Κείμενα – Επιμέλεια: Ερρίκος Φινάλης
Ευρωσυνθήκη τέλος, ή όχι;
Ακόμη ζαλισμένοι οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ιρλανδικό χαστούκι που έφαγαν στις 13 Ιούνη, παριστάνουν ότι “δεν έγινε και τίποτα”! Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Μανουέλ Μπαρόζο, μιλώντας στο ευρωκοινοβούλιο, κάλεσε όλα τα κράτη μέλη “να συνεχίσουν τη διαδικασία επικύρωσης της ευρωσυνθήκης”, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση δεκάδων ευρωβουλευτών. Ο εκπρόσωπος του Σιν Φέιν, παίρνοντας το λόγο, τον αποκάλεσε απλά “αηδιαστικό”, και χαρακτήρισε ως “άτιμη αντιδημοκρατική μεθόδευση” την απόπειρα να αγνοηθεί το γεγονός ότι, βάσει των κανόνων της ίδιας της ΕΕ, η ευρωσυνθήκη δεν υφίσταται πλέον. Νέο επεισόδιο εκτυλίχθηκε λίγο αργότερα, όταν ο Γερμανός ευρωβουλευτής Μάρτιν Σουλτζ, πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας, είχε το θράσος να πει ότι “η αντιευρωπαϊκή συμμαχία του Σιν Φέιν, των ακροδεξιών και των κομμουνιστών θα φέρει το φασισμό”. Του απάντησε κατάλληλα η ευρωβουλευτής Χάνε Νταλ από τη Δανία: “Ντροπή σας! Ταυτίζετε όσους είναι ενάντια στην ΕΕ με τους φασίστες. Αν υπάρχει κάτι φασιστικό εδώ, είναι τα λόγια που εσείς ξεστομίζετε. Αίσχος!”
Δημοκρατία τύπου ΕΕ
Αυτοί που δεν τόλμησαν να επιτρέψουν στους λαούς των 26 από τα 27 κράτη μέλη να πουν τη γνώμη τους για την ευρωσυνθήκη και την επικυρώνουν μέσω των κοινοβουλίων (εάν γινόταν αυτό και στην Ιρλανδία, θα επικυρωνόταν με ποσοστό της τάξης του 90%, έναντι του 46% που έλαβε το “ναι” στο δημοψήφισμα!) σήμερα προσπαθούν να βρουν τρόπο να παραβιάσουν τους κανόνες που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει, και είναι πολύ σαφείς: Εάν μια συνθήκη απορριφθεί από ένα κράτος μέλος, παύει να υφίσταται ακόμη και ως πρόταση, και ισχύει η προηγούμενη συνθήκη. Και, βέβαια, εξακολουθούν να αποκρύπτουν το γεγονός ότι η ευρωσυνθήκη στην πραγματικότητα είναι, με άλλο όνομα, νεκρανάσταση του ευρωσυντάγματος, που απορρίφθηκε στα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Είναι χαρακτηριστική πάνω σ’ αυτό η δήλωση του Τζουλιάνο Αμάτο, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας: “Το καλό με την ευρωσυνθήκη είναι ότι δεν ονομάζεται ευρωσύνταγμα, κι άρα κανείς δεν δικαιούται να ζητά δημοψήφισμα!” (21/2/2007, ομιλία του στο London School of Economics).
