Νέοι αγώνες, νέοι ξεσηκωμοί ξεσπούν συνεχώς απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου. Σε δεκάδες χώρες η εργατική τάξη, η νεολαία, η φτωχολογιά ορθώνουν μέτωπα αντίστασης στο γενοκτονικό ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό σύστημα. Από τις παραγκουπόλεις της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής ξεχύνονται μυριάδες οι απόκληροι του κόσμου και απαιτούν ψωμί, δημοκρατία, σεβασμό. Αλλού με γυμνές γροθιές κι αλλού με τα όπλα στο χέρι, ενώνονται με τους εργαζόμενους και τους νέους των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων σ’ ένα διεθνές κίνημα που διεκδικεί έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο χωρίς πείνα, καταπίεση και κρίσεις που σκορπάνε θάνατο στη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού για να συσσωρεύει αμύθητο πλούτο μια χούφτα διεθνών ληστών και εγκληματιών. Είτε με αυθόρμητες εξεγέρσεις είτε με οργανωμένα προοδευτικά και επαναστατικά κινήματα, οι λαοί του κόσμου στέλνουν σε εχθρούς και φίλους ένα σαφές μήνυμα: ο 21ος αιώνας φέρνει καινούριες αντιστάσεις, φέρνει τις πρώτες νίκες, θα φέρει και νέες επαναστάσεις!
κείμενα: Ερρίκος Φινάλης, Νίκος Ταυρής
Το Κ.Κ.Νεπάλ (Μαοϊκό) κέρδισε τη λαϊκή πλειοψηφία
Η κόκκινη σημαία ανεμίζει στην κορυφή του κόσμου!
Οι εκλογές που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στο Νεπάλ μετατρέπονται, μέρα με τη μέρα, σε πραγματικό θρίαμβο του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό), αποδεικνύοντας με την πολύχρονη μαχητική πορεία του και την πολιτική του ότι και θέλει και μπορεί να οικοδομήσει ένα νέο Νεπάλ, αναδεικνύεται και μέσα από τις κάλπες ως η δύναμη που έχει κερδίσει το νου και την καρδιά της λαϊκής πλειοψηφίας. Τα τελικά αποτελέσματα δεν είναι ακόμη γνωστά, όμως είναι πλέον ξεκάθαρο ότι όλες οι προεκλογικές προβοκάτσιες και τα τερτίπια της αντίδρασης έπεσαν στο κενό: οι Νεπαλέζοι μαοϊκοί προηγούνται στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες, και έχουν ήδη εξασφαλίσει τη σχετική πλειοψηφία εδρών στη νέα Συντακτική Συνέλευση.
Μέχρι στιγμής, έχουν ανακοινωθεί οι νικητές σε 220 από τις 240 συνολικά μονοεδρικές περιφέρειες: το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό) κερδίζει 116 έδρες, το “κεντρώο” Νεπαλέζικο Κογκρέσο 33, το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Ενωμένο Μ-Λ) 32, τα τοπικιστικά κόμματα των Μαντέζι 31, οι φιλομοναρχικοί 4, το Κόμμα Εργατών και Χωρικών 2, και ανεξάρτητοι 2. Εξάλλου, 335 ακόμη έδρες θα κατανεμηθούν με βάση την απλή αναλογική σε εθνικό επίπεδο (σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, οι τελευταίες 26 έδρες θα συμπληρωθούν αργότερα από τη νέα κυβέρνηση, ώστε να εξασφαλιστεί η εκπροσώπηση όλων των εθνικών και κοινωνικών ομάδων). Εδώ οι ψήφοι που έχουν ήδη καταμετρηθεί αφορούν πολύ μικρότερο ποσοστό του εκλογικού σώματος, και τα τελικά αποτελέσματα θα χρειαστούν μέρες για να ανακοινωθούν.
