Ενώ μπαίνουμε πλέον στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, οι δυνάμεις της Αριστεράς σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεκινούν μια επιθετική καμπάνια με ενοποιητικό παράγοντα το σύνθημα “Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους”. Για πρώτη ίσως φορά αναπτύσσεται μια τέτοια δυναμική και βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές διεργασίες, στις οποίες συναντιούνται ρεύματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν σχετίζονταν μεταξύ τους. Καθώς η ιταλική Αριστερά γνωρίζει μια μεγάλη κρίση, αποτέλεσμα της επιλογής της να συμπορευτεί με τη σοσιαλδημοκρατία, άλλες δυνάμεις δίνουν πλέον τον τόνο: από το συνεχώς ενισχυόμενο Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία ως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα στη Γαλλία, αλλά και το δικό μας ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί ένα εγχείρημα πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά συμμετέχει ενιαίος στις ευρωεκλογές, και μάλιστα με σαφές και αριστερό πλαίσιο, το οποίο εγκρίθηκε με ενθουσιασμό στην πρόσφατη Πανελλαδική Σύσκεψη. Στο δισέλιδο αυτό παρουσιάζουμε αποσπάσματα από τα δύο βασικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη, αλλά και μια ενδιαφέρουσα κοινή δήλωση κομμάτων και οργανώσεων που συμμετείχαν σε σύσκεψη της Ευρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Πολιτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές
Δημοσιεύουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από αυτό το πρόσφατο ντοκουμέντο του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάστηκε στη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη. Ολόκληρο το κείμενο, που αποτελείται από 39 σημεία, είναι διαθέσιμο σε έντυπη μορφή, αλλά και στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ (www.koel.gr). Με βάση αυτό το ντοκουμέντο και τη διακήρυξη, που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στον εργαζόμενο λαό και στη νεολαία και διεκδικεί την ενίσχυση της ενωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, με την πεποίθηση ότι “κάθε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί μία έδρα από τη “Μεγάλη Συμμαχία” του νεοφιλελευθερισμού και θα είναι μια φωνή των κοινωνικών κινημάτων στην ευρωβουλή”.
Ευρώπη κοινωνική, οικολογική, φεμινιστική. Ευρώπη της αλληλεγγύης, του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της ειρήνης. Ευρώπη του σοσιαλισμού. Η Ευρώπη των κινημάτων και των αντιστάσεων: Η “άλλη” Ευρώπη είναι εδώ!
1. Σε ολόκληρη την Ευρώπη αναπτύσσεται ένα ρεύμα αγανάκτησης, διαμαρτυρίας και αντίστασης. Μισθωτοί εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, νέοι και νέες της ανασφάλιστης και επισφαλούς εργασίας, αγρότες, μετανάστες και μετανάστριες με ή χωρίς χαρτιά, άνεργοι, γυναίκες και άνδρες που αγωνίζονται για την ειρήνη, την ισότητα, τα δικαιώματα, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, δίνουν ζωή σε μεγάλα κοινωνικά κινήματα. Το όραμά μας για την Ευρώπη προβάλλει μέσα από αυτούς τους αγώνες. Από την εποχή του 1ου Ευρωπαϊκού Φόρουμ της Φλωρεντίας (2002), τη νίκη του “ΟΧΙ” στο ευρωσύνταγμα το 2005 σε Γαλλία και Ολλανδία και την περήφανη άρνηση των Ιρλανδών στη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2008, μέχρι τους πιο πρόσφατους αγώνες της νεολαίας στη Γαλλία και την Ελλάδα, τις απεργίες στην Ελλάδα, στο Βέλγιο, στη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, τα κινήματα αμφισβήτησαν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και εμπόδισαν αντιλαϊκά μέτρα σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η “άλλη” Ευρώπη συνιστά ήδη μια κοινωνική δύναμη που εκφράζει μια έντονη πολιτική βούληση: οι πολίτες, τα κοινωνικά κινήματα, οι δυνάμεις της Αριστεράς να επιβάλουν, σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες τάξεις, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη διεθνή αλληλεγγύη, την κοινωνική και πολιτική ισότητα, τη διάσωση του περιβάλλοντος, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