Στα παλιά τους τα παπούτσια…
Ήδη έχουν αρχίσει να προετοιμάζουν το έδαφος για… νέο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία! Ο Βόλφγκανγκ Σάουμπλε, υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, δήλωσε: “Βεβαίως θα λάβουμε υπόψη το ιρλανδικό δημοψήφισμα. Αλλά δεν μπορούν λίγα εκατομμύρια Ιρλανδών να αποφασίζουν για λογαριασμό 495 εκατομμυρίων Ευρωπαίων”. Λες και ρώτησε κανείς αυτά τα 495 εκατομμύρια! Ενώ και ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί, απτόητος και ανεπηρέαστος από τις “λεπτομέρειες”, είπε: “Ό,τι και να γίνει με τη συνθήκη της Λισαβόνας, για μένα δεν αλλάζει τίποτα. Η κοινή αμυντική πολιτική της ΕΕ θα προωθηθεί”. Για να ακολουθήσει η άλλη μεγάλη εκπρόσωπος των ευρωπαϊκών δημοκρατικών ιδεωδών, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ: “Η ΕΕ χρειάζεται τη συνθήκη της Λισαβόνας. Είμαι σίγουρη ότι θα βρούμε μια λύση για την Ιρλανδία”. Το αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό παραλήρημα των νέων γκαουλάιτερ της Ευρώπης, η απέχθεια και περιφρόνηση που επιδεικνύουν προς τους υπηκόους τους, δεν έχουν τέλος – απορίας άξιο που κάποιοι αριστεροί, εντός ή εκτός εισαγωγικών, τυφλωμένοι από την ευρωλαγνεία, δεν θέλουν να δουν αυτή την επικίνδυνη, πλέον, πραγματικότητα.
Οι Ιρλανδοί δεν το βάζουν κάτω
Οι προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις της Ιρλανδίας που συσπειρώθηκαν στο στρατόπεδο του ΟΧΙ πέτυχαν ήδη μια μεγάλη νίκη: κόντρα στη γραμμή και την κινδυνολογία των “μεγάλων” καθεστωτικών κομμάτων (και των… Πράσινων), των επίσημων συνδικαλιστικών ηγεσιών και των κυρίαρχων ΜΜΕ, αλώνισαν την Ιρλανδία απ’ άκρη σ’ άκρη και ενημέρωσαν το λαό για τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ευρωσυνθήκης. Έτσι ανέτρεψαν τα στημένα προγνωστικά και έκαναν πραγματικότητα το 54% του ΟΧΙ, ανακόπτοντας την αντιλαϊκή επίθεση των Βρυξελλών και ξεσκεπάζοντας τον κατάφωρα αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ΕΕ. Πρέπει εδώ να μιλήσουμε για την τεράστια, καθοριστική συμβολή των χιλιάδων Ιρλανδών αγωνιστών, μελών του ρεπουμπλικανικού και αριστερού κινήματος, αλλά και ανένταχτων, που επί μήνες, ενωτικά και πεισματικά, όργωσαν πόλεις και χωριά φέρνοντας το μήνυμα του ΟΧΙ σε κάθε σπίτι. Τώρα, με την απόπειρα των αυταρχικών ηγετών της ΕΕ να παρακαμφθεί η βούληση του ιρλανδικού λαού, το Σιν Φέιν, το Κ.Κ. Ιρλανδίας, η αριστερή οργάνωση Eigiri και άλλες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στην καμπάνια για το ΟΧΙ κάνουν σαφή τη θέση τους: “Η συνθήκη της Λισαβόνας δεν μπορεί να ξαναζεσταθεί και να ξανασερβιριστεί στο λαό μας. Η συνθήκη της Λισαβόνας είναι νεκρή. Οι υστερικές αντιδράσεις των υποστηρικτών του ΝΑΙ πρέπει να σταματήσουν. Ο λαός μας ψήφισε ΟΧΙ επειδή δεν θέλει μια στρατιωτικοποιημένη Ευρώπη, δεν θέλει να καταργηθεί η ιρλανδική ουδετερότητα, δεν θέλει μια αδύναμη Ιρλανδία, και θέλει προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η εκφρασμένη δημοκρατική βούληση της Ιρλανδίας, και οποιαδήποτε απόπειρα να φιμωθεί θα βρει μπροστά της ένα αποφασιστικό λαϊκό τείχος”.
