Τα Αριστερά Σχήματα και η Αριστερή Ενότητα δίνουν τη μάχη των φοιτητικών εκλογών στις 9 Απρίλη
Στις 9 Απρίλη ψηφίζουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της Ελλάδας. Οι φετινές εκλογές έχουν μια σημαντική ιδιαιτερότητα: Θα εκφράσουν και μέσα στις σχολές το ρεύμα αλλαγής και ανατροπής υπέρ της Αριστεράς που εκφράζεται σε όλη την κοινωνία; Θα αποτελέσουν οι δυνάμεις της ενωτικής, ριζοσπαστικής, αγωνιστικής Αριστεράς την ανερχόμενη δύναμη και στο φοιτητικό χώρο; Ο ούριος άνεμος του ΣΥΡΙΖΑ θα επηρεάσει και την Αριστερή Ενότητα; Τις επόμενες μέρες, οι δυνάμεις της Αριστερής Ενότητας δίνουν τη μάχη των εκλογών με την αυτοπεποίθηση του περσινού και προπέρσινου φοιτητικού κινήματος, αλλά και με την αισιοδοξία της κοινωνικής αναταραχής, της οργής και της αγανάκτησης απέναντι σε μια κυβέρνηση ολιγαρχίας και μειοψηφίας.
κείμενα: Κώστας Κωστόπουλος,
Γιώργος Πασαλίδης,
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος
Η πρόταση της οργάνωσης σπουδάζουσας της ΚΟΕ
“Ένα και μόνο ψηφοδέλτιο της φοιτητικής Αριστεράς:
Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και μέσα στις σχολές”
Η περσινή συγκρότηση της Αριστερής Ενότητας τάραξε τα συνήθως λιμνάζοντα νερά των φοιτητικών εκλογών. Η Αριστερή Ενότητα γεννήθηκε πριν από ένα χρόνο, στο διήμερο της 10-11 Μάρτη, τρεις μέρες μετά το χτύπημα της μεγάλης φοιτητικής διαδήλωσης στο Σύνταγμα. Παιδί του φοιτητικού κινήματος, η Αριστερή Ενότητα επιχείρησε να μιλήσει για το αυτονόητο καθήκον: Μια πλατιά συμμαχία της φοιτητικής Αριστεράς, που θα έφερνε τις δυνάμεις του δικομματισμού στο περιθώριο μέσα στις σχολές. Μια πλατιά συμπαράταξη, χωρίς κατάργηση των υπαρκτών διαφορών ανάμεσα στα διάφορα σχήματα και παρατάξεις της Αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια, που να πυροδοτεί κινήματα και αγώνες, να διαμορφώνει γραμμές άμυνας, να σχεδιάζει την απάντηση του φοιτητικού κινήματος.
Σήμερα, η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Η ορμητική είσοδος του ΣΥΡΙΖΑ στο μετεκλογικό τοπίο ορίζει νέες δυνατότητες και ευκαιρίες για την Αριστερά, και ειδικά για την Κομμουνιστική Αριστερά: Για την Αριστερά που θέλει να αλλάξει τα πράγματα και όχι να διαχειριστεί την υπάρχουσα κατάσταση σε ψήφους και ποσοστά.
Η οργάνωση σπουδάζουσας της ΚΟΕ, με παρέμβασή της, προτείνει τη συγκρότηση ενός και μόνο ψηφοδελτίου της Αριστεράς στις φοιτητικές εκλογές. Επιχειρώντας να μετατρέψει την εκλογική μάχη σε πολιτική καταγγελία της κυβέρνησης και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, η φοιτητική οργάνωση της ΚΟΕ καλεί σε συγκρότηση μιας ενωτικής αριστερής λίστας, που θα δώσει με αξιώσεις την εκλογική μάχη ώστε να ρίξει τα κυβερνητικά φερέφωνα της ΔΑΠ από την πρώτη θέση.
