ΤΟ ΘΕΜΑ: Κυβέρνηση – Εφοπλιστές, του Μιχάλη Σιάχου

Διαρκές έγκλημα στο Πέραμα

Οι οχτώ νεκροί και οι τέσσερις τραυματίες στο Πέραμα, στα τέλη Ιουλίου, ήρθαν να επιβεβαιώσουν με τον πιο ξεκάθαρο και τραγικό τρόπο την κατάσταση που επί δεκαετίες τώρα επιμελώς συνδιαμόρφωσαν χέρι-χέρι κυβερνήσεις και εφοπλιστές στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Ένα σκλαβοπάζαρο εργατών, οι οποίοι σπρώχνονται από την απελπισία, εξαιτίας της ανεργίας που μαστίζει την περιοχή, σε μεροκάματα-καρμανιόλες.

Κείμενα: Μιχάλης Σιάχος

Η φράση που ήταν στα χείλη σχεδόν όλων των εργαζομένων στο Πέραμα μετά το τραγικό δυστύχημα, ότι "πάμε στη δουλειά –όποτε, βέβαια, έχουμε– και δεν ξέρουμε αν θα γυρίσουμε σπίτι μας", αποτυπώνει περίτρανα την πραγματικότητα που βιώνουν όλα αυτά τα χρόνια και η οποία καθημερινά γίνεται όλο και χειρότερη.

Πάλι έκαναν λόγο για αμέλεια των υπεύθυνων της επισκευής του πλοίου, πάλι αναμάσησαν προκλητικά τις δεσμεύσεις για αυστηροποίηση του πλαισίου των επισκευών και πιο συστηματική εφαρμογή των κανόνων ασφαλείας και πάλι μοίρασαν στις οικογένειες των θυμάτων –θυμηθείτε τους πυρόπληκτους του περσινού καλοκαιριού– δεκαχίλιαρα και πεντοχίλιαρα. Πάλι ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για ανθρωποκτονία από αμέλεια και προφυλακίσθηκαν ο Φιλιππινέζος πλοίαρχος του υγραεριοφόρου "Friendship Gas" και ο τεχνικός ασφαλείας. Και πάλι, μόλις έσβησαν τα φώτα των τηλεοπτικών συνεργείων, η κατάσταση επανήλθε στην πρότερη κερδοφόρα για τους εφοπλιστές και την κυβέρνηση κατάσταση.

Το μόνο σίγουρο, και σ’ αυτό επιβάλλεται να σταθούμε, είναι ότι δεν πρόκειται για δυστύχημα. Ότι δεν πρόκειται για αμέλεια που οδήγησε στο θάνατο άλλους 8 εργατοτεχνίτες, ότι δεν πρόκειται για μια ακόμα "κακιά ώρα", αλλά για ένα οργανωμένο και καλοσχεδιασμένο χρόνια τώρα έγκλημα. Ένα διαρκές έγκλημα, το οποίο έχει υπεύθυνους.

Είναι αυτοί που, από το Φεβρουάριο του 1997, έστειλαν στο θάνατο στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος 36 εργάτες. Είναι οι κυβερνήσεις (του ΠΑΣΟΚ πριν και της ΝΔ σήμερα) που δίνουν γη και ύδωρ στους εφοπλιστές στο όνομα τάχα της ανταγωνιστικότητας και της προσέλκυσης κεφαλαίων. Είναι οι κυβερνήσεις που υπηρετούν με προσήλωση και υπό τις οδηγίες της ΕΕ τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το οποίο πολλαπλασιάζει τα κέρδη του στις πλάτες και με τη ζωή των εργαζόμενων. Είναι αυτοί που συστηματικά μετέτρεψαν τη ζώνη του Περάματος σε μια αδυσώπητη κρεατομηχανή που τρέφει τα κέρδη των εφοπλιστών με τις ζωές των εργατών. Είναι αυτοί που, χρόνια τώρα, κλείνουν το μάτι στο κεφάλαιο για γρήγορες και χρυσοφόρες μπίζνες (με το αζημίωτο, βέβαια) και στο οποίο στηρίζουν την ύπαρξή τους σε όλα τα επίπεδα.

Είναι οι κυβερνήσεις που κυριολεκτικά πριμοδότησαν την εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση στο Πέραμα, όπου χιλιάδες εργάτες θεωρούν σχεδόν ευκαιρία τη συμμετοχή τους στο άθλιο σκλαβοπάζαρο για ένα μεροκάματο θανάτου, για μια θέση στα αμπάρια-φέρετρα κάποιου πλοίου, που πρέπει με ελάχιστο κόστος και πολύ γρήγορα να επισκευαστεί, αφού έτσι επιβάλλει η ανταγωνιστικότητα και το υπερκέρδος που ο νεοφιλελευθερισμός υπηρετεί.

Τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής, που επικαλούνται, αποτελούν το παραπέτασμα καπνού για το διαρκές έγκλημα. Ακόμα και η με… επισημότητα αναφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά τη "γιορτή της δημοκρατίας" στο νέο έγκλημα του Περάματος ανέδειξε ακόμα περισσότερο την προκλητική υποκρισία των πολιτικών που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους και αποτιμούν τη ζωή του κάθε εργάτη στα 10.000 ευρώ.

Η με δυνάμεις καταστολής και χημικά "υποδοχή" των εργατών του Περάματος έξω από το Υπουργείο Ναυτιλίας, μια μέρα μετά το έγκλημα, ανέδειξε το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης και έδειξε το δρόμο του αγώνα για να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για τους νεκρούς από τις περσινές φωτιές, για τους νεκρούς του Περάματος, για τους αδήλωτους αλλοδαπούς που ποτέ κανένας δεν θα μάθει ότι σκοτώθηκαν στη "μαύρη" εργασία τους, και πάει λέγοντας.

Νεκροί εργάτες στο Πέραμα την τελευταία 10ετία

• 10 Φεβρουαρίου 1997: ένας ΡΟΥΜΑΝΟΣ εργάτης νεκρός στο πλοίο "ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ"
• 15 Μαρτίου 1997: ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΒΡΗΣ και ένας ΝΙΓΗΡΙΑΝΟΣ νεκροί στο δεξαμενόπλοιο "ΕΥΓΕΝΙΑ"
• 22 Απριλίου 1997: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΗΣ νεκρός στο "ΙΟΝΙΑΝ ΜΠΡΙΤΖ"
• 23 Ιουνίου 1997: ΚΩΝ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ νεκρός στο συνεργείο Βουδούρη
• 5 Δεκεμβρίου 1999: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΣΙΕΧΟΥ νεκρός στο πλοίο "ΑΣΦΑΛΤ ΤΡΕΪΝΤΕΡ"
• 4 Φεβρουαρίου 2000: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΟΣ νεκρός στο δεξαμενόπλοιο "ΑΡΚΑΔΙΑ"
• 10 Ιανουαρίου 2001: ΠΑΝΑΓ. ΚΑΛΜΟΥΤΗΣ νεκρός στο πλοίο "ΧΟΜΠΙ"
• 5 Μαρτίου 2001: ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΤΡΑΚΑΚΟΣ νεκρός στο δεξαμενόπλοιο "ΜΑΡΙΑΝΝΑ"
• 20 Οκτωβρίου 2001: Πέντε νεκροί εργάτες στο δεξαμενόπλοιο "ΣΕΪΛΟΡ"
• 17 Ιανουαρίου 2002: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ νεκρός στο πλοίο "ΑΚΟΥΑ"
• 28 Αυγούστου 2003: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΟΡΩΤΟΣ νεκρός στο πλοίο "ΝΟΝΑ ΜΑΙΡΗ"
• 1 Νοεμβρίου 2003: ΗΛΙΑΣ ΝΤΙΛΙΑΝΙΔΗΣ νεκρός στο πλοίο "ΑΤΛΑΝΤΙΚ"
• 5 Ιουλίου 2004: Δύο νεκροί εργάτες στο πλοίο "ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ"
• 29 Σεπτεμβρίου 2004: Τέσσερις νεκροί εργάτες στο πλοίο "BETA TANK 2"
• 25 Φεβρουαρίου 2005: ΑΒΡΑΑΜ ΣΑΛΒΑΡΙΔΗΣ νεκρός στο πλοίο "ΚΡΗΤΗ 1"
• 14 Οκτωβρίου 2005: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ νεκρός
• 16 Ιουλίου 2007: Δύο εργάτες νεκροί στο πλοίο "ΑΪΛΣΑ ΚΡΑΪΓΚ"
• 24 Νοεμβρίου 2007: ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ νεκρός
• 24 Ιουλίου 2008: Οχτώ εργάτες νεκροί και τέσσερις τραυματίες στο πλοίο "FRINEDSHIPGAS"

Μοιράζουν εκατομμύρια στους εφοπλιστές

Προκλητικά η κυβέρνηση, την ώρα που υποκρίνεται ότι θλίβεται για το θάνατο των οχτώ εργατών στο Πέραμα και κοστολογεί τη ζωή τους στα 10.000 ευρώ, μοιράζει εκατομμύρια ευρώ στους εφοπλιστές, οι οποίοι έχουν, χρόνια τώρα, στήσει πάρτι με τις άγονες γραμμές.

