Αντιλαϊκή καταιγίδα βρίσκεται σε εξέλιξη στους εργασιακούς χώρους – με απολύσεις, “εθελούσιες” εξόδους, 4ήμερη απασχόληση, αναγκαστικές “άδειες” άνευ αποδοχών, δουλειά από το πρωί ως το βράδυ και κάθε είδους πιέσεις “για να σώσουμε την επιχείρηση”, μειώσεις μισθού και με τους πιο απίθανους τρόπους εργασίας και πληρωμής, προκειμένου να φορτωθεί η κρίση στους εργαζόμενους. Τώρα οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι και οι άνεργοι έχουν την ανάγκη ενός συνδικαλιστικού κινήματος στο πλευρό τους. Αλλά δεν έχουν πού να ακουμπήσουν… Η Αριστερά φαίνεται αμήχανη, έξω από τα νερά της, και δείχνει στην πράξη ότι άλλα πράγματα την απασχολούν πιο πολύ από τα προβλήματα του λαού και των εργαζόμενων. Είναι επιτακτικό αυτό να αλλάξει. Η απεργία στις 2 Απρίλη είναι μια ευκαιρία, με επισκέψεις σε εργασιακούς χώρους και με επαφή με εργαζόμενους, να αποκτήσει άλλο χαρακτήρα από τον εθιμοτυπικό.
Θεσσαλονίκη: Όλοι στην απεργία της 2 Απρίλη
Να δώσουμε δυναμική απάντηση στα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης!
Δήλωση του Δημήτρη Μοσχοτόγλου, εργαζόμενου στις εργολαβίες στο ΑΠΘ
“Εδώ και μέρες, φημολογείται ότι θα μειωθεί το ποσό που διατίθεται για τις εργολαβίες. Οποιαδήποτε προσπάθεια των εργολάβων να μειώσουν προσωπικό ή αμοιβές των εργαζόμενων θα μας βρει αντιμέτωπους. Ήδη πραγματοποιήσαμε μια μαζική συνέλευση, που αποφάσισε στάσεις εργασίας γι’ αυτή την εβδομάδα και νέα γενική συνέλευση την επόμενη, στις 23/3. Εμείς έχουμε πρόταση: Αν είναι να υπάρξει μείωση, ας μειωθεί το εργολαβικό κέρδος!”
Λαναράς
Οι εργαζόμενοι/ες (1.100 στον αριθμό σε Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Νάουσα, Πέλλα, Χαλκίδα, Οινόφυτα, Αθήνα) δίνουν εδώ και μήνες έναν αγώνα για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και την καταβολή των δεδουλευμένων. Μέχρι σήμερα πληρώθηκαν 6 μηνιάτικα, που οφείλονταν, και υπολείπονται άλλα 3. Ωστόσο, δεν έχει ολοκληρωθεί η χρηματοδότηση από τις τράπεζες, την οποία είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση, ούτε υπάρχει ένα συνολικό σχέδιο για να ξεκινήσει με όρους βιωσιμότητας η λειτουργία των επιχειρήσεων. Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο από πολλές απόψεις και μόνο με την ένταση των αγώνων μπορεί να υπάρξει προοπτική.
ΕΛΒΟ
Ο κατήφορος της εταιρίας, η οποία εγκαταλείφθηκε από το μεγαλομέτοχο και κάτοχο του μάνατζμεντ Μυτηλιναίο αλλά και από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, συνεχίζεται. Κάποιες μικρές παραγγελίες δεν είναι ικανές να λύσουν το συνολικό πρόβλημα της επιχείρησης και να τη βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης. Οι εργαζόμενοι δεν θα ανεχτούν την περαιτέρω υποβάθμιση, που ουσιαστικά θα σημάνει “λουκέτο” και 650 απολύσεις. Έχουν δώσει κάποιες μάχες και, από δω και πέρα, δεν πρέπει να υπάρχει καμία λογική αναμονής.
Φιλκεράμ Τζόνσον
Έχουν ξεκινήσει οι “νόμιμες” απολύσεις με το 2% κάθε μήνα. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν και δεν περιμένουν σαν πρόβατα επί σφαγή τη σειρά τους. Ήδη πραγματοποίησαν κινητοποίηση στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Η περιοχή της ανατολικής εισόδου της Θεσσαλονίκης πρέπει, σύμφωνα με ορισμένα σχέδια, να γίνει “Μονακό”, με εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία. Ήδη “καθάρισε” από τη Siemens και τη Βιαμύλ (φημολογείται ότι στη θέση του εργοστασίου θα χτιστεί Hilton). Σειρά έχει η Φιλκεράμ, εκτός κι αν οι εργαζόμενοι αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη.