Σε ανακοίνωση της οργάνωσης σπουδάζουσας της ΚΟΕ αναφέρεται:
“Είναι ώρα μεγάλων αναταράξεων και αλλαγών. Το πολιτικό ρεύμα αλλαγής υπέρ της Αριστεράς πρέπει να εκφραστεί και μέσα στις σχολές. Η ΚΟΕ προτείνει τη συγκρότηση ενωτικών αριστερών ψηφοδελτίων σε κάθε σχολή, που θα δώσουν τη μάχη ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου. Η κοινωνική αναταραχή πρέπει να πάρει πολιτικό πρόσημο για να μετατραπεί σε αποτελεσματικό και νικηφόρο κίνημα. Σε αυτή την κοινωνική αναταραχή, οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να είναι όχι απλά παρούσες, αλλά πρωταγωνιστικές.
…Ειδικά οι δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς πρέπει να χρωματίσουν με το δικό τους τρόπο τη μαζική στροφή προς τα αριστερά, που μπορεί να φέρει την αρχή του τέλους του συστήματος διακυβέρνησης που γνωρίσαμε στη μεταπολίτευση και να ανοίξει το δρόμο για συνολικότερες αλλαγές και ανατροπές.
…Μέσα στις σχολές, η φοιτητική Αριστερά οφείλει να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες και προσδοκίες. Να στοιχηθεί με το ρεύμα αντίστασης, αμφισβήτησης και προοπτικής που καταγράφεται στην κοινωνία. Αλλά και να δουλέψει συνειδητά, πέρα από μικροπολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, ώστε να αρχίσει η Αριστερά να αποτελεί τον οργανωτή και τον πυροδότη, την καρδιά και το μυαλό των επόμενων αγώνων και των μεγάλων κοινωνικών και νεολαιίστικων συγκρούσεων.
…Η επόμενη περίοδος είναι γεμάτη από δυνατότητες και ευκαιρίες. Όχι για την οργανωτική και κομματική οικοδόμηση του καθένα, στην οποία αφελώς κάποιοι μανιωδώς επιδίδονται. Αλλά για την εμπέδωση, την κατοχύρωση, τη μονιμοποίηση της αριστερής προοπτικής σε μια αντικυβερνητική στα έργα και όχι μόνο στα λόγια κατεύθυνση”.
Την πρόταση για ένα ενωτικό αριστερό ψηφοδέλτιο η ΚΟΕ θα την απευθύνει και μέσα στο διήμερο της Αριστερής Ενότητας, στις 22-23 Μάρτη, στο ΕΜΠ, αλλά και στις διαδικασίες των ΕΑΑΚ, στους συναγωνιστές της ΠΚΣ, όπως και στις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών.
Το διήμερο της Αριστερής Ενότητας αναμένεται να είναι ένα καινούριο κάλεσμα συσπείρωσης και δράσης προς την Αριστερά. Άλλωστε, η ίδια η συγκρότηση της Αριστερής Ενότητας απέδειξε πως η ενότητα στη δράση της Αριστεράς δεν είναι προεκλογικό εφεύρημα μιας χρήσης, αλλά μόνιμη, κρίσιμη και χρήσιμη πολιτική κατεύθυνση για τα κινήματα και τους αγώνες.
Πανελλαδικό Διήμερο της Αριστερής Ενότητας
Ενότητα αγώνων, κινημάτων, Αριστεράς
Στις 22-23 Μάρτη, στο ΜΑΧ του ΕΜΠ, γίνεται το δεύτερο πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας. Εκατοντάδες φοιτητές και σπουδαστές από όλη την Ελλάδα αναμένεται να πλημμυρίσουν το αμφιθέατρο μεταφέροντας προβληματισμούς και προσανατολισμούς για το φοιτητικό κίνημα και την εκπαιδευτική συγκυρία.
