Από τα αμφιθέατρα και τις συνελεύσεις
Πανεκπαιδευτικός Αγώνας Τώρα!
της Αντριάννας Κουτσιούμπα
Eδώ και δύο βδομάδες δεκάδες σχολεία της χώρας βρίσκονται σε κατάληψη. Προβλήματα χώρων και κτηρίων, προβλήματα έλλειψης καθηγητών, προβλήματα έλλειψης βιβλίων. Το πρόβλημα στην πραγματικότητα δεν είναι άλλο από την αποφασισμένη, συνειδητή και με κάθε τρόπο επιβαλλόμενη απόφαση του νεοφιλελεύθερου κράτους να τελειώνει με τις δημόσιες δαπάνες για τα κοινωνικά αγαθά. Ο έχων θα πληρώνει και θα απολαμβάνει, ο μη έχων θα πετιέται στην λειτουργική (ή και πραγματική) αμορφωσιά.
Το έρημο 5% του ΑΕΠ για την Παιδεία, δεν έχει απλά λησμονηθεί, αλλά χρόνο με το χρόνο οι δαπάνες μειώνονται. Η ελάχιστη απόλυτη αύξηση της χρηματοδότησης δεν πάει εκεί όπου υπάρχει ανάγκη. Το αντίθετο. Όλο και λιγότερα λεφτά για τη δημόσια εκπαίδευση. Όλο και περισσότερα λεφτά στην εκκλησιαστική εκπαίδευση, στην υλοποίηση της μεταρρύθμισης, στους μηχανισμούς ελέγχου. Το σχέδιο είναι να περάσει το απαξιωμένο πια σχολείο –και το Πανεπιστήμιο– ολοκληρωτικά στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Οι καταληψίες μαθητές αντιμετωπίζουν την χλεύη των ΜΜΕ και των ακροδεξιών που κάνουν κατάληψη στις τηλεοπτικές οθόνες πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Όμως τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου δεν χωράνε χλευασμό και περιφρόνηση.
Ο μαθητόκοσμος είναι καζάνι που βράζει. Οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν τη χρόνια κυβερνητική πρακτική της υποβάθμισης και της απαξίωσης. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές βλέπουν την κυβέρνηση να υλοποιεί το νόμο-πλαίσιο, να επιχειρεί να αναγνωρίσει τα ιδιωτικά κολέγια από την πίσω πόρτα, να ολοκληρώνει τον οικονομικό στραγγαλισμό της ανώτατης εκπαίδευσης.
Τελευταίο κρούσμα είναι η ολοσέλιδη διαφήμιση ξένου πανεπιστημίου των δήθεν αναγνωρισμένων ακαδημαϊκών (μέσω ΔΟΑΤΑΠ) και επαγγελματικών δικαιωμάτων (μέσω της οδηγίας 36/2005) συνεργαζόμενου κολεγίου. Αυτός είναι ο δρόμος που έχει αποφασίσει η κυβέρνηση. Η «μάχη» ενάντια στην κοινοτική οδηγία χάνεται και η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να τη χάσει. Συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου υπηρετεί.
Υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία. Αλλά εδώ δεν χωράνε ευκαιριακές μικροπολιτικές. Το μαθητικό κίνημα ή θα συγκροτηθεί σαν κίνημα ή θα απαξιώνεται σαν κομματικό κολπάκι του Περισσού. Το φοιτητικό κίνημα ή θα κινηθεί στο δρόμο ενωτικών, πραγματικών διαδικασιών συγκρότησης ενός νέου γύρου συνελεύσεων και αγώνων, ή θα εξαντλείται στους παραταξιακούς σχεδιασμούς.
Η δυνατότητα αφορά τη σύμπτυξη ενός μετώπου αντίστασης και διεκδίκησης. Αιχμή μπορεί να αποτελέσει το 5% για την παιδεία. Το αίτημα που ενώνει και συνολικοποιεί. Που δείχνει τον υπεύθυνο στο πρόσωπο της κυβέρνησης και όλων των κυβερνήσεων του νεοφιλελευθερισμού. Που ενώνει όλα τα κατειλημμένα σχολεία με τα άμεσα προβλήματα, αλλά και όλα τα σχολεία που αντιμετωπίζουν την προοπτική της εγκατάλειψης και της απαξίωσης. Που ενώνει τους μαθητές με τους φοιτητές και τους σπουδαστές.
Είναι το σύνθημα που δείχνει τον αίτιο: για το ΤΕΙ που δεν δίνει δωρεάν βιβλία, για το Πανεπιστήμιο που δεν ανανεώνει τη σύμβαση του συμβασιούχου καθηγητή, για τη φοιτητική σίτιση και στέγαση που έχει γίνει ανέκδοτο, για τα κενά σε δασκάλους και καθηγητές, για τα ολοήμερα σχολεία που δεν έχουν ειδικότητες, για τα βιβλία που δεν έχουν τυπωθεί, για τις διπλοβάρδιες που ακόμη λειτουργούν.
Η δυνατότητα ενός τέτοιου μετώπου μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικότητα. Μέσα στις γενικές συνελεύσεις, μπροστά στον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Υπερασπίζοντας τους μαθητικούς αγώνες από τον δημόσιο προπηλακισμό, τις εισαγγελικές επεμβάσεις, το ακροδεξιό ξεσάλωμα. Κυρίως όμως μπροστά στην κατάθεση ενός ακόμα προϋπολογισμού που μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες. Η κυβέρνηση πρέπει να έχει κόστος. Πρέπει να πληρώσει την πολιτική της.
Δημιουργήσαμε τον νέο ιστότοπο των Αριστερών Σχημάτων. Θα βρείτε όλες τις ανακοινώσεις, τα έντυπα, τις αφίσες, κείμενα και αφιερώματα, καθώς και συχνές τοποθετήσεις για το φοιτητικό κίνημα. Επισκεφθείτε το.