Πανευρωπαϊκός αγώνας ενάντια στην ακρίβεια
Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην ακρίβεια, που ξεκίνησαν πριν τρεις εβδομάδες στην Ιβηρική χερσόνησο από τους οδηγούς φορτηγών αυτοκινήτων, εξαπλώνονται σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η χρηματιστηριακή κερδοσκοπία εκτοξεύει τις τιμές των καυσίμων και των τροφίμων στα ύψη, φέρνοντας σε απόγνωση τους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους και ψεύδονται ασύστολα για τις αιτίες της ακρίβειας και για τα μέτρα που (δεν) παίρνουν. Όμως πλέον πείθουν όλο και λιγότερους, όπως φαίνεται και από τις μαχητικές διαμαρτυρίες, που σταδιακά αγκαλιάζουν πλατιά λαϊκά στρώματα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Στην Ιβηρική χερσόνησο ξεσηκώθηκαν από τα τέλη Μάη οι οδηγοί διεθνών μεταφορών, μπλοκάροντας δεκάδες αυτοκινητόδρομους και καταλήγοντας σε αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία, με δύο νεκρούς στις 10/6, στη Γρανάδα της Ισπανίας και βόρεια της Λισαβόνας στην Πορτογαλία. Σύντομα, τους ακολούθησαν οι συνάδελφοί τους και σε άλλες χώρες, ιδίως στη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Πολωνία, που μπλόκαραν κεντρικές οδικές αρτηρίες, ακόμη και συνοριακές διαβάσεις. Τη σκυτάλη πήραν οι αγρότες και οι ψαράδες από τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, που μπλόκαραν πολλά λιμάνια. Στη Μαδρίτη οι ψαράδες απέκλεισαν το Υπουργείο Γεωργίας και μοίρασαν 20 τόνους ψάρια στους κατοίκους της ισπανικής πρωτεύουσας, ενώ παρόμοιες σκηνές εκτυλίχθηκαν και στο Λονδίνο.
Τελικά, την προηγούμενη εβδομάδα και ενόψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ, αγρότες και ψαράδες “επέδραμαν” και στις Βρυξέλλες, όπου σημειώθηκαν αιματηρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και οι εξαγριωμένοι διαδηλωτές επιτέθηκαν με πέτρες στα κτίρια της Κομισιόν. Οι Βρυξέλλες σταδιακά αναδείχθηκαν σε επίκεντρο της διαμαρτυρίας, αφού εκεί συνέκλιναν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις των οδηγών φορτηγών, των αγροτών με χιλιάδες τρακτέρ, αλλά και δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των βελγικών συνδικάτων και διαδήλωσαν ενάντια στην ακρίβεια. Οι εργατικές διαδηλώσεις επαναλήφθηκαν τις επόμενες ημέρες σε όλες τις βελγικές πόλεις, συγκεντρώνοντας συνολικά πάνω από 100.000 άτομα. Στη Βρετανία οι εργαζόμενοι στη Shell προχώρησαν σε απεργία μετά την άρνηση της πολυεθνικής να δώσει ένα μικρό μέρος των κερδών της για να καλύψει τις απώλειες εξαιτίας της ανατίμησης των καυσίμων και των τροφίμων. Υπολογίζεται ότι περίπου 2,5 εκατομμύρια βρετανικά νοικοκυριά αδυνατούν πλέον να πληρώνουν τακτικά τους μηνιαίους λογαριασμούς ηλεκτρικού, νερού και τηλεφώνου, εξαιτίας της γενικότερης ακρίβειας και των συνεχών αυξήσεων των τιμολογίων των (ιδιωτικοποιημένων) εταιριών παροχής υπηρεσιών. Στη Γαλλία πολλά συνδικάτα έχουν εξαγγείλει απεργίες, συνδυάζοντας τα αιτήματα ενάντια στην ακρίβεια με τη μάχη ενάντια στα νέα αντεργατικά μέτρα που υιοθέτησε η Κομισιόν και το νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση του Σαρκοζί.
Οι 27 ξιφουλκούν εναντίον της “ριζοσπαστικοποίησης”!
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ξεκαθαρίζουν με κυνισμό ότι αδιαφορούν για την ακρίβεια και ενδιαφέρονται για την καθιέρωση εβδομάδας 65 ωρών εργασίας. Και με τον ίδιο κυνισμό, δηλώνουν την ανησυχία τους για την πανευρωπαϊκή οργή που φέρνουν οι επιλογές τους. Δεν είναι τυχαίο που στα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής των 27 ρίχνεται ιδιαίτερο βάρος στην “ένταση των προσπαθειών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας” και στην προτροπή προς την Κομισιόν “να συνεχίσει, το συντομότερο, τις εργασίες της για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης και της στρατολόγησης τρομοκρατών”.