Το πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής ενότητας διεξάγεται σε μια περίοδο ευνοϊκή για την Αριστερά, αλλά και δύσκολη για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Πέρα από τις επιθετικές πολιτικές της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, το χτύπημα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα δείχνει το προκλητικά αντιλαϊκό της πρόσωπο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μετά από μια ανάπαυλα πολύ λίγων μηνών, όπου ο Στυλιανίδης διαφήμιζε μια ήπια εφαρμογή των “νομοθετικών κεκτημένων” της κυβέρνησης της ΝΔ, το Υπουργείο Παιδείας πέρασε στην επίθεση.
Ήδη από τη σύσκεψη των πρυτάνεων στην Κομοτηνή, ο Στυλιανίδης προχώρησε στην καταναγκαστική εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο με τη δημοσίευση του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού. Αντίστοιχα με τις οδηγίες για τον τετραετή προγραμματισμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και τα νομοσχέδια για την έρευνα και τα μεταπτυχιακά, η κυβέρνηση προχωρά στο δρόμο που χάραξε με την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων.
Μετά την αποτυχία του συναινετικού δικομματισμού να περάσει την αναθεώρηση του Συντάγματος και την απευθείας ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η κυβέρνηση Καραμανλή επιχειρεί, μέσω νόμων, να ιδιωτικοποιήσει τα πανεπιστήμια και μέσω της καταναγκαστικής (όπως παρουσιάζεται) εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών να αναγνωρίσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κατ’ αρχάς επαγγελματικά και στη συνέχεια και ακαδημαϊκά.
Παράλληλα, συνεχίζεται η “αθόρυβη μεταρρύθμιση” του νεοφιλελευθερισμού με την ολοένα και μικρότερη χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ όλης της χώρας. Τελευταίο κρούσμα της αποφασισμένης να εξαθλιώσει τα δημόσια πανεπιστήμια κυβέρνησης αποτελεί η προσπάθεια να παρουσιάσει τις δαπάνες ανά φοιτητή ανεβασμένες, μειώνοντας ψευδώς τον αριθμό των φοιτητών ανά εκπαιδευτικό ίδρυμα (π.χ. Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από δέκα και πλέον χιλιάδες φοιτητές, τους παρουσίασε δύο χιλιάδες). Οι κομπιναδόροι του Υπουργείου Παιδείας πασχίζουν απεγνωσμένα να κρύψουν τη μείωση των δαπανών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που φτάνει στο 70% και 80% ανά φοιτητή.
Τι κρίνεται, επομένως, στο Διήμερο της Αριστερής Ενότητας;
Το πρώτο είναι η διαμόρφωση μιας αντικυβερνητικής και μάχιμης αντινεοφιλελεύθερης γραμμής, που να φέρνει με τον πιο επιθετικό τρόπο τα συμφέροντα των φοιτητών στο προσκήνιο. Και αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Αριστερά και το φοιτητικό κίνημα να μπλοκάρουν τον εσωτερικό κανονισμό, να τον ακυρώσουν, να τον καταργήσουν, καθώς βάζει σε γύψο το πανεπιστήμιο και τους αγώνες. Ειδικά οι διατάξεις για τα πειθαρχικά και την ελάχιστη διάρκεια των εξαμήνων θέτουν υπό καθεστώς άγριας ποινικοποίησης την παραμικρή κινητοποίηση.
Τα Αριστερά Σχήματα, σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους, αναφέρουν:
“Στα πλαίσια αυτά, ο εσωτερικός κανονισμός ορίζει μια εξαιρετικά κρίσιμη μάχη που πρέπει να δώσει το φοιτητικό κίνημα. Ο εσωτερικός κανονισμός-φασισμός απειλεί την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος. Σε συνδυασμό με την κατάργηση του άσυλου, την παράταση του εξαμήνου σε 13 βδομάδες κ.λπ., το τοπίο που επιδιώκουν να δημιουργήσουν για το πανεπιστήμιο είναι κατάμαυρο.
