Ασφαλιστικό:
Ώρα της μέγιστης δυνατής συσπείρωσης
Σήμερα, σ’ ένα τοπίο θολό απ’ την μπόχα και τις αναθυμιάσεις μικρών και μεγάλων σκανδάλων πολιτικής, οικονομικής, ηθικής τάξηςν με πρωταγωνιστές κυβερνητικά στελέχη…
Σήμερα, που “βγήκαν στο σφυρί” ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ταμιευτήριο, Λιμάνια, Ακτές, Ολυμπιακή κι ό,τι έχει απομείνει απ’ τον εθνικό πλούτο της χώρας…
Σήμερα, που εκατομμύρια καταθέσεις φυσικών προσώπων εμφανίζονται απ’ το πουθενά και οι μίζες απ’ τη Siemns (Misens) πρώην και νυν αξιωματούχων έχουν στήσει τρελό χορό…
Σήμερα, στον απόηχο της κατακραυγής για τα κλεμμένα δισ. των αποθεματικών απ’ τα Ταμεία μας…
Σήμερα, η κυβέρνηση έχει το θράσος και επιχειρεί για άλλη μια φορά να αφαιρέσει συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Προτάσσοντας την ενοποίηση των ταμείων, τον περιορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών, την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων γενικά και, ιδιαίτερα για τις γυναίκες (για το μισό του εργαζόμενου δυναμικού, δηλαδή), η κυβέρνηση στοχεύει, στην πραγματικότητα, στη συνολική ανατροπή του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού καθεστώτος. Θέλει να δουλεύουμε περισσότερο (40 έτη), να παίρνουμε λιγότερα (μέσος όρος δεκαετίας, από 30 ως 60% του βασικού μισθού), να πληρώνουμε περισσότερα.Τα όρια ηλικίας που θέτουν κάθε φορά για τη συνταξιοδότηση με απανωτούς νόμους (Σιούφα, Ρέππα, Μαγγίνα, Πετραλιά κ.λπ.) είναι έτσι κι αλλιώς αυθαίρετα! Όπως ακριβώς αυθαίρετα ορίζουν με τους ίδιους νόμους τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των εισφορών. Το μόνο που δείχνουν όλα αυτά είναι η βουλιμία τους, οι αρπακτικές τους διαθέσεις για το υστέρημα των εργαζομένων. Τα θέλουν όλα και τα θέλουν γρήγορα, άμεσα, τώρα! Πρέπει, για άλλη μια φορά, να τους σταματήσουμε. Να επαναλάβουμε ακόμα πιο μαζικά, πιο δυναμικά, πιο αποφασιστικά την απεργία του περασμένου Δεκέμβρη! Η Πετραλιά κι ο Καραμανλής δεν στοχεύουν μόνο στις εργαζόμενες μητέρες, στα βαρέα και ανθυγιεινά, στα “προνομιούχα” ταμεία. Αυτά είναι αντιπερισπασμός, σαλαμοποίηση, για να διασπάσουν, να αδρανοποιήσουν, να αδυνατίσουν τις γραμμές του αγωνιστικού μετώπου. Στόχος τους είναι η συνολική απαξίωση και κατεδάφιση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού και συνακόλουθα το άνοιγμα του δρόμου στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης! Ο σκληρός καπιταλισμός των ημερών μας δεν θέλει πια το κοινωνικό κράτος. Θέλει να αγοράζει φτηνά το μόχθο μας, να βγάζει κέρδος κι απ’ τις ανάσες μας και μετά, όταν πια δεν θα μπορούμε, να μας αφήσει στην τύχη μας, όπως τα γερασμένα άλογα! Δεν πρέπει να δεχτούμε το ρόλο! Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να απαντήσει στην πρόκληση όσο το δυνατό μαζικότερα και ενωτικότερα. Είναι προφανές ότι κλαδικοί αγώνες με ιδιαίτερα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα πρέπει να υποσταλούν και να κυριαρχήσει ένα και μοναδικό αίτημα: Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Στην προσπάθεια αυτή, ομπρέλα πρέπει να αποτελέσουν τα τριτοβάθμια όργανα, παρά το όποιο αναξιόπιστο παρελθόν τους ή και ενάντια σ’ αυτό. Χωριστικές κινήσεις από ομοσπονδίες, ιδιαίτερα μπλοκ, αντιπαραθέσεις επί δευτερευόντων ζητημάτων κ.λπ. αδυνατίζουν σε τούτες τις συνθήκες τις γραμμές του αγώνα, δρώντας διασπαστικά, και ωφελούν τον εχθρό. Σήμερα, και για το ασφαλιστικό, είναι η ώρα της μεγαλύτερης δυνατής συσπείρωσης.
Μπέκης Νίκος,
Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ημαθίας
