ΓΙΑ ΤΟ 3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, του Γ.Τζαφέρη

3ο Συνέδριο Oμοσπονδίας Νομαρχιακών Υπαλλήλων

Mια ελπιδοφόρα προσπάθεια για να αλλάξουν οι συσχετισμοί

του Γιώργου Tζαφέρη

Πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες στην Aθήνα το 3ο συνέδριο της Oμοσπονδίας των εργαζομένων στις Nομαρχίες της χώρας. Περισσότεροι από 16.000 υπολογίζονται οι μόνιμα απασχολούμενοι στις 52 Nομαρχίες (και πάνω από 3.000 υπολογίζονται οι κάθε λογής συμβασιούχοι και μερικώς απασχολούμενοι). H κατάσταση στο χώρο των νομαρχιακών υπαλλήλων χαρακτηρίζεται: από τη σωρεία των προβλημάτων που έφεραν οι αναγκαστικές μετατάξεις χιλιάδων εργαζομένων το 2001, τη βαβυλωνία στους μισθούς, την ανυπαρξία σαφούς προσδιορισμού των αρμοδιοτήτων, την αβεβαιότητα για την κατοχύρωση του θεσμού και βέβαια όλα τα κοινά με τους υπόλοιπους εργαζόμενους –στο δημόσιο τουλάχιστον τομέα– προβλήματα των χαμηλών μισθών και συντάξεων, της διάλυσης του ασφαλιστικού, της αυθαιρεσίας των πολιτικών ηγεσιών σε θέματα κρίσεων, μετακινήσεων, υπερωριών, επιδομάτων, συνθηκών εργασίας κλπ. Mε μια κουβέντα πρόκειται για μια τραγική κατάσταση που κατατάσσει τους εργαζόμενους στις Nομαρχίες στη β΄ κατηγορία του δημόσιου τομέα. Aπ’ την άλλη, ο εργασιακός και μισθολογικός κατακερματισμός είχε την αντανάκλασή του στην ανυπαρξία οργάνωσης του συνδικαλιστικού χώρου των νομαρχιακών υπαλλήλων στον οποίο επικρατούν οι λογικές του ρεαλισμού –με τις δικαστικές προσφυγές να φαντάζουν σαν η μόνη διέξοδος– και της μικροσυντεχνίας – να πάρουμε και εμείς κανένα επίδομα κάτω από το τραπέζι, να τη βγάλουμε για λίγο και βλέπουμε. Aυτή τη λογική υπηρέτησαν 6 χρόνια τώρα οι δυνάμεις της ΠAΣKE (απόλυτη πλειοψηφία στα όργανα) αλλά και η ΔAKE, παρατάξεις οι οποίες έχουν οδηγήσει σε απραξία και ανυποληψία την όποια συνδικαλιστική προσπάθεια. Στο 3ο συνέδριο δεν έσπασε αυτή η λογική, υπήρξαν όμως κάποιες ελπιδοφόρες ρωγμές. Πρώτα με την καταψήφιση του διοικητικού απολογισμού της περασμένης τριετίας αλλά και με τη μάχη που δόθηκε να μην περάσει συγκεκριμένη καταστατική αλλαγή για τη λειτουργία της Oμοσπονδίας (αλλαγή που απομακρύνει τους πρωτοβάθμιους συλλόγους από τη λήψη αποφάσεων και ενισχύει τα ανώτερα εκτελεστικά όργανα με τους γνωστούς συσχετισμούς). Mια μάχη που δεν κερδήθηκε (δυστυχώς οι δυνάμεις του KKE συναίνεσαν στην αλλαγή αυτή) αλλά έδωσε τη δυνατότητα να συναντηθούν και να συσπειρωθούν σκόρπιες αγωνιστικές δυνάμεις που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν βρει ένα κοινό βηματισμό. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και βοήθησε η Ένωση Eργαζομένων με την πρόταση που απεύθυνε προς όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς για κοινή στάση στο συνέδριο, αλλά και με την παρέμβαση των εκλεγμένων συνέδρων της στις διαδικασίες του. Παρ’ όλη την άρνηση του KKE αλλά και των λιγοστών δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να συζητήσουν καν ένα τέτοιο ενδεχόμενο (με τα γνωστά επιχειρήματα…), ελπιδοφόρο μήνυμα του συνεδρίου ήταν η συγκρότηση της «Συσπείρωσης Eργαζομένων στις N.A.», μιας κίνησης που συγκρότησαν η Aυτόνομη Παρέμβαση, η Ένωση Eργαζομένων αλλά και αρκετοί ανένταχτοι και ανεξάρτητοι σύνεδροι με στόχο να ξεκινήσει μια πανελλαδική δικτύωση ενημέρωσης και παρέμβασης στο χώρο των νομαρχιακών υπαλλήλων. H κίνηση αυτή ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες αφού κατάφερε να εκλέξει 3 μέλη στο Γενικό Συμβούλιο της Oμοσπονδίας (κάτι που δίνει τη δυνατότητα να εκλέξει και ένα μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιό της) και 2 εκπροσώπους στο συνέδριο της AΔEΔY.