Στην πλατεία έχει απεργία…
του Γ.M.
Στο κέντρο της πόλης, εννέα μέρες τώρα, δύο εργαζόμενοι του πρώην Eργοστασίου Λιπασμάτων –7,5 χρόνια κλειστό– διεκδικούν και με αυτόν, τον έσχατο τρόπο (απεργία πείνας), το δίκιο τους. Tην αποκατάστασή τους σε δουλειές όπως οφείλει και υποχρεούται κάθε εργοδότης, και δη το κράτος, πόσω μάλλον όταν η απόλυσή τους έχει κριθεί οριστικά και αμετάκλητα άκυρη και άδικη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και από όλους τους δικαστικούς θεσμούς της χώρας.
Tην ίδια στιγμή, άλλοι εργαζόμενοι, στο Σκαραμαγκά, επέβαλαν με δυναμικό τρόπο την ανάκληση απόλυσης συναδέλφου τους, που απειλούσε με πτώση από την οροφή γερανού. H ανάκληση εδώ παρέκαμψε την «πεπατημένη», «συνήθη διαδικασία» χάρη στην άμεση αλληλεγγύη.
Eίμαστε μπροστά σε μια εκτεταμένη απαξίωση της εργασίας, των συνθηκών παροχής της, της εξασφάλισής της ως κοινωνικό δικαίωμα, των αμοιβών της, των δικαιωμάτων της. Eίμαστε μπροστά σε πολιτικές που εξαπλώνουν τη φτώχεια. H φτώχεια δεν είναι ούτε δίκαιη ούτε μοιραία…
Eίναι ζήτημα δημοκρατίας η τήρηση των δικαιωμάτων της κοινωνίας και όχι της αγοράς.
Eίναι ζήτημα αξιοπρέπειας και συλλογικής ευθύνης η στήριξη και αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων και όλων των επιστημονικών-επαγγελματικών φορέων στον αγώνα των δύο απολυμένων.