Όμως τα διαθέσιμα αποτελέσματα σε εθνικό επίπεδο, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα στις μονοεδρικές, επιβεβαιώνουν το θρίαμβο των μαοϊκών (στους οποίους τα στημένα προεκλογικά γκάλοπ έδιναν… 11-13%). Επί 6,2 εκατομμυρίων ψήφων που έχουν καταμετρηθεί (σε σύνολο 17 εκατομμυρίων ψηφισάντων), το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) αποσπά ποσοστό 32,2%, το Κ.Κ. Νεπάλ (Ενωμένο Μ-Λ) 21,2%, τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κόμματα 5,5%. Περνώντας στο αντίπαλο στρατόπεδο, το Κογκρέσο περιορίζεται στο 21,8%, τα δύο φιλομοναρχικά κόμματα καταποντίζονται στο 5%, ενώ τα τοπικιστικά κόμματα των Μαντέζι αποσπούν 6%. Το εναπομένον ποσοστό μοιράζεται σε 40 ακόμη κόμματα που πήραν μέρος στις εκλογές, και καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα.
Ας σημειωθεί ότι οι μαοϊκοί ζητούσαν όλες οι έδρες της Συντακτικής Συνέλευσης (συνολικά 601) να αναδειχθούν με απλή αναλογική, ενώ τα περισσότερα παλιά κόμματα ήθελαν το σύστημα των μονοεδρικών – ποντάροντας στη διάσπαση των ψήφων της αριστεράς. Το τελικό μικτό σύστημα (240 μονοεδρικές, 335 με απλή αναλογική, 26 από τη νέα κυβέρνηση) αποτέλεσε τον ύστατο συμβιβασμό από μεριάς των μαοϊκών, ώστε να πραγματοποιηθούν επιτέλους οι επανειλημμένα αναβληθείσες εκλογές. Ακόμη κι έτσι όμως, το λαϊκό ρεύμα υπέρ του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) γύρισε μπούμερανγκ αυτή τη μανούβρα, αφού οι μαοϊκοί επικράτησαν στην πλειοψηφία των μονοεδρικών, ανατρέποντας τους σχεδιασμούς του κατεστημένου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Πρόκειται για επιβεβαίωση, και στις κάλπες, της πλήρους ανατροπής του παλιού πολιτικού σκηνικού, που κυριαρχούνταν από τη μοναρχία, το κόμμα του Κογκρέσου και το “μετριοπαθές” Ενωμένο Μ-Λ. Πρόκειται για πραγματικό θρίαμβο του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) που με επιμονή, υπομονή και πίστη στις λαϊκές δυνάμεις οικοδόμησε σταδιακά ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της δημιουργίας της Ομοσπονδιακής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Η εκλογική νίκη αποτελεί το επιστέγασμα πολύχρονων αγώνων και θυσιών, με κορύφωση το δεκαετή Λαϊκό Πόλεμο (1996-2006) που ανέδειξε τους μαοϊκούς σε μοναδική ελπίδα των καταπιεζόμενων μαζών του Νεπάλ, όξυνε στο έπακρο τις αντιθέσεις και ανέδειξε την πραγματική αδυναμία τόσο της μοναρχίας όσο και των παλιών πολιτικών κομμάτων. Η επακόλουθη παλλαϊκή εξέγερση της άνοιξης του 2006, που ανέτρεψε τη μοναρχική δικτατορία, και η ευέλικτη τακτική που εφάρμοσαν οι μαοϊκοί με τη συμφωνία για τερματισμό του ένοπλου αγώνα και μεταβατικό καθεστώς, άνοιξαν διάπλατα το δρόμο προς την κατάργηση της μοναρχίας, το αποφασιστικό χτύπημα των αντιδραστικών δυνάμεων και την οικοδόμηση του νέου Νεπάλ.