Εδώ πια πέφτουν και τα τελευταία προσχήματα. Τι είναι άραγε αυτή η “ριζοσπαστικοποίηση”, την οποία οι θεράποντες της δημοκρατίας τύπου Βρυξελλών ταυτίζουν με τη “στρατολόγηση τρομοκρατών”; Τι άλλο, πέρα από το όλο και πιο βαθύ χάσμα, την πιο πλατιά απονομιμοποίηση και απόρριψη των επιλογών του διευθυντηρίου από τους εργαζομένους σε κάθε γωνιά της Ευρώπης; Αυτή είναι η ανησυχία των 27. Γι’ αυτό, άλλωστε, βάφτισαν “τρομοκρατία” τις απεργίες, τις καταλήψεις δημοσίων χώρων, την πολιτική ανυπακοή – εκείνα, δηλαδή, που βλέπουμε όλο και πιο συχνά στις πόλεις ολόκληρης της Ευρώπης.
Δεν είναι τυχαίο ότι ενισχύεται ο ρόλος της ευρωαστυνομίας και της ευρωδικαιοσύνης, ότι επιταχύνεται η ψήφιση όλων των νομοθετημάτων που αφορούν την ενιαία στάση των κρατών μελών στα ζητήματα της “τρομοκρατίας” και ότι γιγαντώνονται οι μηχανισμοί ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ κρατών μελών και μυστικών υπηρεσιών. Τελευταίο επεισόδιο σ’ αυτόν το τομέα είναι η καθιέρωση σε πανευρωπαϊκή κλίμακα του ηλεκτρονικού φακελώματος, μιας βάσης, δηλαδή, δεδομένων για χρήση όλων των κρατών μελών, όπου θα καταγράφεται το ποινικό μητρώο όσων καταδικάζονται στην Ευρώπη. Έτσι, δίπλα στα ποινικά και οικονομικά εγκλήματα, περίοπτη θέση θα έχουν κι εκείνοι που “αντιστάθηκαν κατά της αρχής”, “κατέστρεψαν εθνικά σύμβολα” ή αμφισβήτησαν τη δημόσια εξουσία.
Βλέπετε, ο εργασιακός μεσαίωνας, για ν’ αντέξει, θέλει και την Ιερά Εξέταση. Αυτή είναι η συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον 21ο αιώνα!
Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν!
Ορισμένοι πίστευαν ότι, υπό το βάρος του ιρλανδικού “Όχι”, οι 27 πρόεδροι και πρωθυπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα προσπαθούσαν, έστω και για τα μάτια του κόσμου, να πάρουν κάποια μέτρα για την ακρίβεια που πλήττει ολόκληρη την Ευρώπη. Μάταια!
Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο γνωρίζει ότι σε συνθήκες κρίσης, και κυρίως σε συνθήκες έντασης της λαϊκής οργής, και τα προσχήματα ακόμα γίνονται επικίνδυνα. Ανοίγουν την όρεξη για μεγαλύτερες διεκδικήσεις. Ακολούθησαν, λοιπόν, το δρόμο όχι απλά της αδιαφορίας, αλλά και της επιτάχυνσης της επίθεσης.
Η φτώχεια και η ακρίβεια για τους 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υπάρχουν. Ούτε “μαγικά ραβδιά για την επίλυσή της” υπάρχουν, όπως δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής – που, όμως, πριν τη σύνοδο περηφανευόταν ότι αυτός προκάλεσε τη συζήτηση, και έμοιαζε σίγουρος ότι τα μέτρα για την ακρίβεια θα αποτελούσαν το κεντρικό ζήτημα της συνόδου κορυφής. Χοντροκομμένη απάτη ή κακή πληροφόρηση; Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει, το σίγουρο είναι ότι η συζήτηση για την ακρίβεια παραπέμφθηκε στο… μέλλον. Έτσι, έμεινε μόνο η ελληνική πατέντα κοροϊδίας για “συμφωνίες κυρίων”.
