Καλπάζει η φτωχοποίηση
Όλο και περισσότεροι στο κοινωνικό περιθώριο
Η μόνιμη “καραμέλα” στα χείλη των κυβερνώντων από την αρχή της διακυβέρνησης Καραμανλή (αλλά και τα προηγούμενα, “εκσυγχρονιστικά” χρόνια του ΠΑΣΟΚ), ότι δηλαδή οι Έλληνες απολαμβάνουν της ισχυρότερης ανάπτυξης στην Ευρώπη λόγω του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ, έχει χάσει από καιρό τη “γλύκα” της. Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που ο ίδιος ο αστισμός ανακοινώνει αποδεικνύουν ότι οι στοχευμένες πολιτικές στο νεοφιλελευθερισμό και προς όφελος του κεφαλαίου, έχουν γυρίσει την ελληνική οικογένεια δεκαετίες πίσω, δημιουργώντας συνθήκες απόλυτης φτώχειας για όλο και μεγαλύτερες μάζες.
Σύμφωνα λοιπόν, με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που έδωσε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ελλάδα έχει στην Ευρώπη των 27 το υψηλότερο ποσοστό εργαζόμενων νοικοκυριών που ζουν στα όρια της φτώχειας, και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά όσον αφορά τα παιδιά…
Όπως προκύπτει από την έκθεση του 2008 για την “κοινωνική προστασία και ενσωμάτωση στην Ε.Ε.”, το 14% των νοικοκυριών στα οποία εργάζεται τουλάχιστον ένα άτομο στην Ελλάδα, ζουν στα όρια της φτώχειας. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., στην οποία το ποσοστό των πολιτών που εξακολουθούν να διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας, παρά το γεγονός ότι εργάζονται, δεν υπερβαίνει το 8%. Μετά την Ελλάδα, ακολουθούν η Πολωνία (13%) και η Πορτογαλία με τη Λετονία (11%), ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά έχουν η Τσεχία (3%), καθώς και η Δανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Φινλανδία (4%). Το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε τέτοια νοικοκυριά ανέρχεται στο 17% στη χώρα μας και είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., μετά την Πολωνία (22%), την Πορτογαλία (21%), την Ισπανία (20%) και τη Λιθουανία (19%). Στο σύνολο του πληθυσμού, το 21% των Ελλήνων ζουν στα όρια της φτώχειας, βάσει στοιχείων που αναθεωρήθηκαν την 1η Φεβρουαρίου 2008. Πρόκειται για το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μετά το 24% της Λετονίας. Ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 16%.
Ανύπαρκτες οι κοινωνικές δαπάνες
Σε ένα περιβάλλον που βασιλεύει ο δανεισμός μέσω του πλαστικού χρήματος, η ακρίβεια σε καταναλωτικά αγαθά πρώτης ανάγκης, σε ένα περιβάλλον στο οποίο ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους στις χώρες της Ε.Ε. και αμείβεται με μέσο μισθό που δεν ξεπερνά τα 650 ευρώ, το πέρασμα σε κατάσταση πραγματικής φτώχειας δεν είναι καθόλου δύσκολο. Ας τονιστεί πως, σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής, ο μέσος μηνιαίος μισθός μιας 4μελούς οικογένειας (2 ενήλικες και 2 παιδιά) στην Ελλάδα, για να μη βρεθεί στα όρια της φτώχειας, πρέπει να ανέρχεται σε 1.183,4 ευρώ!
Αυτό δε, που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο σκεπτικισμό και αποδεικνύει την αδυναμία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που με ευλάβεια ακολουθείται από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πάνω από μια δεκαετία, είναι πως οι όποιες κοινωνικές παροχές δεν επαρκούν ούτε στο ελάχιστο προκειμένου να καλύψουν τα κενά που δημιουργεί στις τάξεις του πληθυσμού η φτώχεια.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της ίδιας έρευνας, οι κοινωνικές παροχές στη χώρα μας μειώνουν το ποσοστό φτώχειας μόνο κατά 9% στο σύνολο του πληθυσμού, και μόλις 8% όσον αφορά τα παιδιά ηλικίας 0-17 ετών. Και τα δύο ποσοστά είναι τα χαμηλότερα στην Ε.Ε. Ο μέσος κοινοτικός όρος των επιπτώσεων των κοινωνικών παροχών στη μείωση του ποσοστού φτώχειας είναι 38% για το σύνολο του πληθυσμού και 42% για τα παιδιά. Η διαφορά είναι τεράστια, αποδεικνύοντας πως καθίσταται επιτακτική η τροποποίηση των συσχετισμών σε αυτό που ονομάζουμε “κοινωνική πολιτική”.