Επιχειρούν να ξεμπερδέψουν με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Επιχειρούν να αποσυνδέσουν δύο στενά συνυφασμένες μέχρι τα τώρα έννοιες: το πανεπιστήμιο και το φοιτητικό αγώνα.
Πριν από 40 χρόνια, η χούντα τους και ο φασισμός τους ήταν ανοιχτά διακηρυγμένα. Σήμερα τα κάνουν νόμους.
Ο αγώνας για να μην περάσει ο εσωτερικός κανονισμός είναι ο αγώνας για την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος. Ή θα τον δώσουμε τώρα ανυποχώρητα και ενωτικά, ή θα τους επιτρέψουμε να μας απαγορεύσουν να αγωνιζόμαστε.
Το δεύτερο είναι να έρθει ο αέρας αλλαγής προς τα αριστερά και μέσα στις σχολές, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την Αριστερή Ενότητα, το σχήμα που –όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία– κινείται σε μια ενωτική, αγωνιστική, μαχητική κατεύθυνση.
Οι συναγωνιστές της Αριστερής Ενότητας δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν από την αναφορά στην κεντρική πολιτική σκηνή και το ΣΥΡΙΖΑ. Ίσα ίσα, η αναφορά αυτή μπορεί να απελευθερώσει θετικές τοποθετήσεις για αντίστοιχα εγχειρήματα μέσα στο φοιτητικό χώρο, και αυτό είναι από κάθε άποψη προωθητικό για την Αριστερή Ενότητα και για την Αριστερά συνολικότερα.
Το τρίτο είναι να βαθύνει η ενότητα και να ζυμωθεί η μεγαλύτερη δυνατή σύμπτωση απόψεων και τοποθετήσεων για την εκπαιδευτική συγκυρία αλλά και για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.
Έχει σημασία, δηλαδή, να οριστούν οι προτεραιότητες για την Αριστερή Ενότητα στα μέτωπα που την επόμενη περίοδο πρέπει να ανοίξει. Και παράλληλα να προσδιοριστούν και να γίνουν αποδεκτά συγκεκριμένα βήματα, πρακτικές, αποφάσεις, που να οδηγούν σε μια μεγαλύτερη και πραγματικότερη συγκρότηση της Αριστερής Ενότητας.
Και το τέταρτο είναι να διαμορφώσει μια πειστική και πιεστική πρόταση στην υπόλοιπη φοιτητική Αριστερά ώστε να υπάρξουν εξελίξεις θετικές και αισιόδοξες για το φοιτητικό κίνημα. Τόσο η αναταραχή με τις πρόσφατες διαγραφές στην ΚΝΕ όσο και η ανοικτή και διαρκής συζήτηση μέσα στις οργανώσεις που συναποτελούν τα ΕΑΑΚ για το ΣΥΡΙΖΑ απελευθερώνει σκέψεις, ανησυχίες, γόνιμους προβληματισμούς, ελπιδοφόρες προοπτικές. Ακόμη κι αν στις εκλογές θα πρυτανεύσει ο τυφλός κομματικός πατριωτισμός, το στοίχημα για την Αριστερή Ενότητα είναι αν θα συγκροτεί ένα μόνιμο, ειλικρινές, ανοικτό και χωρίς σκοπιμότητες κάλεσμα στην υπόλοιπη Αριστερά για κοινές πολιτικές μάχες και ενότητα στη δράση.
Ήδη έχουν ξεκινήσει ζυμώσεις σε συγκεκριμένες σχολές, που καλούν σε μια κοινή εκλογική μάχη σχήματα της Αριστεράς, με πρόθεση (από τη μεριά των Αριστερών Σχημάτων) να μην καταγραφούν ούτε στην Αριστερή Ενότητα, ούτε στα ΕΑΑΚ ή οπουδήποτε αλλού κεντρικά, ώστε να μην εξαργυρωθούν σε κεντρικό κομματικό επίπεδο. Είναι φανερό ότι προέχουν οι πολιτικές ανάγκες και οι απαιτήσεις του κινήματος και όχι οι εκλογικές σκοπιμότητες…”
Στις φοιτητικές εκλογές με την Αριστερή Ενότητα και τα Αριστερά Σχήματα
Οι φοιτητικές εκλογές, εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν χάσει πολλά από τον πολιτικό τους χαρακτήρα. Η ίδια η συγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού, τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά, φανερώνει μια πρωτόγνωρη αποπολιτικοποίηση.
