Νικολέτα Σαμοΐλη: Η τρομοκρατία δεν πτοεί τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Λευκίμμης

τ.249, 05/09/2008 (σε ένθετο οι σελίδες της Αριστεράς με αφιέρωμα στον πόλεμο στον Καύκασο)

Συνέντευξη με την Νικολέτα Σαμοΐλη,
μελος του πολιτιστικού συλλόγου "Αλεύχημον"

Οι κάτοικοι της Λευκίμμης, η οποία ήδη μετρά μια πολιτική δολοφονία, συνεχίζουν τον αγώνα τους, παρά την εντεινόμενη τρομοκρατία από τις δυνάμεις καταστολής. Η Νικολέτα Σαμοΐλη, κάτοικος της Λευκίμης και μέλος του πολιτιστικού συλλόγου "Αλεύχημον", μίλησε στην "Αριστερά!" για τα γεγονότα του Αυγούστου, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή, αλλά και για την αποφασιστικότητα των Λευκιμμιωτών να αγωνιστούν μέχρι να φύγουν τα ΜΑΤ και να σταματήσει το έργο του ΧΥΤΑ.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε η Λευκίμμη ήταν και πάλι στην επικαιρότητα. Πιο συγκεκριμένα, στις 9 Αυγούστου είδαμε πρωτόγνωρες συγκρούσεις των κατοίκων με την αστυνομία, σύλληψη ακόμη και του ιερέα της Λευκίμης. Τι έγινε τότε;

Ο αγώνας των κατοίκων της Λευκίμμης εναντίον αυτού του παράνομου έργου δεν είχε σταματήσει ποτέ. Στις 9/8 οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στην είσοδο του δρόμου που οδηγεί στον ΧΥΤΑ, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην εταιρεία ΔΟΜΟΚΑΤ που έχει αναλάβει την κατασκευή του έργου. Η εταιρεία είχε ξεκινήσει παράνομα να καταπατά περιουσίες των κατοίκων που βρίσκονται στο δρόμο προς τον ΧΥΤΑ για να διευκολυνθεί στην κατασκευή του έργου. Συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι για να διαμαρτυρηθούν, και, ενώ γίνονταν διαπραγματεύσεις με παρουσία της ασφάλειας και της αστυνομίας, μια διμοιρία ΜΑΤ κατευθύνθηκαν προς το συγκεκριμένο σημείο. Οι κάτοικοι εξαγριώθηκαν και προχώρησαν προς το χώρο του ΧΥΤΑ όπου ακολούθησε συμπλοκή με τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Αργότερα περίπου 250 κάτοικοι της Λευκίμμης συγκεντρώθηκαν στον περιφερειακό προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί.

Στη συνέχεια, κι ενώ η σύγκρουση είχε γενικευτεί, περίπου 80 με 100 κάτοικοι της Λευκίμμης επιτέθηκαν εξαγριωμένοι στο αστυνομικό τμήμα. Η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, κατέφτασαν κι άλλες διμοιρίες ΜΑΤ που έριξαν χημικά και δακρυγόνα παντού –στα εστιατόρια, στις καφετέριες–, βρίζοντας και ξυλοκοπώντας αδιακρίτως, γυναίκες, γέρους, ακόμη και παιδιά. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι συγκρούσεις έφτασαν μέχρι τις αυλές των σπιτιών, ενώ μια διμοιρία έκανε εντυπωσιακή είσοδο στο χωριό με βαρύ βηματισμό και χτυπώντας τις ασπίδες, για να τρομοκρατήσει τους κατοίκους. Τότε ήταν που συνελήφθη ο παπάς του χωριού, γιατί προσπάθησε να υπερασπιστεί ένα νεαρό Λευκιμμιώτη που είχε συλληφθεί άδικα. Ο ιερέας πήγε στο αστυνομικό τμήμα να ζητήσει να αφεθεί ελεύθερος ο νεαρός κι εκεί τον συνέλαβαν. Αποτέλεσμα της ενέργειας αυτής ήταν, φυσικά, να εξαγριωθούν περισσότερο οι κάτοικοι και να γενικευτούν οι συγκρούσεις που κράτησαν μέχρι τις δυόμιση το πρωί. Γνωρίσαμε ένα όργιο τρομοκρατίας που όμοιό του δεν είχαμε ξαναζήσει.