2. Στην Ελλάδα οι αγώνες για να αποτραπεί η κατεδάφιση των κοινωνικών ασφαλίσεων, η πάλη για την προάσπιση της δημόσιας παιδείας, ιδιαίτερα το νικηφόρο πείσμα κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, ο ξεσηκωμός των αγροτών, τα κινήματα πόλης, η δυναμική αντίδραση της νεολαίας ενάντια στον αυταρχισμό και την υπονόμευση κάθε ονείρου για το μέλλον (σπουδές, δουλειά, ελεύθερος χρόνος, εργασιακή και κοινωνική αξιοπρέπεια) και πρόσφατα η νεανική εξέγερση τον περασμένο Δεκέμβρη, όλοι αυτοί οι σημαντικοί αγώνες άλλαξαν το τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή του, στηρίζει και ενισχύει αυτούς τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Η απάντηση της Αριστεράς στην κρίση
8. Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επέβαλαν το νεοφιλελεύθερο δόγμα διαχειρίζονται σήμερα την κρίση και φορτώνουν τα βάρη της στις λαϊκές τάξεις. Είναι η “Μεγάλη Συμμαχία” συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία, ή συγκυβερνούν κιόλας. Σε όλη την Ευρώπη, τα κόμματα αυτής της “Μεγάλης Συμμαχίας” –όπως και στην Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ– περνούν κρίση φυσιογνωμίας και πολιτικής. Επέβαλαν το νεοφιλελευθερισμό, υποσχέθηκαν καλύτερη ζωή στους ανθρώπους και σήμερα δεν τους εμπιστεύονται ούτε οι στενότεροι οπαδοί τους. Πρέπει να ηττηθούν. Η ήττα του δικομματισμού στην Ελλάδα στις ευρωεκλογές έχει μεγάλη σημασία. Θα βελτιώσει τις συνθήκες και τις προοπτικές των αγώνων μας. Θα είναι ακόμα συμβολή στους αγώνες που αναπτύσσονται στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
9. Η Αριστερά δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε διαχειριστικές προτάσεις, που θα στηρίξουν τη “φερεγγυότητα” των κερδοσκοπικών τραπεζών και θα καθησυχάσουν τους ανθρώπους που ξεσηκώνονται. Χρειάζεται να καταδείξει το οικονομικό σύστημα που βασίζεται στο κέρδος, τον καπιταλισμό, ως υπαίτιο για την αποδιάρθρωση της ζωής των ανθρώπων και την καταστροφή του περιβάλλοντος, για την ανεργία και τους πολέμους. Χρειάζεται να αναδείξει μια εναλλακτική πορεία, που θα αμφισβητήσει τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
10. Οι λαοί της Ευρώπης χρειάζονται ριζικό αναπροσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής, ριζική αναμόρφωση του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης. Χρειάζονται μια πολιτική για την πλήρη απασχόληση και την ανάπτυξη, και μάλιστα με καθοριστικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές προτεραιότητες. Η απάντηση στην κρίση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει μέτρα στήριξης των μισθών και των συντάξεων, μέτρα στήριξης των ανέργων. Είναι αναγκαία η ρήξη με τους όρους του νεοφιλελευθερισμού που επιβάλλουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες και ουσιαστικά αποκλείουν τη δυνατότητα διατήρησης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους και της αύξησης των δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση. Οι μαζικές προσλήψεις στις δημόσιες υποδομές, οι επενδύσεις για σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, πρέπει, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, να περιλαμβάνονται στο “πακέτο” αντιμετώπισης της κρίσης, καθώς επίσης οι εθνικοποιήσεις στον τομέα των τραπεζών και της ενέργειας. Στόχος κάθε αριστερής πολιτικής πρέπει να είναι η κατάργηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, του Συμφώνου Σταθερότητας, του Συμφώνου της Μπολόνια, της οδηγίας Μπολκενστάιν, της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Για την Ευρώπη του σοσιαλισμού
11. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπέρ του χωρισμού των λαών και της εθνικής απομόνωσης. Αντίθετα, η ελπίδα για επικράτηση της ειρήνης συνδέεται με τη συνεργασία λαών και χωρών: οικονομική, πολιτική, πολιτιστική. Η κατάργηση των συνόρων, προς όφελος των λαών και όχι προς όφελος του κεφαλαίου, είναι συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Δεν παραβλέπουμε, όμως, ότι το κύριο πεδίο των πολιτικών συγκρούσεων παραμένει στα εθνικά κράτη, ότι σε αυτό το επίπεδο είναι δυνατή η αλλαγή των συσχετισμών που χρειάζεται, ώστε να αλλάξει ριζικά ο χαρακτήρας της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Δεν συναινούμε στην οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού υπερκράτους ερήμην των λαών της ηπείρου, στη συρρίκνωση των λαϊκών- δημοκρατικών δικαιωμάτων της διαφάνειας και του λαϊκού ελέγχου, στη μετατροπή των εθνικών κοινοβουλίων σε όργανα επικύρωσης των αποφάσεων των Βρυξελλών.
