Πράσινη κάρτα ή “πώς θα γίνετε περιφερειάρχης εκπαίδευσης”
Τα συστατικά της επιτυχίας είναι τρία:
- Επιστημονικά προσόντα
- Διοικητική εμπειρία
- Κοινωνική δραστηριότητα
Αυτά ζητούσε στο βιογραφικό το υπουργείο και “μετά από ενδελεχή, δημόσια και αξιοκρατική διαδικασία” κατέληξε στην επιλογή των 13 εκλεκτών Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης για όλη τη χώρα. Ποιο είναι το ενδιαφέρον της υπόθεσης; Οι 12 έχουν θητεύσει σε συνδικαλιστικά όργανα! Δεν ξέρουμε αν το υπουργείο κατατάσσει αυτό το προσόν στη “διοικητική εμπειρία” ή στην “κοινωνική δραστηριότητα”, αλλά δεν θα αντισταθούμε στον πειρασμό να θέσουμε δύο ερωτήματα:
- Σε ποια παράταξη έχουν θητεύσει οι νέοι περιφερειάρχες; Πού πήγαν όλα αυτά περί ακομμάτιστου κράτους, αξιοκρατίας, ανοικτής διακυβέρνησης με σκοπό τάχα τη διαφάνεια; Μήπως ήρθε η ώρα τα “πράσινα παιδιά” να αντικαταστήσουν τα “γαλάζια”;
- Πώς γίνεται ο συνδικαλισμός, η οργάνωση των εργαζόμενων απέναντι στην εργοδοσία, να γίνεται μέσο ανέλιξης… στην εργοδοσία; Κατά πόσο αυτό σχετίζεται με την έλλειψη εμπιστοσύνης των εργαζομένων απέναντι στη συνδικαλιστική ηγεσία; Πόσοι πρόεδροι της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πρέπει να γίνουν βουλευτές, πόσοι αιρετοί πρέπει να γίνουν περιφερειάρχες και διευθυντές για να ξεφτιλιστεί εντελώς ο συνδικαλισμός;
