1

Έχουμε εισέλθει στην τελευταία βδομάδα πριν στηθούν οι κάλπες των ευρωεκλογών, και η “ευρωπαϊκή ατζέντα” απουσιάζει πλήρως από την αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και από τη θεματολογία των περισσότερων μέσων ενημέρωσης.

Ο λόγος για τον οποίο πάμε σε ευρωεκλογές, χωρίς να βρίσκονται στο προσκήνιο τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα που αφορούν την πορεία και το μέλλον της χώρας μας, είναι γιατί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συναινούν 100% επί της στρατηγικής που ακολουθεί η ΕΕ. Γι’ αυτό, άλλωστε, και τα δύο αυτά κόμματα ψήφισαν άρον άρον, από κοινού και σε μία νύχτα, στη Βουλή, την απαράδεκτη Συνθήκη της Λισαβόνας. Γι’ αυτό και τα δύο αυτά κόμματα όχι μόνο ταυτίστηκαν στην κύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, αλλά και συναίνεσαν στις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις για να παρακαμφθεί το ηχηρό “ΟΧΙ” του ιρλανδικού λαού στο δημοψήφισμα με το οποίο η συνθήκη αυτή παραπεμπόταν στις καλένδες. Γι’ αυτό, επίσης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ψηφίσει από κοινού και συναινετικά στην ελληνική Βουλή το σύνολο των Κοινοτικών Οδηγιών, που ενσωματώνονται στο εθνικό δίκαιο.

Η δικομματική συναίνεση στη Συνθήκη της Λισαβόνας συνιστά, όμως, δικομματική συναίνεση στο νεοφιλελευθερισμό και το μονεταρισμό. Αποτελεί δικομματική συναίνεση στις απορρυθμισμένες αγορές, στην κυριαρχία των πολυεθνικών επιχειρήσεων και πρώτα απ’ όλα των τραπεζών. Αποτελεί δικομματική συναίνεση στον ανεξέλεγκτο ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), σε μια μονεταριστική νομισματική πολιτική, στη θεσμοθέτηση του απαράδεκτου Συμφώνου Σταθερότητας. Τέλος, αλλά όχι έσχατο, η δικομματική συναίνεση στη Συνθήκη της Λισαβόνας σημαίνει συναίνεση στην αμερικανοατλαντική Ευρώπη, στον ευρωστρατό, στις ευρωπαϊκές στρατιωτικές επεμβάσεις, στους ευρωατλαντικούς πολέμους και, τελικά, στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης.

Με δυο λόγια, η συναίνεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί συναίνεση στον πυρήνα των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων και ατλαντικών πολιτικών στη χώρα μας.

Ως ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσουμε με απόλυτη σαφήνεια και καθαρότητα ότι δεν μπορεί μια πολιτική δύναμη να συμφωνεί, και μάλιστα εφ’ όλης της ύλης, με τη στρατηγική της ΕΕ και, από την άλλη, να διατείνεται ότι διαθέτει εναλλακτική προοδευτική πολιτική για την Ελλάδα. Γι’ αυτό ο αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ για μια νέα προοδευτική Ελλάδα συνδέεται στενά με τον αγώνα για βαθιές προοδευτικές αλλαγές και προοδευτική αλλαγή στην Ευρώπη.

2

Θεωρούμε ότι είναι για το βιβλίο Γκίνες το γεγονός ότι, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται ξανά σε ένα απαράδεκτο και πολύ πιο επαχθές καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης, το καθεστώς αυτό, και μάλιστα σε μια μάχη όπως αυτή των ευρωεκλογών, όχι μόνο βρίσκεται εκτός συζήτησης, σαν να μην υπάρχει (!), αλλά κι εκτός κάθε αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.

Κι όμως το καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης, το οποίο δεύτερη φορά επιβάλλεται στη χώρα μας για υπερβολικό έλλειμμα και στη βάση του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ, αποτελεί το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα του ελληνικού λαού αυτή την περίοδο.