Πολλοί τους κατηγόρησαν τότε, όταν δηλαδή υπέγραψαν τη συμφωνία με τα κοινοβουλευτικά κόμματα και πήραν μέρος στη μεταβατική κυβέρνηση και το προσωρινό κοινοβούλιο, για “οπορτουνισμό”. Ακόμη και στην Ελλάδα δεν έλειψαν οι εύκολες κριτικές για “παράδοση των όπλων” – προφανώς από δυνάμεις που δεν κάνουν τον κόπο να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει, ή (ακόμα χειρότερα) εκφέρουν άποψη με βάση το δογματισμό τους. Η αλήθεια είναι ότι ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ποτέ δεν διαλύθηκε, και παρέμεινε στρατωνισμένος μέχρι σήμερα, φέροντας ατομικό οπλισμό, ενώ ο υπόλοιπος οπλισμός παρέμεινε μέσα στα στρατόπεδά του, σε αποθήκες που σφραγίστηκαν από τον ΟΗΕ – και ήταν άμεσα προσβάσιμες εάν παραβιάζονταν οι συμφωνίες. Η διατήρηση του τακτικού λαϊκού στρατού και η δημιουργία λαϊκών πολιτοφυλακών, σε πείσμα των πιέσεων της “διεθνούς κοινότητας”, αποτέλεσαν σοφή απόφαση και αναπόσπαστο τμήμα της τακτικής της μαοϊκής ηγεσίας, που κάθε άλλο παρά… ξεπούλησε τον αγώνα. Σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα και τη θαυμαστή πειθαρχία ολόκληρου του Κόμματος, οι μαχητές του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού λειτούργησαν και λειτουργούν σαν εγγυητές του σεβασμού της λαϊκής βούλησης.
Βέβαια το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) ενόχλησε τους… θεματοφύλακες της επαναστατικής καθαρότητας και με τις θεωρητικές επεξεργασίες του για την επανάσταση και τη δημοκρατία στον 21ο αιώνα, καθώς και με την “εικονοκλαστική” αποτίμηση της θετικής και αρνητικής εμπειρίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του μαρξιστικού-λενινιστικού ρεύματος. Ας είναι. Κάποιοι επιβιώνουν με τις αναμνήσεις περασμένων μεγαλείων, και κάποιοι άλλοι ζουν στην πραγματικότητα και τη σφραγίζουν, κάνοντας ιστορικά άλματα στην υπηρεσία των λαών και της επανάστασης.
Πανηγυρίζουμε για τις νίκες των Νεπαλέζων συντρόφων, χωρίς να ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα: ήδη οι Δυτικοί διπλωμάτες στο Κατμαντού δηλώνουν με θράσος ότι “ο στρατός είναι απρόθυμος να επιτρέψει αλλαγές στον τομέα της ασφάλειας” και ελπίζουν στην έμμεση ή άμεση επέμβαση της Ινδίας για να ανακοπεί το δημοκρατικό επαναστατικό προτσές. Δύσκολο να χωνέψουν ότι το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό), που φιγουράρει πρώτο-πρώτο στις διεθνείς λίστες των “τρομοκρατικών οργανώσεων”, βγαίνει νικηφόρο στις εκλογές, που μάλιστα επέβλεψε και επικύρωσε ο ΟΗΕ και η “διεθνής κοινότητα”. Από την άλλη, οι Μαοϊκοί έχουν δείξει μεγάλη τακτική ικανότητα και πολιτική σταθερότητα, και βέβαια διατηρούν ανέπαφο το Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Είναι σίγουρο ότι η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία θα σταθεί στο πλευρό τους αν οι αντίπαλοι, ξένοι και ντόπιοι, επιχειρήσουν να βυθίσουν τη χώρα στο χάος.
Μήνυμα του Καθοδηγητικού Οργάνου της ΚΟΕ προς τον πρόεδρο Πρατσάντα και την Κ.Ε. του ΚΚ Νεπάλ (Μαοϊκό)
Σύντροφοι!