Μονάδες ψυχικής υγείας
Απλήρωτοι για χρονικό διάστημα έως και έξι μηνών παραμένουν οι εργαζόμενοι στα εν λόγω κέντρα. Όταν η στρόφιγγα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων έκλεισε, άρχισε η μη καταβολή των μισθών των εργαζομένων. Η ιδιωτική πρωτοβουλία νοιάζεται για την ψυχική υγεία και για τους εργαζόμενους στις μονάδες αποκατάστασης μόνο όταν έχει να λαμβάνει από τα παχυλά ευρωπαϊκά κονδύλια. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν καταβολή των δεδουλευμένων – και έχουν λάβει διαβεβαίωση από την κυβέρνηση γι’ αυτό. Αλλά καμιά ουσιαστική ψυχιατρική μεταρρύθμιση και αποϊδρυματοποίηση ούτε πραγματική διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων μπορεί να υπάρξει όσο ολόκληρα κομμάτια της υγείας παραδίνονται στους ιδιώτες.
Αλουμίλ
Με εκβιασμό (μείωση μισθού κατά 20% ή απολύσεις) φορτώνει την κρίση στους 1.300 και πάνω εργαζόμενους ο Γιώργος Μυλωνάς, ιδιοκτήτης της Alumil και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας. Με δικαιολογίες, όπως “προσωρινό μέτρο”, “οι εργαζόμενοι συναινούν” “και εγώ χάνω μέσα στην κρίση” και με απολύσεις σε όποιον αρνείται τα νέα δεδομένα –ήδη απολύθηκαν 3 εργαζόμενοι–, ο Μυλωνάς του ΣΒΒΕ δίνει το σάλπισμα για ισοπέδωση οποιουδήποτε δικαιώματος. Σημειώνεται ότι στον ίδιο χορό χορεύουν δεκάδες (!) επιχειρήσεις στο χώρο του μετάλλου.
Ν.Ν.
Ηράκλειο: Στο δρόμο οι εργαζόμενοι του “Ακτή Ζευς”
Δήλωση της Ειρήνης Χ, εργαζόμενης επί 20 χρόνια στην αποθήκη του ξενοδοχείου
“85 εργαζόμενοι και ένα μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας θα πάθουν μεγάλη ζημιά εάν παραμείνει κλειστό το ξενοδοχείο. Υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ του ιδιοκτήτη και του ομίλου, που έκανε χρήση του ξενοδοχείου, διότι έληξε η σύμβαση και θεωρεί ότι δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί μας, ενώ ο ιδιοκτήτης δήλωσε ότι δεν προλαβαίνει να ανοίξει το ξενοδοχείο φέτος και θα το αφήσει κλειστό. Είμαστε εποχιακά εργαζόμενοι, είμαστε χωρίς ασφάλιση, το επίδομα των 400 δεν αρκεί για να ζήσουμε. Και παραμένουμε όμηροι, γιατί δεν έχουμε απολυθεί επίσημα από κανέναν και δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά. Ποιος θα μας πάρει; Ποιος θα μας δώσει τους μισθούς που δικαιούμαστε με τόσα χρόνια δουλειάς στην πλάτη μας; Φτάσαμε σ’ αυτή την ηλικία για να είμαστε αναξιόπιστοι στην οικογένειά μας; Στα παιδιά μας; Στην κοινωνία; Είναι θέμα αξιοπρέπειας, θέμα ύπαρξης να πάρουμε τις δουλειές μας πίσω”.
Τα σημάδια της οικονομικής κρίσης εντείνονται στο Ηράκλειο της Κρήτης. Φόβοι που ψιθυρίζονταν καιρό έγιναν πραγματικότητα με το κλείσιμο και την επακόλουθη απόλυση των 85 εργαζόμενων σε μία σημαντική ξενοδοχειακή μονάδα του νομού, το ξενοδοχείο “Ακτή Ζευς”. Συναντήσαμε τους εργαζόμενους έξω από τα γραφεία της επιθεώρησης εργασίας.
