Μέσα σε δέκα μέρες, η Ευρώπη έζησε τέσσερις σημαντικές εκλογικές διαδικασίες: τις βουλευτικές εκλογές σε Πορτογαλία και Γερμανία, το δημοψήφισμα για την ευρωσυνθήκη στην Ιρλανδία (βλέπε σχετικά στη σελ. 8), και τις εκλογές στην Ελλάδα. Τέσσερις αναμετρήσεις σε περίοδο κρίσης, στις οποίες δοκιμάστηκαν δυνάμεις και σχέδια, που αξίζει να μελετηθούν, παρά τις διαφορετικές ανά χώρα συνθήκες. Αν στην Ελλάδα είχαμε μια εύκολη εναλλαγή μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κι αν στην Ιρλανδία “επιτέλους θριάμβευσε η λογική” (και πάντως όχι η ισότιμη δημοκρατική αντιπαράθεση), στην Πορτογαλία και στη Γερμανία τα εκλογικά αποτελέσματα προκάλεσαν σημαντικές αλλαγές. Και, το βασικότερο, η Αριστερά είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές. Στη μεν Πορτογαλία η “σοσιαλιστική” κυβέρνηση βγήκε κολοβή και χωρίς αυτοδυναμία χάρη στην άνοδο της Αριστεράς, στη δε Γερμανία η κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας και η εντυπωσιακή επιβεβαίωση της εδραίωσης και ενίσχυσης της Αριστεράς έφερε το τέλος του “Μεγάλου Συνασπισμού”.
Κείμενα-Επιμέλεια: Ερρίκος Φινάλης