Τεύχος 8, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2010
Στο φουλ οι μηχανές!
Κάθε μέρα που περνάει γίνεται πιο καθαρό γιατί έπρεπε να φύγει η ΝΔ και να έρθει το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά των κυρίαρχων κύκλων. Με εκπαιδευτική σημαία της Διαμαντοπούλου το “θα προχωρήσω με τους άξιους” και με πρωτοφανή επίθεση στους υλικούς όρους διαβίωσης του εκπαιδευτικού –αφού ευθέως μιλούν πια για μείωση μισθών και για κατάργηση του κοινωνικού δικαιώματος της ασφάλισης– η κυβέρνηση κλείνει κάθε αυταπάτη ότι “κάτι καλύτερο θα κάνουν αυτοί από τους άλλους”. Αυτό σημαίνει ευθύνες για το εκπαιδευτικό κίνημα και την Αριστερά. Προετοιμασία και πυροδότηση αγώνων, προβολή μιας κατεύθυνσης ενότητας όσων καλούνται να πληρώσουν, στοχοποίηση των υπευθύνων, διαρκές κάλεσμα για έναν “κοινωνικό Δεκέμβρη” σαν μόνη απάντηση στην τρομοκρατία κυβέρνησης και ευρωγιάπηδων. Τα παραπάνω δεν είναι εύκολα. Και κυρίως δεν γίνονται με το να παραμένουμε σε απόψεις, αντιπαραθέσεις και μεθόδους των προηγούμενων χρόνων!
“Απόσυρση” της δημόσιας εκπαίδευσης
Άπό τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ εκδηλώθηκαν –όχι πως δεν ήταν αναμενόμενες– οι αλλαγές που στόχευαν στη δημόσια εκπαίδευση.
Η πρώτη κίνηση ξεκινά από την αλλαγή στον “τίτλο” του υπουργείου: Υπουργείο Εκπαίδευσης, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, από εδώ και πέρα. Έφυγε από τη μέση το “Εθνικής Παιδείας”, και πολλοί χάρηκαν, γιατί πίστεψαν ότι έτσι η εκπαίδευση στην Ελλάδα θα γίνεται με σεβασμό στον “άλλον”, στον αλλόθρησκο, τον αλλοεθνή, το διαφορετικό! Έτσι κι αλλιώς, πολλοί θεωρούν ότι το “εθνικό” ταυτίζεται με το “εθνικιστικό”, ότι καθετί το “εθνικό” εμπεριέχει εθνικιστικές και ρατσιστικές τάσεις. Κατά τα άλλα, το “Θρησκευμάτων” παραμένει και μάλιστα ο αρχιεπίσκοπος καλείται μαζί με τους υπουργούς να διαφωτίσει τις ενέργειες της κυβέρνησης. Όσο για αυτό το “Διά Βίου Μάθηση”, μάλλον σαν ανέκδοτο μοιάζει και θα το σχολιάσουμε σε επόμενο άρθρο…
Η νέα υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου, γνωστή άλλωστε για τις απόψεις της κι από το παρελθόν, τόσο στην ομιλία της στη Βουλή όσο και σε εξαγγελίες της ανοίγει τη βεντάλια των μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που, αν υλοποιηθούν, θα οδηγήσουν στην πλήρη απαξίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος και στο γκρέμισμα του δημόσιου σχολείου, του οποίου η αποδόμηση έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό.
Από την ομιλία της Α. Διαμαντοπούλου στη Βουλή για τον προϋπολογισμό διαβάζουμε: “Έχουμε σε πλήρη εξέλιξη και θα παρουσιαστεί στο τέλος Γενάρη το συνολικό σχέδιο για την αλλαγή που αφορά το νέο σχολείο και ξεκινά από το Νηπιαγωγείο, συνεχίζει στο Δημοτικό, πάει στο Γυμνάσιο και σημαίνει αλλαγή αναλυτικών προγραμμάτων, νέος τρόπος διοίκησης του σχολείου και αυτόνομης ή πιο σωστά αυτοδιοίκητης λειτουργίας. Τα σχολεία δεν μπορεί να είναι ομοιόμορφα…”.