Οι εργαζόμενοι προσανατολίζονται τώρα σε δυναμική συνέχεια των κινητοποιήσεών τους και συμμετοχή στην απεργία της 2ας Απριλίου. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο ξενοδοχείο που κλείνει στην περιοχή του Ηρακλείου. Στο νησί συνολικά απασχολούνται 60.000 εργαζόμενοι σε τουριστικές και σε επικουρικές των τουριστικών επιχειρήσεις. Είναι συνήθης πρακτική να νοικιάζονται εγκαταστάσεις από ομίλους μάνατζερ που αναλαμβάνουν το “κλείσιμο” των δωματίων, τις προμήθειες υλικών καθώς και τις συμβάσεις εργασίας με το προσωπικό. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να μετακινούνται ανά σεζόν, από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο, παίρνοντας μαζί τους τις συμφωνίες που έχουν κάνει με τους τουριστικούς ομίλους του εξωτερικού. Έτσι δεν μπλέκουν και με τα “δύσκολα” δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς σε κάθε ξενοδοχείο μπορούν να προσλάβουν από την αρχή το προσωπικό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, σε ένα νησί εποχιακά απασχολούμενο, “μαθαίνουμε” κι εμείς να είμαστε εποχιακά απασχολούμενοι. Καθώς έχει διαλυθεί οποιοσδήποτε άλλος παραγωγικός ιστός στο νησί (είναι πρόσφατοι και οι αγώνες των αγροτών, που ανέβηκαν στον Πειραιά για να βρουν τον υπουργό και αντί αυτού βρήκαν τα ΜΑΤ να τους περιμένουν στο λιμάνι αξημέρωτα), οι τουριστικές επιχειρήσεις αποτελούν την τελευταία ελπίδα των ντόπιων για οικονομική ανάσα αυτό το καλοκαίρι. Σε μια οικονομία όμως εξαρτημένη, όπως η ελληνική, δεν είναι εύκολο να πάρεις έστω και μία ανάσα εν μέσω κρίσης.
Α.Σ.
Γαλλία: Όλα πάνε καλά;
Στην ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ “Όλα πάνε καλά” (“Tout va bien”), που γυρίστηκε το 1972, στον απόηχο του γαλλικού Μάη, μεταφερόμαστε στο σκηνικό ενός εργοστασίου υπό κατάληψη, όπου οι εργάτες έχουν κλειδώσει το διευθυντή της επιχείρησης στο γραφείο του. Μια παρόμοια σκηνή έμελλε να συμβεί στη Γαλλία της οικονομικής κρίσης του 2009.
Ο διευθυντής μιας μονάδας της Sοny στη νοτιοδυτική Γαλλία, που πάει για κλείσιμο, κλειδώθηκε για ένα βράδυ μέσα στο εργοστάσιο από τους εργαζόμενους, που ζητούσαν καλύτερες αποζημιώσεις – πράγμα που κατάφεραν την επόμενη μέρα και αφού είχαν αποκλείσει την είσοδο του εργοστασίου με κορμούς δέντρων. Το εργοστάσιο της Sony στο Ποντόνξ-σιρ-λ’Αντούρ, που απασχολεί 311 εργαζόμενους, πρόκειται να κλείσει οριστικά στις 17 Απριλίου. Η επίσκεψη του Σερζ Φουσέρ, την Πέμπτη 12 Μαρτίου, ήταν η τελευταία πριν το κλείσιμο. Σε ένα άλλο εργοστάσιο, αυτό της Continental, ο εκεί διευθυντής Λουί Φορζί έγινε δεκτός με βροχή από αβγά… Όπως σχολιάζει η εφημερίδα “Liberation”, “άσχημοι καιροί για τους επικεφαλής επιχειρήσεων”. Ας πληρώσουν ακριβά την κρίση τους, θα συμπληρώναμε από τη μεριά μας.
Γ.Σ.
ΜΜΕ: Αλλεπάλληλα κύματα απολύσεων
Ο κόσμος της ενημέρωσης δέχεται το πρώτο τρίμηνο του έτους μια συντονισμένη επίθεση από την πλευρά της εργοδοσίας, με πογκρόμ απολύσεων, περικοπών μισθών, πίεση για “εθελούσιες εξόδους” προσωπικού, κόψιμο των εργαζόμενων με δελτίο παροχής υπηρεσιών, σοβαρούς περιορισμούς του υποστηρικτικού προσωπικού (τεχνικοί Τύπου, τεχνικοί τηλεόρασης, εξωτερικές ζεύξεις κ.λπ.) και κυρίως εργασιακή τρομοκρατία.