12. Η δική μας θέση στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι η αριστερή αντιπολίτευση στις επιλογές του κεφαλαίου, στη μεγάλη συμμαχία συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών, που δημιούργησαν την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού και του πολέμου. Αυτό σημαίνει αντίσταση σε όλα τα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, αντίσταση στους εξοπλισμούς και στις στρατιωτικές επεμβάσεις, υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών, των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων, αγώνας για τη διεύρυνση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Σημαίνει, επίσης, ανάδειξη των δυνατοτήτων για ειρηνική συμβίωση, για τη δημοκρατική οργάνωση των κοινωνιών, την κοινωνικά και οικολογικά προσανατολισμένη ανάπτυξη, για μια Ευρώπη της κοινωνικής απελευθέρωσης, για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Κεντρική εκλογική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ
Στην κεντρική εκλογική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτήθηκε και άρχισε να λειτουργεί μετά τη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη, συμμετέχουν οι: Αθανασίου Κώστας, Αλαβάνος Αλέκος, Βαλαβάνη Νάντια, Θεωνάς Γιάννης, Καρίτζης Ανδρέας, Κουβέλης Φώτης, Νταβανέλος Αντώνης, Μπανιάς Γιάννης, Παπαδημούλης Δημήτρης, Ρινάλντι Ρούντι, Σαπουνάς Γιώργος, Σωτηρίου Ελένη, Τσίπρας Αλέξης, Φλαμπουράρης Αλέκος, Χουντής Νίκος.
Η Ελλάδα και η Ευρώπη
Το 19ο σημείο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ
Η Ελλάδα αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άρα όλες οι διαστάσεις και διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης δεν μπορεί παρά να αφορούν την Αριστερά.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί σήμερα μια ταξική διακρατική και υπερεθνική πολιτική, που προάγει με κάθε μέσο το νεοφιλελευθερισμό σ’ όλη την επικράτειά της.
Ο νεοφιλελευθερισμός διαμορφώνει την Ευρώπη της απορρύθμισης και των ιδιωτικοποιήσεων, την Ευρώπη της επιβολής και του κοινωνικού αποκλεισμού, της υποβάθμισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, την Ευρώπη της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της καταστολής, την Ευρώπη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, την Ευρώπη “φρούριο”. Η ΟΝΕ, το Σύμφωνο Σταθερότητας, η στρατηγική της Λισαβόνας, η συμφωνία της Μπολόνια, η οδηγία Μπολκενστάιν, η συζήτηση για “ευθυγράμμιση και εκσυγχρονισμό” της εργατικής νομοθεσίας και των συστημάτων υγείας και ασφάλισης σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και μια σειρά άλλες επιλογές και οδηγίες της εντάσσονται πλήρως στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, όπως κυριαρχεί σήμερα στην κλίμακα της Ευρώπης.
Ταυτόχρονα, η ΕΕ συγκροτείται ταχύτατα σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλο, που διεκδικεί ρόλο και οφέλη από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων στον κόσμο. Έχει ήδη νομιμοποιήσει μια σειρά πολέμους και επεμβάσεις (Βαλκάνια, Κόσοβο, Παλαιστίνη, Λίβανος κ.λπ.), μετέχει ενεργά ως δήθεν ειρηνευτική δύναμη στον πόλεμο κατά της “τρομοκρατίας”, ενώ μια σειρά σημαντικές χώρες της ΕΕ πήραν μέρος στην κατοχή του Ιράκ και την ανθρωπιστική καταστροφή σε βάρος του ιρακινού λαού.