Κι αυτό, διότι με βάση το νεοαποικιακό καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης και με στόχο να πέσουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού κάτω του 3% ως το 2010, τόσο οι Βρυξέλλες όσο και πρόσφατα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με την Έκθεσή του, πιέζουν για τη λήψη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων σε όλα τα πεδία. Ανάμεσα σ’ αυτά τα μέτρα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:

• Ένα σκληρό πακέτο νέων αντικοινωνικών φορολογικών ρυθμίσεων
• Το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων
• Ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων και εκποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων και δημόσιου πλούτου
• Νέες αντιασφαλιστικές παρεμβάσεις και ρυθμίσεις
• Περαιτέρω απορρύθμιση των αγορών και διάλυση των εργασιακών σχέσεων

Γιατί, όμως, εφόσον το καθεστώς επιτήρησης θα έχει, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, τόσο επώδυνες συνέπειες για τον ελληνικό λαό, βρίσκεται εκτός αντιπαράθεσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ;

Γιατί απλούστατα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν αμφισβητούν τη νεοαποικιακή κοινοτική σχέση επιτήρησης, αλλά και την αποδέχονται ως φυσιολογική και εύλογη και απλώς επιρρίπτουν ο ένας στον άλλο τις ευθύνες για το πώς φτάσαμε στην επιτήρηση.

Γιατί, επίσης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν αντιτίθενται, αλλά και κατά βάση συμφωνούν με τις επώδυνες κατευθύνσεις μέτρων που υπέδειξε το ΔΝΤ με την έκθεσή του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Κ. Καραμανλής στη συζήτηση αρχηγών της Πέμπτης άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα για μετεκλογικό φορολογικό “τσουνάμι”. Όπως είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι το λαλίστατο, κατά τ’ άλλα, ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε ούτε μία λέξη για να αντιταχθεί στα μέτρα που ανακοίνωσε και εισηγείται το ΔΝΤ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την πλήρη και ριζική αντίθεσή του στο νεοαποικιακό και, θα πρόσθετα, αρκετά επιλεκτικό καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης σε βάρος της Ελλάδας. Όπως εκφράζουμε την πλήρη και ριζική μας αντίθεση στο προκρούστειο Σύμφωνο Σταθερότητας, στους περιορισμούς του οποίου βασίζεται η επιτήρηση σε βάρος της χώρας μας.

3

Τίποτα δεν αποδεικνύει πιο χαρακτηριστικά ότι η Ευρώπη, όπως οικοδομείται, είναι πρώτα απ’ όλα και κυρίως μια Ευρώπη των τραπεζών και του τραπεζικού κεφαλαίου, από το ληστρικό ρόλο που διαδραματίζει σήμερα, εν μέσω καλπάζουσας καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΚΤ και το Σύστημα Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών.

Όπως είναι γνωστό, η ΕΚΤ αρνείται να δανείσει απευθείας τα κράτη μέλη, τα οποία υποχρεώνονται να καταφεύγουν για το δανεισμό τους στην αγορά, κυρίως στις τράπεζες, με την έκδοση ομολόγων ιδιαίτερα υψηλού επιτοκίου. Για χώρες, μάλιστα, όπως η Ελλάδα, απέναντι στην οποία η κερδοσκοπία, ιδιαίτερα των εταιριών πιστοληπτικής ικανότητας, βρίσκει αφορμές για επίθεση, τα επιτόκια του δημόσιου δανεισμού ανέρχονται σε υπέρογκα ύψη (π.χ. το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου βρίσκεται περίπου στο 5,5%), με τη διαφορά τους έναντι των επιτοκίων δανεισμού του γερμανικού δημοσίου (spread) να είναι ιδιαίτερα υψηλή.

Την ίδια ώρα, όμως, που η ΕΚΤ εφαρμόζει αυτές τις απαγορευτικές πρακτικές απέναντι στα κράτη μέλη, την ίδια ώρα διοχετεύει απεριόριστη ρευστότητα, και εκτός αγοράς, προς τις ιδιωτικές τράπεζες, τις οποίες δανειοδοτεί, έναντι ενεχύρου ομολόγων του δημοσίου, με το επιτόκιο παρέμβασής της, που σήμερα ανέρχεται στο 1%!