Μεγάλα συγκροτήματα, όπως ο όμιλος Alpha, ο όμιλος Antenna (από πλευράς ραδιοτηλεοπτικών), το “Έθνος”, ο “Ελεύθερος Τύπος”, η “Ναυτεμπορική” κ.ά. (από πλευράς εφημερίδων), αλλά και όμιλοι περιοδικών, όπως ο Περιοδικός Τύπος, η Mototech, ο όμιλος Λυμπέρη κ.ά. έχουν δημιουργήσει, από τις αρχές του χρόνου, μια ιδιότυπη κατάσταση εργασιακής ομηρίας για χιλιάδες εργαζόμενους συντάκτες, τεχνικούς, επιμελητές κ.λπ., οι οποίοι εργάζονται απλήρωτοι, καθώς οι καταβολές δεδουλευμένων καθυστερούν μήνες, είτε εξαναγκάζονται σε περικοπές μισθού για να μην απολυθούν, είτε εν τέλει βλέπουν την πόρτα της εξόδου με συνοπτικές διαδικασίες. Η κατάσταση φαίνεται να γίνεται ακόμη πιο ζοφερή όταν περνά κανείς τα όρια της Αττικής, με τα ΜΜΕ της περιφέρειας να ζουν σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Μπροστά στην αντεργατική λαίλαπα που τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν, οι λέξεις “συμβάσεις εργασίας”, “ωράριο”, “ασφαλιστικές εισφορές” φαντάζουν ανέκδοτο.
Η κατάσταση αυτή είναι πλέον εμφανές ότι υποθάλπεται και υποβοηθείται από τη συνδικαλιστική πολυδιάσπαση του κλάδου και τη –χρόνια τώρα– λογική του εργοδοτικού συνδικαλισμού και της συνδιαχείρισης. Σωματεία που δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να βγάζουν ανακοινώσεις μετά την απόλυση εργαζομένων, σωματεία που αποκλείουν εργαζόμενους και πλειοψηφίες στα ΔΣ, που σε ευθεία συναλλαγή με κυβερνήσεις και εργοδότες διαχειρίζονται και μοιράζουν την ανεργία και τη φτώχεια.
Για ακόμα μία φορά αποκαλύπτεται περίτρανα η τακτική τους, με την πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) κυριολεκτικά στη ζούλα να κηρύσσει μόλις 3ωρη στάση για τις 2 Απριλίου, όταν όλο το εργατικό κίνημα θα βρίσκεται στους δρόμους. Μάλλον το κράξιμο που έφαγε ο Σόμπολος από εκατοντάδες εργαζόμενους για μια αντίστοιχη μεθόδευσή του σε παλιότερη απεργία δεν κατάλαβε ότι έχει ουσιαστική σημασία.
Γενική απεργία στα ΜΜΕ στις 2 Απριλίου με συντονισμένες απεργιακές συνελεύσεις σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, προβολή απεργιακών δελτίων ειδήσεων από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαχωρίζονται από το υπόλοιπο εργατικό κίνημα.
Πλατιά συμμετοχή όλων των εργαζομένων στα Μέσα στην απεργία με την κάλυψη της ΠΟΕΣΥ και της διασωματειακής επιτροπής.
Να απαντήσουμε δυνατά και αγωνιστικά στον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν, γιατί η ενημέρωση δεν είναι εμπόρευμα και οι εργαζόμενοι στα Μέσα δεν είναι αναλώσιμοι!
Μ.Ε.
Σωματειο Μισθωτων Τεχνικων (ΣΜΤ): Με την Ένωση Εργαζομένων
Εκλογές γίνονται στο ΣΜΤ. Στις 28-29-30 Μάρτη κάλπες θα στηθούν στην Αθήνα και (μόνον) στις 29 Μάρτη σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Χανιά, Πάτρα.
Το ΣΜΤ έχει πετύχει για δεύτερη χρονιά να υπογράψει μια πολύ σημαντική Συλλογική Σύμβαση, η οποία κατοχυρώνει το μπλοκάκι σα μισθωτή σχέση – κατάκτηση με ευρύτερη σημασία για το συνδικαλιστικό κίνημα. Μας πήγαν στα Δικαστήρια, αρχικά οι εργοδότες και μετά το εργοδοτικό –ΠΑΣΟΚικό Σωματείο, ο ΣΤΥΕ. Έχασαν. Σήμερα το ΣΜΤ, πιο δυνατό, μπορεί και πρέπει να αγκαλιάσει τους εργαζόμενους σε τεχνικές εταιρίες και εταιρίες πληροφορικής: μηχανικούς, γεωτεχνικούς, απόφοιτους ΤΕΙ, εργοδηγούς, σχεδιαστές, προγραμματιστές, αναλυτές, ακόμη και εργαζόμενους φοιτητές.