Αυτή δεν είναι η Ευρώπη που οραματίζονται οι λαοί. Δικό μας όραμα είναι η Ευρώπη της δημοκρατίας, της λαϊκής ευημερίας, των δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους. Η Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της οικολογικά βιώσιμης ανάπτυξης, του φεμινισμού, της ελευθερίας, της προόδου και του σοσιαλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί συνολικά το πλαίσιο των συνθηκών πάνω στις οποίες διαμορφώθηκε και λειτουργεί η ΕΕ ως νεοφιλελεύθερη μονεταριστική και ατλαντική ένωση χωρών.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει και διεκδικεί:
-
Κατάργηση των διατάξεων της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, που προωθούν συνταγματική θεσμοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού, καταπατώντας κάθε δημοκρατική διαδικασία, ακόμα και σε κράτη-μέλη που οι λαοί τους έχουν εκφραστεί διαφορετικά, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία και η Ιρλανδία.
-
Ανάκληση της υπογραφής της Ελλάδας στην εντελώς απαράδεκτη “μεταρρυθμιστική” Συνθήκη της Λισαβόνας. Να ερωτηθεί, με δημοψήφισμα, ο ελληνικός λαός για τη συνθήκη αυτή. Θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων για κάθε τροποποίηση των συνθηκών της ΕΕ.
-
Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Κοινή δράση και αγώνας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για τη διαμόρφωση πολιτικών που θα προωθούν το δικαίωμα για πλήρη και σταθερή απασχόληση.
-
Κατάργηση της πολιτικής ασυλίας που επέβαλε η Συνθήκη του Μάαστριχτ και κατοχύρωση του δημόσιου πολιτικού και κοινοβουλευτικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ), ανάμεσά τους και της Τράπεζας της Ελλάδας.
-
Συγκρότηση πανελλαδικών και πανευρωπαϊκών μετώπων πάλης για την υπεράσπιση και βελτίωση των θεμελιακών δημοκρατικών, οικονομικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού μας και των λαών της Ευρώπης ενάντια στις κυρίαρχες οικονομικές, κοινωνικές και γεωστρατηγικές πολιτικές της ΕΕ που κινούνται σε αντεργατική και αντιλαϊκή κατεύθυνση.
-
Αντιμετώπιση κατά προτεραιότητα της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης (ΟΝΕ) και των συνεπειών των πολιτικών που τη συνοδεύουν σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
-
Μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας, την κατοχύρωση της πλήρους απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας.
-
Ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, απόρριψη της πυρηνικής ενέργειας. Άμεση και συντονισμένη δράση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για την αναστροφή της καταστροφικής πορείας υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής.
-
Καθιέρωση της οικολογικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές της ΕΕ και ως προϋπόθεση των κοινοτικών και εθνικών στρατηγικών ανάπτυξης.
-
Διαμόρφωση ισότιμων σχέσεων με τους λαούς των άλλων χωρών, απόρριψη των εκβιασμών και των πολιτικών πιέσεων στις φτωχές χώρες με σκοπό την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών και το άνοιγμα των αγορών τους στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο.
-
Κατοχύρωση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών. Απόκρουση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, προώθηση μέτρων για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών και των κοινωνικά αποκλεισμένων.
-
Απόρριψη της “πολιτικής ασφάλειας” και κατάργηση της Συμφωνίας Σένγκεν, που καθιστά όλους τους πολίτες στο χώρο της Ευρώπης “ύποπτους” και θίγει προσωπικά δεδομένα και ελευθερίες.
-
Απόκρουση της προσπάθειας ανάπτυξης των σχέσεων ΕΕ – ΝΑΤΟ, της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ και της δημιουργίας ευρωστρατού, που οργανώνεται ως δύναμη ταχείας επέμβασης σ’ όλο τον κόσμο.
-
Πάλη για μια Ευρώπη που θα κινείται έξω από τα δόγματα του ατλαντισμού, μια Ευρώπη ειρηνική, δημοκρατική, οικολογική, φεμινιστική και διεθνιστική. Μια Ευρώπη της προόδου και του σοσιαλισμού.