Με δυο λόγια, οι τράπεζες δανείζουν το δημόσιο, π.χ. με 5,5%, και μετά, με την κατάθεση των ομολόγων του δημοσίου, δανείζονται από την ΕΚΤ με 1%!

Θαύμα! Οι τράπεζες επιδοτούνται έως 4,5% για τα ποσά που δανείζουν το δημόσιο, η κερδοσκοπία οργιάζει και οι φορολογούμενοι καταληστεύονται αγρίως, έχοντας πλήρη άγνοια.

Το γεγονός αυτό, όπως κι όλες οι χαριστικές υπέρ των τραπεζών μεθοδεύσεις από την ΕΚΤ, συνιστά μία από τις μεγαλύτερες ιστορικά ληστείες των λαών της Ευρώπης και ιδιαίτερα του ελληνικού λαού. Και είναι, τουλάχιστον, λυπηρό ότι αυτή η ληστεία –το μεγαλύτερο σκάνδαλο, έστω, νομότυπο στην εποχή μας– αποσιωπάται απ’ όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης!

Για να δώσω μια κατά περίπου αίσθηση μεγέθους για τις απώλειες του δημοσίου, θα έλεγα το εξής: Αν το ελληνικό δημόσιο μπορούσε να δανειστεί φέτος με το επιτόκιο παρέμβασης της ΕΚΤ, τότε θα μπορούσε να εξοικονομήσει μέσα στο 2009 πάνω από 2,5 δισ. ευρώ κι έτσι να είχε αποφύγει την επιτήρηση.

4

Στη βάση όσων ανέφερα, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει μια σειρά από προτάσεις του για τη ριζική αλλαγή πορείας της Ευρώπης, που αποκτούν σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, ιδιαίτερη επικαιρότητα:

Α) Διεκδικούμε την άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ και, φυσικά, την άμεση κατάργηση του νεοαποικιακού καθεστώτος επιτήρησης της χώρας μας, που απορέει από αυτό.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ αποτελεί την καρδιά του νεοφιλελεύθερου- μονεταριστικού συστήματος της ΕΕ.

Αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μπορεί να βελτιωθεί ούτε να τροποποιηθεί, όπως όψιμα προτείνει ίσως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να διευκρινίζει τι ακριβώς θέλει να τροποποιήσει, παρ’ ότι υπερψήφισε πρόσφατα το σύμφωνο αυτό ως θεμελιώδες στοιχείο της Συνθήκης της Λισαβόνας. Το Σύμφωνο Σταθερότητας, με όποια εκδοχή ή παραλλαγή του, είναι ένα σύμφωνο αποσταθεροποίησης της Ευρώπης, ένα αυθαίρετο και προκρούστειο κατασκεύασμα, με το οποίο επιχειρείται να σταθεί όρθιο το αγοραίο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα-έκτρωμα της ΕΕ, ως μηχανισμός κοινωνικής κατεδάφισης και αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Φυσικά, εμείς δεν ζητάμε την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, για να μείνουν όλα τα υπόλοιπα ίδια και απαράλλακτα στην ΕΕ. Προτείνουμε την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την αντικατάστασή του από μια νέα Συμφωνία των ευρωπαϊκών λαών για την Αειφόρο Ανάπτυξη, την πλήρη Απασχόληση, την Κοινωνική Προστασία και την Προστασία του Περιβάλλοντος. Διεκδικούμε την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας στο πλαίσιο του αγώνα για μια ριζική, προοδευτική αλλαγή της ευρωπαϊκής πορείας.

Επίσης, στο πλαίσιο αυτό, αντιπαλεύουμε και ζητούμε να καταργηθεί το καθεστώς επιτήρησης σε βάρος της χώρας μας με ό,τι συνεπάγεται η εφαρμογή του σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Δεν είναι δυνατό πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν με εκείνο ή τον άλλο τρόπο το Σύμφωνο Σταθερότητας, να προσπαθούν, τάχα, να αποστασιοποιηθούν από τα επώδυνα μέτρα που σηματοδοτεί η κοινοτική επιτήρηση στη βάση αυτού του συμφώνου.

Παναγιώτης Λαφαζάνης