Το έχουμε γράψει πολλές φορές, αλλά αξίζει να το υπενθυμίσουμε: Θυμάστε τον Κεφαλογιάννη ως υπουργό Ναυτιλίας να ανακοινώνει με παράτες την απελευθέρωση της ακτοπλοΐας, υποσχόμενος αναβάθμιση υπηρεσιών και χαμηλότερες τιμές εξαιτίας του ανταγωνισμού; Αντί αυτών, τι βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια; Όλο και πιο γερασμένα πλοία και όλο και πιο ακριβά εισιτήρια, η αύξηση των οποίων μόνο φέτος έφτασε σε κάποιες περιπτώσεις και το 50%.

Και στο πλαίσιο αυτό έρχονται τα στοιχεία να καταδείξουν την πραγματικότητα και τη σχέση στοργής και κερδών μεταξύ κυβέρνησης και εφοπλιστών. Από το 2000 μέχρι και σήμερα, 10 ναυτιλιακές εταιρίες μοιράσθηκαν το ποσό των 226,8 εκατ. ευρώ των επιδοτήσεων για τις άγονες γραμμές.

Μόνο το 2007, επιδοτήθηκαν 84 γραμμές, 31 από το Υπουργείο Ναυτιλίας και 53 από το Υπουργείο Αιγαίου, οι οποίες εξυπηρετήθηκαν από περίπου 40 ακτοπλοϊκές εταιρίες. Οι εταιρίες που τσέπωσαν όλα αυτά τα χρόνια τις επιδοτήσεις είναι οι SAOS Ferries, του κ. Φ. Μανούση (βλέπε και σκάνδαλο Παυλίδη), η NEL Lines (μέσω της C-LINK) του κ. Απόστολου Βεντούρη, η Blue Star Ferries του ομίλου Marfin (τα τελευταία χρόνια ο γνωστός Βγενόπουλος), η G.A. Ferries του καπετάν Μάκη Αγούδημου (με το γνωστό για την αξιοπλοΐα του πλοίο "Δημητρούλα") και η ΛΑΝΕ του ομίλου της ΑΝΕΚ, καθώς και κάποιες μικρότερες εταιρίες, κυρίως σε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα.

Είναι προφανές, λοιπόν, γιατί το τελευταίο διάστημα επικρατεί "ανησυχία" στον εφοπλιστικό κόσμο, επειδή ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γιώργος Βουλγαράκης, όπως λένε, καθυστερεί (καλύτερα, μαγειρεύει) τον επόμενο (τρίτο) διεθνή διαγωνισμό για την κάλυψη των 84 άγονων γραμμών της ακτοπλοΐας. Με δεδομένο ότι οι ακτοπλόοι-εφοπλιστές θα μοιρασθούν μέχρι το 2020 από τον κρατικό προϋπολογισμό για την εξυπηρέτηση των μικρών και μεγάλων νησιών πάνω από 1 δισ. ευρώ, είναι λογικό οι σχεδιασμοί να είναι πολύ προσεκτικοί…

Η θέση της ΚΟΕ

• Κυβέρνηση, εργοδότες και ΕΕ είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τη συνεχή χειροτέρευση των όρων και των συνθηκών δουλειάς εργατών και υπαλλήλων.
• Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι πραγματικοί ένοχοι, η κυβέρνηση και οι ιδιοκτήτες της πλοιοκτήτριας εταιρίας και οι εργολάβοι της επισκευής. Να αποζημιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων και οι τραυματίες εργάτες.
• Οι εργαζόμενοι δεν είναι "καύσιμη ύλη" για τα κέρδη του κεφαλαίου. Κανένα νέο θύμα για τα κέρδη.
• Το εργατικό και το συνδικαλιστικό κίνημα να κινητοποιηθούν άμεσα για να παρθούν και να εφαρμοστούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας σε όλους τους χώρους δουλειάς.
• Η "απελευθέρωση" της ακτοπλοΐας έφερε αύξηση των ναύλων και υπερκέρδη στους εφοπλιστές. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο. Φτηνά εισιτήρια για τους εργαζόμενους. Τακτική συγκοινωνία σε κάθε νησί.
• Αγώνας μαζικός και ενωτικός με μπροστάρη την Αριστερά για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.