Υπάρχουν στιγμές που τα τυπικά συγχαρητήρια αδυνατούν να εκφράσουν τον ενθουσιασμό των κομμουνιστών και των προοδευτικών μαζών. Η μεγάλη νίκη σας, η έκταση της οποίας ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα καθώς γνωστοποιούνται τα αποτελέσματα των εκλογών για τη Συντακτική Συνέλευση, δημιούργησε αυτές τις μέρες τέτοιες ανεπανάληπτες και σπάνιες στιγμές χαράς ανάμεσα στους κομμουνιστές και τους αριστερούς στην Ελλάδα και σ’ όλη τη γη. Ενάντια σε εχθρούς και πλαστούς φίλους, απωθώντας τις αντιδραστικές προβοκάτσιες και τις συνωμοσίες του παλιού, σκουριασμένου κόσμου, οι λαϊκές μάζες του Νεπάλ όρθωσαν για μια ακόμη φορά το ανάστημά τους και βροντοφώναξαν τον πόθο τους για ένα Νέο Νεπάλ: μια Ομόσπονδη Λαοκρατική Δημοκρατία, όπου ο λαός θα είναι αφέντης της μοίρας του.
Ο εκλογικός θρίαμβος του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) προκαλεί έκρηξη χαράς και περηφάνιας, όντας προάγγελος των μελλοντικών επαναστατικών νικών στον 21ο αιώνα. Έγινε πραγματικότητα χάρη στις θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες, την ορθή στρατηγική και την εμπνευσμένη τακτική του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) υπό την ηγεσία του προέδρου Πρατσάντα. Η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και ο υποδειγματικός αγώνας του Κόμματός σας, μέσα από τον ηρωικό δεκαετή Λαϊκό Πόλεμο, τη λαϊκή εξέγερση του 2006 και τις επακόλουθες συμφωνίες για μεταβατικό κοινοβούλιο και κυβέρνηση συνεργασίας, άνοιξαν διάπλατα το δρόμο προς τη γέννηση του Νέου Νεπάλ.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι πρέπει να συγκρατήσουμε τον ενθουσιασμό μας, γιατί οι ντόπιοι αντιδραστικοί θα επιχειρήσουν, μαζί με τους ιμπεριαλιστές, να εμποδίσουν το δημοκρατικό προτσές και την υλοποίηση των λαϊκών προσδοκιών. Ταυτόχρονα, είμαστε πεπεισμένοι ότι το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) θα αποτρέψει για μια ακόμη φορά τέτοιες απόπειρες και θα επιβάλει το σεβασμό της λαϊκής βούλησης. Εμείς θα εκπληρώσουμε το διεθνιστικό μας καθήκον εντείνοντας τις προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός πλατιού, αποτελεσματικού κινήματος αλληλεγγύης με το Νεπαλέζικο λαό και την πρωτοπόρα δύναμή του, το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό).
Ζήτω ο Νεπαλέζικος λαός!
Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό)!
Εξέγερση της φτωχολογιάς στην Αϊτή
Εάν οργανωθεί διαμαρτυρία ενάντια στις αυξήσεις των τιμών των τροφίμων, περάστε από το προεδρικό μέγαρο να με πάρετε και θα έρθω να διαδηλώσω μαζί σας”. Έτσι είχε δηλώσει πριν λίγο καιρό ο (ελέω “διεθνούς κοινότητας”) πρόεδρος της Αϊτής Ρενέ Πρεβάλ, όταν του είχε επισημανθεί η αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω της πείνας και της εξαθλίωσης που χτυπούν την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της δύστυχης χώρας της Καραϊβικής. Λίγο καιρό μετά, τα διεθνή ΜΜΕ μετέδιδαν μια “αξιοπερίεργη” είδηση, συγχαίροντας την εφευρετικότητα των Αϊτινών: δεκάδες χιλιάδες, λέει, ξεγελάνε πλέον την πείνα τους με ένα νέο είδος τροφίμου που ανακάλυψαν – μπισκότα φτιαγμένα από το… πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά χώμα!
