υπερβαίνουν τα όρια που θέτει η κυβερνητική πολιτική με την ψήφιση κάποιου νόμου και θα πρέπει με συντονισμό και χωρίς να υπολογίζουν κόστος και θυσίες να προχωρούν με σταθερότητα στα αιτήματά τους. Και οι απεργοί της Τράπεζας της Ελλάδας κατάφεραν ένα πρώτο θετικό βήμα και είναι έτοιμοι, εάν δεν το ολοκληρώσουν στην κατεύθυνση της περιφρούρησης των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, να ξαναβγούν σε απεργία με την ίδια, αλλά και ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Η κυβερνητική πολιτική φυσικά απ’ ό,τι φαίνεται θα συνεχιστεί και σε άλλους τομείς των εργασιακών σχέσεων, και νομίζω ότι το εργατικό κίνημα θα πρέπει να δει το ζήτημα του συντονισμού των αγώνων των εργαζομένων με μεγαλύτερη σοβαρότητα απ’ όση έχει δείξει μέχρι σήμερα. Είναι δύσκολο για κάθε χώρο και για κάθε κλάδο μεμονωμένα να αντιμετωπίζει μια συνολική λογική του κεφαλαίου στη σημερινή εποχή. Χρειάζεται να μπουν μπροστά μαχητικά τμήματα, όπως η ΔΕΗ, οι ΟΤΑ, η Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά και άλλοι χώροι. Θα πρέπει αυτοί οι χώροι να συντονιστούν, να αποτελούν ας πούμε την ατμομηχανή για το σύνολο του συνδικαλιστικού και του εργατικού κινήματος για να μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα και να έχει νίκες στη σημερινή εποχή. Ο αγώνας της ΤτΕ με τα χαρακτηριστικά που είχε ήταν σε αυτήν την κατεύθυνση – το ότι δεν έβαλε όριο τη νομιμότητα, αλλά το δικαίωμα του εργαζόμενου, γι’ αυτό και μπήκαμε στον αγώνα χωρίς προσωπικό ασφαλείας, μπήκαμε στον αγώνα ανεξάρτητα των προβλημάτων που δημιουργούσε σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και συνεχίσαμε για πάνω από 5 βδομάδες, μπήκαμε στην 6η βδομάδα. Νομίζω ότι αν την ίδια κατεύθυνση είχαν πάρει και τα υπόλοιπα μαχητικά τμήματα, και των ΟΤΑ και της ΔΕΗ, αλλά και εάν η ΓΣΕΕ είχε παρέμβει για να συντονίσει αυτό το κίνημα, εάν ήθελε δηλαδή να πάμε σε ένα τέτοιο συντονισμό, τελικά ο νόμος δεν θα είχε προχωρήσει, θα είχε αποσυρθεί.
Στριμώξαμε την κυβέρνηση
Δήλωση του Μάκη Μπαλαούρα, μέλος ΔΣ του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδας (ΣΥΤΕ)
Στην Τράπεζα της Ελλάδας συνεχίσαμε την απεργία μας και μετά από το σταμάτημά των κινητοποιήσεων από τα άλλα συνδικάτα. Και η απεργία μας ήταν καθολική. Μετά από πολλά χρόνια ένα συνδικάτο κατάφερε να συσπειρώσει τόσο ενεργά τους εργαζόμενους, όχι μόνο στην απουσία τους από την εργασία, αλλά ταυτόχρονα στους δρόμους, κάνοντας μαχητικές διαδηλώσεις καθημερινά σχεδόν. Το ελάχιστο προσωπικό ασφαλείας που ο σύλλογος έβαλε –αφού βγήκε η απεργία μας δύο φορές παράνομη– έκανε στοιχειώδεις εργασίες που απαιτούνται από το νόμο –μισθούς ή συντάξεις– όμως και αυτοί οι συνάδελφοι εκχώρησαν το μισθό τους στο σύλλογό μας. Και είναι πάρα πολύ συγκινητικό και δημιουργεί δεσμούς για αγώνες νέους που φοβάμαι πολύ ότι θα συμβούν από την επιθετικότητα της κυβέρνησης. Η απεργία μας έφερε τρομερές απώλειες στη χώρα και φυσικά στις τράπεζες, προβλήματα στην εκτύπωση τραπεζογραμματίων, προβλήματα στη διακίνηση του χρηματικού – δηλαδή δεν είχαν λεφτά οι τράπεζες για τη λειτουργία της αγοράς. Και θυμόμαστε όλοι το κλείσιμο του χρηματιστηρίου για τρεις μέρες, ένα γεγονός πρωτοφανές τουλάχιστον μεταπολεμικά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, νομίζω. Εμείς, παρά το γεγονός ότι τα άλλα συνδικάτα σταμάτησαν με την έναρξη της συζήτησης στη Βουλή του αντιασφαλιστικού νόμου, συνεχίσαμε για δυόμισι περίπου εβδομάδες – και εδώ υπάρχει ένα ζήτημα για το πώς σταμάτησαν τα συνδικάτα. Νομίζω ότι δόθηκε και ένα αρνητικό σήμα από τη συμφωνία της ΓΣΕΕ με την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με τους εργοδότες, κι έτσι δημιουργήθηκε ένα κλίμα ηττοπάθειας στο τέλος του μεγάλου αυτού αγώνα. Εμείς παρ’ όλ’ αυτά συνεχίσαμε έτσι, υποχρεώθηκε η κυβέρνηση να δεχθεί μία πρότασή μας για τη δημιουργία μιας τριμερούς επιτροπής στο Υπουργείο Οικονομίας. Δεν ξέρουμε ακόμα τι θα βγάλει και τι διαθέσεις έχει η κυβέρνηση. Όμως ξέρει σίγουρα η κυβέρνηση ότι εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, και ότι θα δημιουργηθούν εκ νέου προβλήματα, τα οποία μπορεί να πυροδοτήσουν μία κοινωνική ένταση εναντίον των κυβερνητικών πολιτικών.