Σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις της ΚΟΕ μετά τις ευρωεκλογές, αλλά και σε όλες τις διμερείς επαφές που έγιναν με άλλες συνιστώσες και με συντρόφους του ΣΥΝ (μόνο από την Αριστερή Ανασύνθεση και το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο – με το Αριστερό Ρεύμα, αν και επιχειρήσαμε να συναντηθούμε, δεν είδαμε προθυμία), τοποθετηθήκαμε με γνώμονα την υπεράσπιση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη εμβάθυνσής του.
Μάλιστα στο ακανθώδες θέμα της “δυαρχίας” προβάλλαμε σαν εναλλακτική λύση τη συλλογική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με την συμμετοχή των δύο προέδρων, μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας και μελών της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ – και μια σειρά άλλα μέτρα για την αποφόρτιση της κατάστασης, την αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και της κρίσης που έφερε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η φράση “όχι όπως πριν” συμπυκνώνει κωδικά την άποψη της ΚΟΕ για το ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να αλλάξουν πολλά και πρέπει να αλλάξουν τώρα – ακόμα και σαν σημάδι αναγνώρισης πως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και κρίση. Η διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ ως η “παράταξη του ΣΥΝ”, ως η εκλογική ομπρέλα του ΣΥΝ (για να μην πούμε ως ιδιοκτησία και τσιφλίκι του), στην ουσία τινάζει στον αέρα το εγχείρημα και το ακυρώνει, διευκολύνοντας και χαροποιώντας τον Λ. Κύρκο και γενικά διάφορα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα στις στοχεύσεις τους.
Η ΚΟΕ πρότεινε ως κλειδί για την παραπέρα συνέχιση του εγχειρήματος την αποσαφήνιση της πολιτικής γραμμής με επίκεντρο την κρίση (αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης, αριστερά μοχλός αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, οικοδόμηση της ενότητας των τάξεων, στρωμάτων, κοινωνικών κατηγοριών που πλήττονται από την κρίση, πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο) στα βασικά σημεία, και αυτό θα μπορούσε να γίνει άμεσα μέσα από ένα συλλογικό όργανο που θα αναλάμβανε να συζητήσει και να διατυπώσει/αποσαφηνίσει βασικές πλευρές του πολιτικού στίγματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κατοχυρωθεί ως ο πολιτικός φορέας που αντιπαλεύει την κρίση και τις καταστροφικές της επιδράσεις στην κοινωνία από την πλευρά των εργαζομένων και της νεολαίας, έτσι ώστε να προβάλλει τις προτάσεις του ως μια εναλλακτική προοπτική, διαμορφώνοντας ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα άνοιγε το δρόμο σε μια μεγάλη αλλαγή. (Είναι αστείο, αλλά μέσα στην κρίση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ορίστηκε μια επιτροπή να αποσαφηνίσει τον “τρίτο πόλο” που εξαγγέλθηκε προεκλογικά, αποτελούμενη από στελέχη του Αριστερού Ρεύματος και της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Να δούμε τι θα βγάλει η επιτροπή…). Μια συλλογική ηγεσία που θα συνένωνε πολιτικά τα τρία κέντρα που υπάρχουν (Κοινοβουλευτική ομάδα, Κουμουνδούρου, Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ) και θα έδινε άλλο αέρα και δυνατότητες στο εγχείρημα. Μια τέτοια διεργασία θα αφορούσε ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ και στη βάση των αποσαφηνίσεων, και άρα δεσμεύσεων, θα προχωρούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ σαν οργανισμός σε μια ουσιαστική αναδιοργάνωση, λειτουργία και κυρίως πράξη-παρέμβαση. Το “όχι όπως πριν” επομένως από την πρώτη στιγμή θα σήμανε συλλογική ηγεσία και συλλογικό κέντρο εκπόνησης πολιτικής γραμμής και ταχτικής.
Παράλληλα, “όχι όπως πριν” σημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ να εδραιώσει και να αναπτύξει μια ΕΝΙΑΙΑ λειτουργία και να πάψει να είναι “παράρτημα” του ΣΥΝ ή σχήμα διάσωσης. Τα “όλοι μαζί”, “δεν περισσεύει κανείς”, “έρχονται εκλογές, μην βουλιάξουμε κ.λπ.”, τα κομπρεμί και οι εναγκαλισμοί πτερύγων και τάσεων που μοιάζουν να κονταροχτυπιούνται (όπως σε ένα αποτυχημένο γάμο, που βρίσκει όμως τρόπους να συνεχίζει τον έγγαμο βίο) και, εδώ είναι το χοντρό σημείο πλέον, η χρησιμοποίηση των υπολοίπων που καταστατικά θεωρούνται υποδεέστεροι και β’ διαλογής (υπόλοιπες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ανένταχτοι της αριστεράς) δείχνουν ότι δεν έχουν πάρει κανένα μήνυμα. Η αλαζονεία απέναντι σε όλους και ειδικά σε όποιον τολμήσει να κάνει κριτική αυτής της απαράδεκτης κατάστασης είναι πρωτοφανής.
Επομένως στην πρόταση της ΚΟΕ η συγκρότηση και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμποδίζεται από τέτοιες λογικές και πρέπει να προχωρήσει. Η εφαρμογή των αποφάσεων των δύο πανελλαδικών συνδιασκέψεων δεν μπορεί άλλο να καθυστερεί. Ιδιαίτερα σημαντικό, και πρέπει να γίνει άμεσα αν θέλουμε να υπάρχει η παραμικρή αξιοπιστία, είναι η ανατροπή της απαράδεκτης κατάστασης που υπάρχει στην εκπροσώπηση στα ΜΜΕ. Άρα:
1) Εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, άρα γραφείο τύπου ΣΥΡΙΖΑ, με ενισχυμένο ρόλο και αρμοδιότητες. Για όποιον εμφανίζεται στα ΜΜΕ και εκφράζει απόψεις προσωπικές και αντίθετες προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρχει διαχωρισμός και τοποθέτηση.
2) Να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ. Με ευθύνη μιας συντακτικής επιτροπής που πρέπει να οριστεί, να κυκλοφορήσει το περιοδικό ως βήμα διαλόγου, τεκμηρίωσης, παρουσίασης δράσεων και παρεμβάσεων κ.λπ.
3) Ενιαία λειτουργία σε επίπεδο ΣΥΡΙΖΑ. Ενίσχυση όλων των λειτουργιών του ΣΥΡΙΖΑ, συγκρότηση τμημάτων επιτροπών τοπικά, περιφερειακά, κλαδικά, θεματικά. Οι συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ παντού αποκτούν ζωντάνια και οργανώνουν την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο τους. Μέσα σε σύντομο διάστημα να απαντηθεί το οργανωτικό ζήτημα και να δοθούν όποιες απαντήσεις είναι δυνατό σήμερα, που είμαστε πιο ώριμοι και πιο γειωμένοι.
Το “όχι όπως πριν” σημαίνει με πρακτικό και συγκεκριμένο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει συγκρότηση και λειτουργία. Διαφορετικά, θα παραμένει κάτι σαν ο ΣΥΝ και οι φίλοι του, κάτι σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σαν ο μπαξές του ΣΥΝ, σαν το αναγκαίο όχημα για να βγουν ορισμένοι βουλευτές στην επόμενη βουλή…
Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης μπορούν να βρεθούν και να υιοθετηθούν μια σειρά από προτάσεις και σκέψεις που κάνουν πιο καλή τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.