Αντίθετα με αυτό, οι δυνάμεις της ενωτικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς επιχειρούν να δώσουν στην εκλογική μάχη πολιτικά χαρακτηριστικά. Οι ίδιες οι εκλογές αποτελούν μια πολιτική αναμέτρηση με συγκεκριμένα ερωτήματα:
Θα πληρώσει η κυβέρνηση της ολιγαρχίας και της κοινωνικής μειοψηφίας;
Θα εκφραστεί και μέσα στις σχολές το ρεύμα ελπίδας και προσδοκιών από την Αριστερά;
Θα διαμορφωθούν οι όροι για μια αριστερή συμπαράταξη, πριν ή έστω μετά τις φοιτητικές εκλογές, που θα στοχεύσει σε μια νέα φοιτητική αναταραχή;
Είναι φανερό ότι η μάχη αυτή πρέπει να κερδηθεί. Ότι οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν σε θετική για το κίνημα κατεύθυνση.
Η χρόνια εκλογική εξαργύρωση της συνδικαλιστικής δράσης πρέπει να αντιστραφεί. Το ζητούμενο είναι να εξαργυρωθούν οι εκλογές σε πολιτικά και κινηματικά κεκτημένα. Και από αυτή την άποψη, το κάλεσμα της ΚΟΕ για ένα και μόνο ψηφοδέλτιο στις φοιτητικές εκλογές και η πρόσκληση της Αριστερής Ενότητας για διεύρυνσή της (ή και αυτοκατάργησή της) μπροστά σε μια ενδεχόμενη ευρύτερη συνεργασία της φοιτητικής Αριστεράς αποτελεί όχι μόνο μια μεγάλη πρόσκληση αλλά και μια μεγάλη απαίτηση των καιρών και ειδικά των νέων ανθρώπων, που για πρώτη φορά σε μαζική κλίμακα και με ορμητικούς ρυθμούς χαρίζουν την προτίμηση και τη συμπάθειά τους στην Αριστερά.
Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Τα Αριστερά Σχήματα προτείνουν τη διαμόρφωση μιας κοινής γραμμής άμυνας απέναντι στις επιθετικές προθέσεις της κυβέρνησης για την υλοποίηση του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού. Οι φοιτητικές εκλογές για την Αριστερά οφείλουν να χρωματιστούν από αυτή την αντικυβερνητική γραμμή πλεύσης, και βασικά από μια αντίστοιχη πρακτική στάση, που να μπορεί να μπλοκάρει μόνιμα και αποτελεσματικά την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας.
Η ΠΑΣΠ θα προσπαθήσει να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να σταθεί στα πόδια του και ότι έχει κάποιο λόγο ύπαρξης στη διαφοροποίησή του από τη ΝΔ. Παραμένουν όμως δυσδιάκριτες όχι οι αριστερές κορόνες που από σχολή σε σχολή στελέχη της ΠΑΣΠ μπορούν να εκτοξεύουν, αλλά οι πραγματικές διαφορές πολιτικής του κόμματός τους από την κυβερνητική παράταξη.
