Συνέντευξη με τη Σόφη Παπαδόγιαννη,
υποψήφια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝ), Β’ Αθήνας
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάει στις εκλογές όχι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Βλέπετε ότι αυτό μπορεί να αντιστραφεί, και πώς;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε μια περίοδο πρωτοφανούς ανόδου της πολιτικής του επιρροής. Εκείνη την περίοδο οι παρεμβάσεις του στην πολιτική ζωή ήταν εξαιρετικά αιχμηρές και αποτελεσματικές. Σε σχέση αλληλοτροφοδότησης με τα κινήματα, χωρίς να τα ποδηγετεί, χωρίς να τα καπελώνει, κατόρθωσε να δώσει φωνή και πολιτικό περιεχόμενο στις διεκδικήσεις τους. Ομάδες εργαζομένων, κρυμμένες στο περιθώριο, έβλεπαν στο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο το μαχητικό υπερασπιστή των ταξικών τους συμφερόντων, αλλά και την έκφραση μιας ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ουσιαστική και η αποτελεσματική αντιπολίτευση, όχι μόνο απέναντι στο μοντέλο διακυβέρνησης και στις ασκούμενες πολιτικές, αλλά και απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία.
Δεν θέλω να πω ότι δεν υπήρχαν προβλήματα. Και τότε υπήρχαν. Είχαμε μάθει όμως να αξιολογούμε ως ύψιστη προτεραιότητα την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια απειλή για το σύστημα, το οποίο προσπάθησε να τον υπονομεύσει – και το πέτυχε ως ένα βαθμό. Αξιοποίησε υπαρκτές αδυναμίες μας, ενθάρρυνε διαφοροποιήσεις σε κρίσιμα ζητήματα, ανέδειξε απόψεις, καταστάσεις και αντιπαραθέσεις που έπληξαν τις αξίες, το κύρος και την ηθική της Αριστεράς.
Καλλιεργήθηκε εκ νέου η καχυποψία μεταξύ μας, η περιχαράκωση στη λογική “λίγοι και καλοί”, που μας ξεκόβει από τις κοινωνικές ρίζες του ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει να κουκουλωθούν.
Μια βδομάδα όμως πριν τις εκλογές, αυτό που προέχει είναι να δώσουμε με πείσμα και αποφασιστικότητα τη μάχη για ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, για να παίξει ξανά το ρόλο της αριστερής μαχητικής, προγραμματικής, ενωτικής αντιπολίτευσης στις αντιλαϊκές πολιτικές της όποιας κυβέρνησης προκύψει.
Και μόνο ότι καταφέραμε, έστω και την τελευταία στιγμή και παρά τους σοβαρούς κλυδωνισμούς, να κρατήσουμε ζωντανό το ενωτικό εγχείρημα που γέννησε ελπίδες στο χώρο της Αριστεράς, δίνει κουράγιο στον κόσμο που μας παρακολουθεί. Γιατί η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, η δική μας ιστορία, δεν είναι μόνο οι τελευταίοι μήνες με τις άγονες αντιπαραθέσεις – είναι οι κοινοί μας αγώνες για την απόκρουση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, είναι το πρόγραμμα πάλης για να μην πληρώσουν την κρίση αυτοί που δεν τη δημιούργησαν, είναι οι κατακτήσεις και οι νίκες μας.
Κατά τη γνώμη μου το κακό κλίμα ήδη αντιστρέφεται, με το που βγήκαμε από τους τοίχους της εσωστρέφειας η οποία μας κρατούσε μακριά από την πραγματική πολιτική, και ερχόμαστε ξανά σε επαφή με έναν κόσμο που προσδοκά στήριξη από εμάς και δηλώνει ότι θα μας εμπιστευτεί ξανά.
Μετά τις εκλογές ποια είναι τα κρίσιμα ζητήματα για το ΣΥΡΙΖΑ;
Λίγο πριν αναφέρθηκα στην “καλή εποχή” του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη γνώμη μου η θετική αυτή πορεία βασίστηκε στους εξής πολιτικούς άξονες: Στο σαφές, χωρίς αμφισημίες και ετεροκαθορισμούς, στίγμα. Στη δημιουργική και προωθητική συμπόρευση με τα κινήματα. Στην επιδίωξη μιας μεγάλης ενωτικής Αριστεράς, χωρίς ηγεμονισμούς. Στην ανάγκη οργάνωσης μιας λαϊκής αντίστασης, που αμφισβητεί το νεοφιλελεύθερο σύστημα και δημιουργεί προοπτικές αλλαγής των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.
Μετά τις εκλογές δεν αρκεί αυτούς τους άξονες, τους πυλώνες της πολιτικής μας απλά να τους επιβεβαιώσουμε σε κείμενα και διακηρύξεις, αλλά οφείλουμε επιπλέον να πάρουμε εκείνες τις πολιτικές πρωτοβουλίες που θα τους διευρύνουν και θα τους δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναμετρηθεί με τις αδυναμίες του. Το εγχείρημα πρέπει να ριζώσει παντού στις γειτονιές, στην περιφέρεια, και κυρίως στους χώρους δουλειάς – εκεί που η πολιτική μας παρουσία και δράση παρουσιάζει σοβαρά ελλείμματα. Να επιμείνουμε στην ανάπτυξη δεσμών με τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα, τα οποία είναι πιο ευάλωτα στις πιέσεις του δικομματισμού αλλά και της ακροδεξιάς. Να προετοιμαστούμε οργανωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά για την επόμενη μέρα. Η κρίση είναι τόσο βαθιά που, ακόμα κι αν υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, οι συνέπειές της, ιδιαιτέρως στον τομέα της απασχόλησης, θα γίνουν εφιαλτικές. Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από αυτές τις εκλογές, δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα – αντιθέτως, θα τα εντείνει. Πολλοί μιλούν ήδη για μεταβατικό χαρακτήρα της νέας κυβέρνησης και για γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του σε αυτές, ως αριστερή αντιπολίτευση. Έχει εξαιρετική σημασία να επιδιώξουμε, μέσα από ένα ανοιχτό συντροφικό διάλογο και πιο έντονη δράση, να κατακτήσουμε μια νέα ενότητα στην κοινή μας πορεία – χωρίς ηγεμονισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, με ισοτιμία και αλληλεγγύη και, κυρίως, με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη μεγάλη αστείρευτη δεξαμενή της κοινωνικής Αριστεράς.