Να έρθουμε σε ένα πιο πρόσφατο περιστατικό. Στις 29/8 οι κάτοικοι εισέβαλαν στο δημαρχείο και επιτέθηκαν στον δήμαρχο. Τι συνέβη ;

Πριν από το δημοτικό συμβούλιο που θα γινόταν στις 29/8 η λαϊκή συνέλευση των κατοίκων της Λευκίμης και η συντονιστική επιτροπής αγώνα είχαν αποφασίσει να μην αφήσουν να συνεδριάσει ξανά το δημοτικό συμβούλιο όσο τα ΜΑΤ θα παραμένουν στη Λευκίμμη και θα συνεχίζονται τα έργα στο χώρο του ΧΥΤΑ. Ο δήμαρχος είχε υποσχεθεί στους κατοίκους ότι δεν θα γινόταν ξανά δημοτικό συμβούλιο όσο τα ΜΑΤ παρέμεναν στη Λευκίμμη. Ενώ λοιπόν πήγαινε να ξεκινήσει η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου η αντιπολίτευση ανακοίνωσε ότι αποχωρεί και ότι δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί καν Δ. Σ. Οι κάτοικοι που βρίσκονταν στο δημαρχείο εκείνη την ώρα (περίπου 50-60 άτομα) απαίτησαν το ίδιο. Τότε οι κάτοικοι επιτέθηκαν εναντίον του δημάρχου κ. Γατσούλη, ο οποίος επιθυμούσε να συνεχιστεί η διαδικασία. Όπως είδατε κι από τα βίντεο, εκείνος άρχισε να βρίζει τις γυναίκες που ήταν στο δημαρχείο, ενώ στη συνέχεια κάλεσε την αστυνομία και ζήτησε να γίνουν συλλήψεις. Την επόμενη μέρα η αστυνομία μπήκε στα σπίτια και ζήτησε από δύο κατοίκους (πρόκειται για τον 75χρονο κ. Κώστα και την 64χρονη κ. Σοφία) να προσέλθουν στο αστυνομικό τμήμα Λευκίμμης, τάχα "για να τους πει κάτι ο διευθυντής". Οι δύο κάτοικοι οδηγήθηκαν στο Α.Τ. Λευκίμης και από κει, χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, στην ασφάλεια της Κέρκυρας. Αμέσως μετά, ο δήμαρχος συνεχίζοντας τον εκφοβισμό των κατοίκων, έβγαλε μια ανακοίνωση όπου ανέφερε κάτι ψευδές – ότι πρέπει να γίνει οπωσδήποτε δημοτικό συμβούλιο για να πάρει από την τράπεζα 50.000 ευρώ για να πληρώσει τη ΔΕΗ, διαφορετικά θα κοπεί η υδροδότηση σε όλο το δήμο. Δυστυχώς μαζί με την τρομοκρατία των ΜΑΤ έχουμε και την τρομοκρατία του κ. Γατσούλη. Αυτό που γίνεται στο δήμο μας είναι πανελλαδική πρωτοτυπία – αντί ο δήμαρχος να είναι στο πλευρό των κατοίκων του, τους εκβιάζει, τους τρομοκρατεί, τους συλλαμβάνει!

Η στάση της Αριστεράς για το ζήτημα ποια είναι;

Η στάση της νομαρχιακής του ΚΚΕ είναι προβληματική, για τον εξής λόγο: Η ανακοίνωση για τα γεγονότα στο αστυνομικό τμήμα αναφέρει ότι ήταν προβοκάτσια της αστυνομίας που έγινε σε συνεργασία με 10 αναρχικούς από την Κέρκυρα και αλλού και τα καταδικάζει. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, ήταν κάτοικοι της Λευκίμης – ακόμη και η αστυνομία μιλάει για 80 άτομα. Τη στάση αυτή την καταδικάζουμε. Δεν μπορεί το ΚΚΕ να καταλάβει την αγανάκτηση των ανθρώπων της Λευκίμης. Πολλές φορές η αγανάκτηση και η τρομοκρατία που έχει επιβληθεί μπορεί να οδηγήσουν και σε γεγονότα όπως αυτά στο αστυνομικό τμήμα. Οι κάτοικοι της Λευκίμμης σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται. Δεν μπήκαν σε κανένα σπίτι, δεν πήγαν σε κανένα χωριό να διώξουν ανθρώπους, δεν πήγαν σε κανένα χωριό να επιτεθούν με όπλα και χημικά σε ανθρώπους – απεναντίας, υπέστησαν όλα τα παραπάνω και γι’ αυτό αντιδρούν με αυτό τον τρόπο. Αυτή η ανακοίνωση προβλημάτισε και τα ίδια τα μέλη του ΚΚΕ της Λευκίμμης, τα οποία διαφοροποιήθηκαν από το ΚΚΕ της Κέρκυρας.

Έχουν περάσει περίπου τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις για να μη γίνει ο ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη. Ποια είναι τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν;

Το σίγουρο είναι ότι μετά την πρώτη επίθεση των ΜΑΤ στο χώρο του ΧΥΤΑ το ενδιαφέρον και η συμμετοχή των κατοίκων αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς. Το βασικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τα τρία χρόνια κινητοποιήσεών μας είναι ότι δεν πρόκειται να σταματήσουμε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για εμάς – διαφορετικά θα καταστραφούμε σαν περιοχή. Θα σταματήσουμε μόνο όταν φύγουν τα ΜΑΤ και σταματήσει το έργο.