ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΟΥ 16: “ΤΟ Φ.Κ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ”, ΣΣΠ

τ.213, 23/2/2007 (σε ένθετο οι σελίδες της Αριστεράς με αφιέρωμα στην εποχή μας)

Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να αλλάξει τους ταξικούς συσχετισμούς

Xρήστος Zάκας, Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη

Η νεολαία ζει μέσα στο περιβάλλον γενικευμένης οικονομικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος (…). Η συνθήκη της Μπολόνια προσαρμόζει την εκπαίδευση στα δεδομένα της κρίσης. Δεν νοείται μαζική δωρεάν παιδεία με επιστημονικό και εργασιακό κύρος σε συνθήκες γενικευμένης συρρίκνωσης της παραγωγής, μαζικής ανεργίας και υποαπασχόλησης. Οι νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προωθούν αυτό το αστικό σχέδιο. (…)

Αυτή η συνείδηση σε συνδυασμό με διεθνείς αγώνες (Γαλλία, Χιλή, Λίβανος, 4ο ΕΚΦ κ.ά.) και την παρέμβαση πολιτικών δυνάμεων, γιγάντωσε το φοιτητικό κίνημα στη βάση της συλλογικής δράσης, της αυτοοργάνωσης, του ανυποχώρητου αγώνα. (…)

Η Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη πιστεύει πως: 1) Τα προβλήματα (πολιτικά-οργανωτικά) του κινήματος δε λύνονται με εκλογικές συμμαχίες. Το κίνημα βγήκε ενάντια στην ενότητα της αριστεράς (Μάης, Ιούνης), αλλά με κοινή δράση των κινηματικών και αντικαπιταλιστικών δυνάμεων που πρέπει να διασφαλίσουν: α) Tη συγκρότηση μόνιμων μορφών αυτοοργάνωσης. Πάγια λειτουργία πανελλαδικών συντονιστικών και επιτροπών αγώνα. β) Tην ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού. Τακτικές γενικές συνελεύσεις, λειτουργία ΕΦΕΕ. γ) Tην οικοδόμηση συμμαχιών του φοιτητικού κινήματος με εργαζόμενους-μαθητές. Κοινές συνελεύσεις, κοινά αιτήματα, κοινός αγώνας. δ) Ένα στοιχειώδες πρόγραμμα απαντήσεων στα επιχειρήματα της αγοράς, που να προτάσσει με συγκεκριμένα αιτήματα την ικανοποίηση των αναγκών της πλειοψηφίας της κοινωνίας, μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, και ε) Tη σύνδεση του ελληνικού με το ευρωπαϊκό φοιτητικό και εργατικό κίνημα.

2) Μπροστά μας δεν έχουμε φοιτητικές εκλογές, έχουμε τη συνέχιση του αγώνα με ένα σημαντικό διακύβευμα. Ή θα νικήσουμε ολοκληρωτικά αλλάζοντας οριστικά τους συσχετισμούς μέσα στο κίνημα και την κοινωνία συνολικά ή θα ηττηθούμε παρασύροντας τη συνείδηση φοιτητών-εργαζόμενων στις αστικές και ρεφορμιστικές λογικές της ματαιότητας των αγώνων. Εμπρός λοιπόν να οικοδομήσουμε την ενότητα του κινήματος στον αγώνα – για την τελική νίκη – για να αλλάξουμε ριζικά τους συσχετισμούς στην ταξική πάλη.