Κατά συνέπεια, για όσους χάρηκαν, η απάλειψη του όρου “Εθνικής Παιδείας” στοχεύει στην κατάργηση της ενιαίας εκπαίδευσης –που αποσκοπεί στην καθιέρωση μιας ακόμη πιο ταξικής παιδείας– καθώς “πρέπει να υπάρχει μια αίσθηση λογικής προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το κάθε σχολείο”.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ευθυγραμμισμένη με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, με όλες τις συνθήκες που σχετίζονται με την εκπαίδευση, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τις διαφορετικές ανάγκες ανά περιοχή και τις “ιδιαιτερότητες”, αναγγέλλει την κατάργηση των ενιαίων αναλυτικών προγραμμάτων (“Τα αναλυτικά προγράμματα, για αρχή, σε επίπεδο 15% θα διαμορφώνονται σε τοπικό επίπεδο”, δήλωσε η υπουργός.) Η μόρφωση, λοιπόν, που δικαιούται κάθε παιδί εξαρτάται από τον τόπο όπου κατοικεί? άλλη μόρφωση αν ζει σε ένα ορεινό χωριό, άλλη αν ζει στη Δραπετσώνα, άλλη αν ζει στην Κηφισιά. Πάντα η μόρφωση και η εκπαίδευση είχε και έχει ταξικό χαρακτήρα, στο πλαίσιο μιας ταξικής κοινωνίας ή μιας διαφοροποιημένης ως προς τις οικονομικές δυνατότητες των μελών της κοινωνίας (για να του πούμε πιο ανώδυνα, καθώς ή λέξη “ταξικός” κάποιους τους διεγείρει αρνητικά, λες και έχουν καταργηθεί οι τάξεις!). Καθιερώνοντας, ωστόσο, διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα, δημιουργούνται περισσότεροι φραγμοί στη μόρφωση, μεγαλύτερες ανισότητες, δυναμικότερο ξεκαθάρισμα για το ποια παιδιά “μπορούν” και ποια “δεν μπορούν”.
Μαρίας Κολόζη, Αθήνα
Γιατί “Δίκτυο Κριτικής και Δράσης στην Παιδεία”
Δίκτυο, γιατί έχουμε ανάγκη από κάτι νέο που να προσπαθεί να ενώσει όλες τις εκδοχές του εκπαιδευτικού κόσμου που βρίσκονται κατακερματισμένες σε όλη την Ελλάδα. Από την Πρωτοβάθμια μέχρι και τη Δευτεροβάθμια, από τον αδιόριστο στον ευέλικτο εργαζόμενο του φροντιστηρίου, από το “φροντιστηριάρχη” της συνοικιακής ή της αγροτικής περιοχής μέχρι τον ωρομίσθιο σε κάποιο τμήμα της εκπαίδευσης και από τον αναπληρωτή μέχρι το μόνιμο. Γιατί αυτό που λείπει από το χώρο της παιδείας δεν είναι μία ακόμα παράταξη, αλλά ένας χώρος διαλόγου, προβληματισμού, ενημέρωσης, πρωτοβουλιών και δράσης. Γιατί έχουμε ανάγκη νέες μορφές που να φέρνουν πιο κοντά στις ιδέες της συλλογικής δράσης και συμμετοχής, ειδικά των νέων εκπαιδευτικών.
Κριτικής στις πολιτικές των δυνάμεων του δικομματισμού που διαμορφώνουν το νεοφιλελεύθερο σχολείο, στο ρόλο που καλείται να έχει σήμερα ο εκπαιδευτικός, στις παγιωμένες αντιλήψεις που καθιστούν αναποτελεσματικό το συνδικαλιστικό κίνημα.
Δράσης στα συγκεκριμένα καθημερινά προβλήματα μέσα στους χώρους της εκπαίδευσης αλλά και στις κεντρικές μάχες της παιδείας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Με τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων αλλά και με τους γονείς και τους μαθητές, στο σχολείο αλλά και στη γειτονιά.
Επικοινωνία:
Στείλε μας στην ανοιχτή λίστα e-mail [email protected]
- νέα και ενημερώσεις από το χώρο δουλειάς σου
- την άποψή σου πάνω στα ζητήματα που απασχολούν το χώρο της εκπαίδευσης
- την κριτική σου για το έντυπο του Δικτύου
Τηλέφωνα:
Αθήνα και κεντρική Ελλάδα: 6972878054
Βόρεια Ελλάδα: 6937425768
Δυτική Ελλάδα: 6945002709
Κρήτη: 6945675151
