Γιώργος Θεοδωρόπουλος
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Α’ Θεσσαλονίκης
Η κυρίαρχη εικόνα στην κοινωνία και στους εργαζόμενους είναι ότι περιμένουν με αγωνία, ανησυχία, φόβο και απαισιοδοξία το χειμώνα που έρχεται. Σου δίνεται η αίσθηση ότι προσπαθούν να πιαστούν από κάπου για να βρουν μία ελπίδα. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με τα δύο μεγάλα κόμματα, παράλληλα όμως είναι πανικόβλητος στη σκέψη ότι θα έχουμε ακυβερνησία και απανωτές εκλογές. Η λογική “το μη χείρον βέλτιστον” τον σφίγγει ασφυκτικά στο λαιμό και του θέτει εκβιαστικά διλήμματα. Αντιλαμβάνεται την ανάγκη ότι πρέπει να ξεφύγει από το δικομματισμό και να στηρίξει τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά τους καταλογίζει αναξιοπιστία. Τον πονάει ιδιαίτερα η πολυδιάσπαση της Αριστεράς. Αναρωτιέται γιατί, και όσο δεν βρίσκει πειστικές απαντήσεις από τις ηγεσίες της Αριστεράς –κυρίως του ΚΚΕ–, τόσο πιο επιφυλακτικός γίνεται.
Ένας πλατύς κόσμος που ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές ΣΥΡΙΖΑ και επένδυσε ελπίδες σε αυτόν, είναι θυμωμένος. Κάποιοι απ’ αυτούς θα στηρίξουν και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί τον θεωρούν δικό τους και αρνούνται να απεμπολήσουν την ελπίδα. Δεν θέλουν να χαρίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στους μηχανισμούς. Κάποιοι άλλοι σου λένε “να στηρίξω τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν εσείς τα ακουμπήσετε αύριο στο ΠΑΣΟΚ;”, ενώ πολλοί δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι ακριβώς παίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν μείνει με την εντύπωση της καρεκλομαχίας, κάτι που δεν τιμά την Αριστερά. Οι παλινωδίες και οι διχογνωμίες του ΣΥΡΙΖΑ τους προηγούμενους μήνες, έχουν μπερδέψει τον κόσμο.
Όσοι έχουν μια στενότερη σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά προβληματισμένοι και περιμένουν την επόμενη μέρα. Κάποιοι απ’ αυτούς στηρίζουν ενεργά την εκλογική δουλειά, κάποιοι με βαριά καρδιά θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι σκέφτονται και την τιμωρία προς παραδειγματισμό.
Όλοι όμως αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να υπάρχει μετά τις εκλογές ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα θυμίζει σε τίποτα τον ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων μηνών.
Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν και είναι η μεγάλη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί σε ένα μεγάλο βαθμό να δηλώνει παρών, και ότι θα δώσει με την αγωνιστικότητα και το πολιτικό του κριτήριο θετική διέξοδο στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στις εκλογές που έρχονται, όσο και στο κρίσιμο για την κοινωνία και τον ΣΥΡΙΖΑ, μετεκλογικό τοπίο.
Ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αρκαδία το 1961. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΔΠΘ στην Ξάνθη. Από το 1985 ζει και εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.
Συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα ως μέλος της ΠΠΣΠ και των Αριστερών Συσπειρώσεων αργότερα. Μέλος της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών, της Επιτροπής Κατοίκων των Βορειοδυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης για την απόδοση των στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία, της Ένωσης Πεζών και του Δικτύου Κινήσεων Θεσσαλονίκης, αγωνίζεται για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και του περιβάλλοντος. Συμμετείχε ενεργά στους αγώνες για την απομάκρυνση των τοξικών από το εργοστάσιο ΔΙΑΝΑ. Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης. Με τις επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” πάλεψε για τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου. Συμμετέχει στο συντονιστικό της Νομαρχιακής Κίνησης Θεσσαλονίκης “Αριστερά!” και ήταν υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος το 2002 και το 2006.
Είναι στέλεχος της ΚΟΕ και μέλος του Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης. Υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2007.