Οι αιχμές της Ένωσης Εργαζομένων είναι:
-
Μαζικοποίηση του Σωματείου σε πανελλαδική κλίμακα και μετατροπή του σε ομοσπονδία –ήδη συγκροτείται Σωματείο στη Θεσσαλονίκη
-
Να περάσει η Συλλογική Σύμβαση στη ζωή.
-
Να εγγραφεί το Σωματείο στο ΕΚΑ, ενάντια στον αυθαίρετο αποκλεισμό από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ
-
Ενάντια στα “λουκέτα” και τις απολύσεις. Κάθε απειλή απόλυσης να αποτελεί σήμα συναγερμού για το Σωματείο. Κανένας συνάδελφος να μην είναι και να μην αισθάνεται μόνος απέναντι στην εργοδοσία.
-
Να δυναμώσει το αίτημα για εθνικοποιήσεις και έναν νέο Δημόσιο φορέα κατασκευών και νέων τεχνολογιών, με αποφασιστική συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες προγραμματισμού και ελέγχου.
Π.Σ.
Σύγχρονο εργασιακό φακέλωμα
Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι 40 κατασκευαστικές εταιρίες της Βρετανίας, διατηρούσαν μαύρες λίστες. Τα στοιχεία τα αγόραζαν μυστικά από εταιρία η οποία δρούσε από το 1991, συλλέγοντας στοιχεία και διατηρώντας φακέλους για χιλιάδες εργάτες. Οι χαρακτηρισμοί των φακελωμένων δεν χρήζουν περαιτέρω σχολιασμού: “συνδικαλιστής”, “μέλος του Κ.Κ.”, “τεμπέλης και ταραχοποιός”, “οργανώνει απεργίες”…
Η ύπαρξη αυτών των λιστών καταγγέλλονταν εδώ και χρόνια από τα συνδικάτα, αλλά η κυβέρνηση των Εργατικών αρνούνταν να πάρει μέτρα λόγω “έλλειψης στοιχείων”. Ο νόμος (υπόδειγμα υποκρισίας) που ψήφισαν οι Εργατικοί ορίζει παράνομη όχι τη “συγκέντρωση και αρχειοθέτηση πληροφοριών” αλλά την… πώλησή τους χωρίς τη συγκατάθεση των φακελωμένων! Το σημείο αυτό αποκαλύπτει πώς προσπαθούν να διευθετήσουν νομικά το δικαίωμα χρήσης των πληροφοριών που συγκεντρώνουν και διαδικτυακοί παροχείς υπηρεσιών (ειδικά τα facebook, myspace κ.λπ.). Εκείνο δηλαδή που προστατεύεται είναι το δικαίωμα “συναλλαγής” μεταξύ των εταιριών με την ανοχή του χρήστη, και όχι τα ατομικά δικαιώματα του τελευταίου ενάντια στις ορέξεις των εταιριών!
Η πιο συνήθης πρακτική είναι να αναζητούν τα ηλεκτρονικά προφίλ ενδιαφερόμενων για προκηρυχθείσες θέσεις εργασίας και να τους επιλέγουν με βάση τα στοιχεία που βρίσκουν σε αυτά. Επιλέγουν λοιπόν αυτούς που θέλουν πριν τη στιγμή της συνέντευξης, στην οποία οι απορριπτόμενοι δεν φτάνουν καν.
Άλλη διευρυμένη πρακτική είναι ο έλεγχος των ηλεκτρονικών προφίλ των ήδη εργαζομένων. Η τακτική αυτή έχει κοστίσει τη θέση πολλών εργαζόμενων λόγω αρνητικών σχολιασμών για την εταιρία που δουλεύουν. Στα τέλη Φλεβάρη π.χ. μια Αγγλίδα που προσλήφθηκε ως γραμματέας σε λογιστική εταιρία απολύθηκε, επειδή χαρακτήρισε τη δουλειά της βαρετή. Επίσης εργαζόμενοι στην Ιαπωνία, που έστησαν ένα μπλογκ για να συζητάνε τα προβλήματα της δουλειάς τους, απολύθηκαν ομαδικά.
Χ.Γ.