Στις 8 Απρίλη, απηυδισμένοι από τη χωματοφαγία, δεκάδες χιλιάδες Αϊτινοί πήραν στα σοβαρά την πρόσκληση του κυρίου Πρεβάλ. Κρατώντας πορτρέτα του Αριστίντ και πλακάτ με συνθήματα για ψωμί και δημοκρατία, επιχείρησαν να μπουν στο προεδρικό μέγαρο ώστε να τον καλέσουν να διαδηλώσει μαζί τους ενάντια στις νέες αυξήσεις. Ας σημειωθεί ότι οι τιμές του ρυζιού, των φασολιών και άλλων ειδών τροφίμων, το εμπόριο των οποίων ελέγχεται από τις πολυεθνικές και μια χούφτα ντόπιων μεγιστάνων, διπλασιάστηκαν μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες. Φαίνεται όμως ότι στο μεταξύ ο “πρόεδρος” είχε αλλάξει γνώμη. Έτσι κάλεσε τους πραιτωριανούς, δηλαδή τους κυανόκρανους του ΟΗΕ, που εκπλήρωσαν για μια ακόμη φορά την ειρηνευτική αποστολή τους. Άνοιξαν δηλαδή πυρ εναντίον των άοπλων διαδηλωτών, δολοφονώντας εν ψυχρώ τουλάχιστον 5 ανθρώπους (σύμφωνα με τον ΟΗΕ – οι λαϊκές οργανώσεις μιλούν για δεκάδες νεκρούς).
Η σφαγή πυροδότησε την οργισμένη αντίδραση χιλιάδων λαού, και η πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς μετατράπηκε σε θέατρο μεγάλων συγκρούσεων. Οι διαδηλωτές αντεπιτέθηκαν με πέτρες και μολότοφ, καταστρέφοντας τράπεζες και γραφεία πολυεθνικών και πυρπολώντας κυβερνητικά κτίρια και εγκαταστάσεις του ΟΗΕ. Πολλοί λεηλάτησαν αποθήκες τροφίμων και αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Εκατοντάδες συνελήφθησαν και στοιβάχτηκαν στα άθλια μπουντρούμια, όπου βασανίζονται από τα τσιράκια της ξεδιάντροπης, εγκληματικής “διεθνούς κοινότητας”. Οι 9.000 κυανόκρανοι και η ντόπια αστυνομία επιδόθηκαν σε πρωτοφανή καταστολή, αλλά χρειάστηκαν μέρες για να θέσουν υπό έλεγχο το κέντρο της πρωτεύουσας. Ο πρωθυπουργός Ζακ-Εντουάρ Αλεξίς και πολλοί υπουργοί εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση για να καταπραϋνθεί η λαϊκή οργή. Όμως οι παραγκουπόλεις όπου ζουν οι “συμμορίτες” (έτσι ονομάζουν τα ΜΜΕ αυτούς που ζητούν ψωμί και επιστροφή του νόμιμου προέδρου της χώρας) εξακολουθούν να βράζουν…
Με μια ματιά…
Χώρα της Καραϊβικής που κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1804. Το διάστημα 1915-1934 βρισκόταν υπό την κατοχή των ΗΠΑ. Το 1957-86 η χώρα υπέφερε από τη δικτατορία των Ντιβαλιέ, που υποστηριζόταν από τη Δύση. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονήθηκαν από τις παραστρατιωτικές συμμορίες των Τοντόν Μακούτ και εκατοντάδες χιλιάδες κατέφυγαν εκτός Αϊτής. Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές (1990) θριάμβευσε ο προοδευτικός ιερέας Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ, που όμως ανατράπηκε μέσα σε μήνες από ακροδεξιό πραξικόπημα. Κατόπιν συμβιβασμού με τις ΗΠΑ, επανήλθε στην εξουσία το 1994, αλλά υποχρεώθηκε εκ νέου να παραιτηθεί τον επόμενο χρόνο. Το 2000 ξανακέρδισε τις εκλογές. Όμως το 2004 ένοπλοι αντιδραστικοί και παλιοί παρακρατικοί, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και της Γαλλίας, βάδισαν εναντίον της πρωτεύουσας. Αμερικανοί πεζοναύτες εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο, απήγαγαν τον πρόεδρο Αριστίντ και διά της βίας τον μετέφεραν στην Αφρική, όπου ζει εξόριστος. Έκτοτε η χώρα βρίσκεται υπό την κατοχή των κυανόκρανων του ΟΗΕ, που στηρίζει τη νέα “κυβέρνηση”. Οι κυανόκρανοι έχουν επανειλημμένα πνίξει στο αίμα τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις της φτωχολογιάς, που ζητά την επιστροφή του Αριστίντ και ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Η Αϊτή είναι σήμερα η φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, με το 85% του πληθυσμού να “ζει” με λιγότερο από 1 ευρώ την ημέρα…
Έκταση: 27.750 τ.χλμ. (21% της Ελλάδας)
Πληθυσμός: 8.700.000 (95% μαύροι, απόγονοι Αφρικανών σκλάβων)
Κατά κεφαλή ΑΕΠ (ΔΝΤ, 2007): 814 ευρώ το χρόνο (Ελλάδα: 18.410 ευρώ)
Παιδική θνησιμότητα: 64/1000 (Ελλάδα: 5/1000)
Προσδόκιμο ζωής: 56 χρόνια (Ελλάδα: 79 χρόνια)
Αλφαβητισμός: 53% (Ελλάδα: 96%)
Αίγυπτος: Το ποτάμι της πεινασμένης οργής
Στο επίκεντρο μιας 4ήμερης εξέγερσης με 5 τουλάχιστον νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και εκατοντάδες συλληφθέντες βρέθηκε η Αίγυπτος την προηγούμενη βδομάδα. Αφορμή η καταστολή της γενικής απεργίας της Κυριακής 6/4 από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Μουμπάρακ. Αιτία η ραγδαία αύξηση των τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης (σχεδόν διπλασιάστηκαν από την αρχή του χρόνου) αλλά και το ότι πάνω από το 40% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα.
Σήμερα στην Αίγυπτο η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια και η καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών αγγίζουν εφιαλτικά επίπεδα, με την απόλυτη ανοχή των ΗΠΑ. Εδώ και βδομάδες, χιλιάδες Αιγύπτιοι συνωστίζονταν καθημερινά μπροστά στους φούρνους για ένα κομμάτι ψωμί. Στη διαμαρτυρία γι’ αυτή την άθλια κατάσταση πρωτοστάτησε ένα από τα μεγαλύτερα και αγωνιστικότερα σωματεία στην Αίγυπτο, το σωματείο του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στην πόλη Μαχάλα Αλ Κόμπρα, όπου δουλεύουν 24.000 εργάτες. Το συγκεκριμένο σωματείο είχε οργανώσει δύο μεγάλες και επιτυχημένες απεργίες, το Δεκέμβριο του 2006 και το Σεπτέμβριο του 2007, και πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό παίζουν οι δυνάμεις της αριστεράς. Συνεχίζοντας την αγωνιστική τους παράδοση, οι κλωστοϋφαντουργοί της Μαχάλα κήρυξαν απεργία με αίτημα την αύξηση των μισθών, ώστε να αντιμετωπιστεί η καλπάζουσα ακρίβεια. Η απόφαση για απεργία στηρίχθηκε από τον κοινωνικοπολιτικό συνασπισμό κίνημα “Κιφάγιε” (“Φτάνει πια”), που ιδρύθηκε το 2004 από χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς, σοσιαλιστές και πατριώτες. Το “Κιφάγιε” κάλεσε σε αποχή από την εργασία την ίδια μέρα και σε ειρηνικές διαμαρτυρίες στο Κάιρο και άλλες πόλεις της Αιγύπτου. Το “Κιφάγιε” χρησιμοποίησε και την ιστοσελίδα του Facebook, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 60.000 υπογραφές υποστήριξης της αποχής.
