Οι εργαζόμενοι βγήκαν ξανά στους δρόμους. Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες, χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρη την Ελλάδα διαδήλωσαν ενάντια στην κατεδάφιση της δημόσιας ασφάλισης. Και όχι μόνο. Αυτό που εκφράστηκε στις 13 Φλεβάρη ήταν η αηδία του κόσμου για τη βρώμα του πολιτικού κόσμου, του ίδιου πολιτικού κόσμου που απεργάζεται σχέδια τα οποία οδηγούν σε μεγαλύτερη φτώχεια τους εργαζόμενους. Και η ανάγκη να βρεθεί μια διέξοδος αντίστασης, να εκφραστεί η δύναμη του λαού απέναντι σε όλο το σύμπλεγμα κυβέρνησης, βιομηχάνων και των πάσης λογής λαμόγιων που ρημάζουν αυτόν τον τόπο. Μπορεί η σύγκριση με τη μαζικότητα της 12 Δεκέμβρη να μην μας αφήνει να ενθουσιαστούμε.
Η ουσία όμως βρίσκεται στο ότι και αυτή η απεργία απέδειξε ότι ο κόσμος πλέον με όλο και μεγαλύτερη σταθερότητα βρίσκει διέξοδο στους αγώνες, συμμετέχει σε κινητοποιήσεις, χωρίς μάλιστα να υπάρχει κανένας που να τον ωθεί σε αυτό. Γιατί η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την απεργία οι εργαζόμενοι κατέβηκαν σχεδόν αυθόρμητα. Τα σωματεία και βασικά η ΓΣΕΕ δεν έδωσαν κανένα βάρος στην προετοιμασία και στην προπαγάνδιση της απεργίας, τα ΜΜΕ δεν έπαιξαν το θέμα, η αντιπολίτευση δεν έκανε τη δουλειά της. Προσπάθησαν να αποτρέψουν τη μεγάλη ευκαιρία να αναβαθμιστεί αυτή η απεργία σε συνολική καταδίκη του νεοφιλελευθερισμού και του δικομματισμού. Για μια τέτοια ευκαιρία επρόκειτο. Ο "κίνδυνος" της ακυβερνησίας προφανώς ανησυχεί εκτός από το δικομματισμό και όσους έχουν μάθει να λειτουργούν ως παρακλάδι του κρατικού ή κομματικού μηχανισμού και να στηρίζουν την ύπαρξη και τις θέσεις τους σε αυτούς.
Οι εργαζόμενοι για μια ακόμη φορά ξεπέρασαν τις ηγεσίες και έδειξαν το μοναδικό δρόμο που μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να βάλει ο δικομματισμός από μόνος του φρένο στη νεοφιλελεύθερη επίθεση, από όσα σκάνδαλα και αν ταλανιστεί. Ο μόνος που μπορεί να τον αναγκάσει να κάνει πίσω είναι οι αγώνες των εργαζόμενων. Κόντρα στη συναίνεση και την ησυχία, στην υπεύθυνη στάση και την αναμονή, οργανωνόμαστε, αγωνιζόμαστε… Μπορούμε να νικήσουμε!