Η ΔΑΠ θα επιχειρήσει να μεταφράσει τα εκλογικά της αποτελέσματα σε δήλωση νομιμοφροσύνης του φοιτητικού σώματος προς την κυβερνητική πολιτική και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Σε μια περίοδο, μάλιστα, όπου επιθετικά υλοποιείται το τσάκισμα δικαιωμάτων, η ποινικοποίηση των αγώνων και η απαξίωση σχολών και πτυχίων, η ΔΑΠ και η ΝΔ θα επιχειρήσει να ενταφιάσει στο παρελθόν την εφιαλτική για αυτούς περίοδο του 2006-2007.
Στην κεντρική προεκλογική ανακοίνωση των Αριστερών Σχημάτων αναφέρονται τα βασικά διλήμματα των φοιτητικών εκλογών:
Τέσσερα διλήμματα μπροστά στις εκλογές της 9ης Απρίλη:
Η κοινωνία άρχισε να γυρίζει την πλάτη στο δικομματισμό. Εμείς θ’ ακολουθήσουμε; Θα γυρίσουμε την πλάτη στα γνήσια “τέκνα” τους στις σχολές, στα μακριά χέρια των κυβερνώντων, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ; Θα συνταχθούμε γύρω από αυτό που φαίνεται να γεννιέται στην Αριστερά; Είμαστε με το παλιό ή με το καινούριο;
Το επόμενο διάστημα θα χρειαστούμε τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση. Θα χρειαστεί να βαθύνουμε και να διευρύνουμε την ίδια την έννοια της ενότητας. Να ενώσουμε όσους μπορούν να ενωθούν. Για να ανταποκριθούν οι δυνάμεις της Αριστεράς (ακόμη κι όσες μέχρι χτες στέκονταν απέναντι) στο κάλεσμά μας, πρέπει να κάνουμε τη φωνή μας ν’ ακουστεί, να δυναμώσει. Να δυναμώσει η ίδια η Αριστερή Ενότητα και τα Αριστερά Σχήματα. Είμαστε με την ενωτική Αριστερά ή με τον ενδοαριστερό εμφύλιο;
Το σχέδιό τους είναι ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στην αγορά και στις πολυεθνικές. Το σχέδιό μας είναι ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στον πολιτικό και κοινωνικό προβληματισμό, στους αγώνες, στα δικαιώματα. Το σχέδιό τους είναι η διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και η μετατροπή των εργαζομένων σε βορά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών. Το σχέδιό μας είναι η υπεράσπισή της. Καλούμαστε να τοποθετηθούμε: Είμαστε με το δημόσιο ή με το ιδιωτικό;
Η πολιτική των πάρτι, του γλειψίματος και του σκυψίματος από τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, τα τελευταία 20 χρόνια, προετοίμασαν το έδαφος για τη διάλυση του φοιτητικού κινήματος. Οι συνειδήσεις όμως αλλάζουν μέσα από μεγάλους αγώνες και ξεσπάσματα, όπως αυτό που ζήσαμε. Και τώρα ξέρουμε: Χρειαζόμαστε ένα φοιτητικό κίνημα ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, αντινεοφιλελεύθερο, αντικυβερνητικό. Αντιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό. Μα πάνω απ’ όλα, μόνιμο! Συνολικά αντιθετικό με τις επιλογές τους, συνεχώς πρωτοπόρο κομμάτι της κοινωνίας! Ας αναλογιστούμε τις νίκες που πετύχαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κι ας απαντήσουμε: Είμαστε με τους μαζικούς αγώνες ή με την υποταγή;
Στις 9 Απρίλη κρίνεται αν και μέσα στους κοινωνικούς χώρους, και μάλιστα σε αυτούς που έχουν “προϋπηρεσία” σημαντικών κινημάτων και αγώνων, θα φανεί ότι αλλάζει η σελίδα. Ότι αλλάζουν τα πράγματα. Ότι ανατρέπεται το τοπίο. Το στοίχημα επομένως της Αριστερής Ενότητας είναι κρίσιμο και σημαντικό. Είναι κάτι παραπάνω από μια απλή εκλογική μάχη. Είναι μάχη για να αλλάξουν οι συσχετισμοί και μέσα στις σχολές.