Αναδημοσιεύουμε από μπλογκ κείμενο της Ρένας Δούρου, διότι φωτίζει πλευρές που ως τώρα δεν είχαν φωτιστεί περισσότερο…
Για τον ΣΥΡΙΖΑ
“Αυτή τη στιγμή δίνουμε τη μάχη της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στη σειρά με εκείνες τις μάχες που δώσαμε στο κοντινό παρελθόν από την Καβάλα έως την Κρήτη. Λέω κοντινό παρελθόν γιατί στις 5 Οκτωβρίου κι ανεξάρτητα από την έκβαση της εκλογικής μάχης έχουμε μπροστά μας την πιο ουσιαστική μάχη, εκείνη που χάσαμε στο άμεσο παρελθόν: τη μάχη για τη δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαι από εκείνους κι εκείνες που και δημόσια έχω πει ότι η περιπέτεια στην οποία μπήκαμε –τουλάχιστον τα μέλη– ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Κι εξηγούμαι: η εκλογική μας συμμαχία μπολιάστηκε με κοινή δράση και έγιναν προσπάθειες να στερεωθεί σε αυτήν. Όμως τούτο έχει κοντά ποδάρια και φάνηκε αυτό το μακρύ καλοκαίρι των συνεδριάσεων. Ούτως ή άλλως προϋπήρξαν πολλοί μήνες με παντελή απουσία κοινής δράσης αλλά ατελείωτων ωρών συνεδριάσεων. Η κοινή δράση είναι σημαντική προϋπόθεση όσμωσης, αλλά απαιτούνται εξίσου και κοινοί στόχοι και προτάγματα. Οι συσχετισμοί που περιορίζονται στην εναλλαγή ρόλων συντονιστών δεν μπορεί να πάνε την ιστορία της ενότητας της αριστεράς πολύ μακριά. Και τούτο φάνηκε με οδυνηρό τρόπο για όλους μας.
Κλίναμε το ουσιαστικό ενότητα σε όλες τις πτώσεις μπολιασμένο με ό,τι πιο μεταφυσικό, συνυπογράψαμε βασανιστικά στόχους και τυπώσαμε διάφορα φυλλάδια…και μετά ήρθαν οι μέλισσες.
Η ενότητα της αριστεράς πρέπει να αφορά πρωτίστως τα μέλη της και όσους ευαγγελίζεται ότι προασπίζει. Αλλά κανείς δεν προασπίζει το δίκιο των εργαζομένων, των νέων, των μεταναστών, των συνταξιούχων… (μπορείτε να συνεχίσετε με όσες γενικές θέλετε) όσες φορές κι αν το γράψει ή το εκφωνήσει από το δημόσιο βήμα της τηλεόρασης, αν προηγουμένως δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μία τοπική ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία 5 χρόνια.
Για τα παραπάνω και για τόσα ακόμη στις 5 Οκτωβρίου έχουμε να δώσουμε μάχη, όχι ως υποψήφιοι κι υποψήφιες αλλά ως μέλη που δεν λειτουργούμε σαν τους καφενόβιους, οι οποίοι αρέσκονται στις κουβέντες τύπου “όλοι ίδιοι είναι”, αλλά συνεχίζουν να ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με το τελευταίο εννοώ ότι εάν εκχωρούμε με ευκολία σε διάφορους τασάρχες και συνιστωσιάρχες τη δική μας βούληση τότε δεν πρέπει να παραπονούμαστε για την έλλειψη δημοκρατίας εντός του εγχειρήματος συνολικά.
Στις 5 Οκτωβρίου θα πρέπει όλοι κι όλες μας να λειτουργήσουμε ως μέλη και όχι ως οπαδοί συνιστωσών και τάσεων…για να γίνουμε μέλη”.
Με πόσο πάθος η Ρένα Δούρου πολεμά τους τασάρχες και συνιστωσιάρχες, ώστε δικαιούται να προβάλλεται ως αστέρας πρώτου μεγέθους και λάμψης ειδικά στις θέσεις των ΜΜΕ, εφαρμόζοντας “συλλογικές” αποφάσεις που πάντα παίρνονται “δημοκρατικά”…