Μέσα σε κλίμα άγριας καταστολής πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από κινητοποιήσεις σε διάφορες περιοχές της Αιγύπτου. Στην Μαχάλα Αλ Κόμπρα οι αστυνομικές δυνάμεις κατέλαβαν το εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας για να εμποδίσουν τους εργάτες να το χρησιμοποιήσουν σαν κέντρο αγώνα, συνέλαβαν ηγετικά στελέχη του σωματείου, ενώ προέβησαν και σε προληπτικές συλλήψεις στο Κάιρο και σε άλλες πόλεις επιβλήθηκε, στην ουσία, στρατιωτικός νόμος σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου. Οι δυνάμεις καταστολής του Μουμπάρακ χρησιμοποίησαν δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και αληθινά πυρά για να διαλύσουν τους διαδηλωτές που αντιδρούσαν. Ιδιαίτερα στην Μαχάλα Αλ Κόμπρα, που ήταν το κέντρο της εξέγερσης, οι αρχές δολοφόνησαν τουλάχιστον 2 διαδηλωτές (ανάμεσά τους ένα παιδί 9 ετών), τραυμάτισαν πάνω από 500 και συνέλαβαν πάνω από 700. Στο Κάιρο, παρά τις εκτεταμένες προληπτικές συλλήψεις, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις στα πανεπιστήμια και στο κέντρο της πόλης. Οι διοργανωτές της αποχής από το “Κιφάγιε” υποστηρίζουν ότι η αποχή έφτασε το 40%, ενώ καθολική ήταν η συμμετοχή στην απεργία στη Μαχάλα Αλ Κόμπρα. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν και τις επόμενες δύο μέρες, κυρίως στη Μαχάλα Αλ Κόμπρα, παίρνοντας χαρακτηριστικά εξέγερσης λόγω της βίαιης καταστολής. Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες πολίτες πολιόρκησαν το αστυνομικό τμήμα ζητώντας την απελευθέρωση των συλληφθέντων που ανάμεσά τους ήταν και δεκάδες μικρά παιδιά. Στις εκτεταμένες συγκρούσεις που ακολούθησαν δολοφονήθηκαν από το στρατό και την αστυνομία 3 τουλάχιστον άνθρωποι ακόμα, ανάμεσά τους ένας 15χρονος.
Σημαντικό ρόλο στις κινητοποιήσεις έπαιξε η αιγυπτιακή αριστερά. Αν και ανοργάνωτη, πολυδιασπασμένη και διωκόμενη, κατάφερε να γίνει ο βασικός πυροδότης μιας εξέγερσης που απαιτούσε ψωμί και δημοκρατία ενάντια στο αμερικανόδουλο καθεστώς του Μουμπάρακ. Μια φασιστική δικτατορία που αποτελεί στήριγμα των ΗΠΑ στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και εφαρμόζει την πιο άγρια λιτότητα και καταστολή.
Η μεγαλύτερη αντιπολιτευτική δύναμη στην Αίγυπτο είναι το Κίνημα Αδελφών Μουσουλμάνων. Πρόκειται για μια μεγάλη ισλαμική πολιτική δύναμη που έχει ισχυρά ερείσματα στον αιγυπτιακό και διεθνή επιχειρηματικό κόσμο. Είναι μια δύναμη που δρα και αυτή στην παρανομία, όπως άλλωστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Αίγυπτο, αλλά σκοπός της είναι ουσιαστικά να διαδεχθεί τον Μουμπάρακ στην εξουσία, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των Αμερικανών. Αυτό φάνηκε και στην απόφασή των Αδελφών Μουσουλμάνων να μην πρωτοστατήσουν στις κινητοποιήσεις, παρόλο που μόλις μερικές μέρες πριν το καθεστώς τους είχε εμποδίσει να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές, απορρίπτοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων τους. Το ότι οι κινητοποιήσεις έγιναν και πήραν τέτοια έκταση, με το Κίνημα Αδελφών Μουσουλμάνων σε ουδετερότητα, δείχνει το ρόλο που έπαιξε η αριστερά αλλά και τα κόμματα που έχουν αναφορές στο νασερισμό και τον παναραβικό εθνικισμό.