Στην πραγματικότητα, η κάθε χώρα καλείται να αντιμετωπίσει μόνη της το πρόβλημα, αρκεί να μην αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να μη φορολογηθούν τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, να μην επιβαρυνθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων! Έτσι η ΕΕ θα “αντιμετωπίσει” την ακρίβεια, χωρίς να αγγίζει τις βασικές αιτίες που τη γεννούν και τη διαιωνίζουν.
Αντίθετα, το “μαγικό ραβδί” για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων βρέθηκε με μεγάλη ευκολία. Έτσι επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η ανάγκη για επιτάχυνση των “μέτρων βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της ΕΕ”, που σε απλά ελληνικά σημαίνει επιτάχυνση της κατεδάφισης των κοινωνικών δαπανών, πάγωμα μισθών, κατάργηση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και ακόμα μεγαλύτερη “απελευθέρωση” της αγοράς εργασίας. Οι ηγέτες των 27 κρατών μελών της ΕΕ μιλούν και σχεδιάζουν πια ωμά την καθιέρωση εβδομάδας 65 ωρών εργασίας – μέτρο που εξασφαλίζει την ένταση της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες υποδέχονται το ιρλανδικό “όχι” με ένα νέο άλμα προς τον εργασιακό μεσαίωνα.
Μήνυμα της ΚΟΕ προς την ιρλανδική Αριστερά και το μέτωπο του ΟΧΙ
Η ΚΟΕ απέστειλε, αμέσως μόλις έγινε γνωστή η ιστορική νίκη του ΟΧΙ, το ακόλουθο μήνυμα στις δυνάμεις που εργάστηκαν για τη νίκη του στρατοπέδου των λαών:
“Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι!
Χάρη στο λαό της Ιρλανδίας, τα σχέδια της αντιδημοκρατικής και αντιλαϊκής Ευρωπαϊκής Ένωσης δέχτηκαν ένα ισχυρό πλήγμα. Σε αυτές τις στιγμές λαϊκών πανηγυρισμών, είμαστε πεπεισμένοι ότι εκφράζουμε και τη γνώμη εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών, στους οποίους δεν επιτράπηκε να πουν την άποψή τους στο ζήτημα της συνθήκης της Λισαβόνας, λέγοντάς σας μόνο:
Go raibh mile maith agaibh!”
Το μήνυμα της ΚΟΕ δημοσιεύθηκε σε διάφορα έντυπα και ιστοσελίδες της ιρλανδικής Αριστεράς, καθώς και στην εφημερίδα “An Phoblacht”, που απηχεί τις απόψεις του Σιν Φέιν. Εξάλλου, το Κίνημα Νεολαίας Κόνολι (από το όνομα του Ιρλανδού επαναστάτη που εκτελέστηκε το 1916 από τους Βρετανούς) μας έστειλε ευχαριστήριο μήνυμα, όπου μεταξύ άλλων τονίζει:
“Ο λαός της Ιρλανδίας είπε ΟΧΙ στη στρατιωτικοποίηση, την ιδιωτικοποίηση και τη Λισαβόνα. Ο στόχος ενός κορπορατίστικου ευρωπαϊκού υπερκράτους απορρίφθηκε από τον ιρλανδικό λαό, ακριβώς όπως προηγουμένως απορρίφθηκε από τους λαούς της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Ο ιρλανδικός λαός απέρριψε τη συνθήκη, υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία, την προστασία των εργαζόμενων και των δημόσιων υπηρεσιών. Το ΟΧΙ ήταν μια σαφής προοδευτική και αντιιμπεριαλιστική ψήφος. Το Κίνημα Νεολαίας Κόνολι έδωσε όλες του τις δυνάμεις σ’ αυτή την καμπάνια, και σήμερα έχουμε κάθε λόγο να είμαστε χαρούμενοι. Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε, Έλληνες σύντροφοι, για την αλληλεγγύη σας!”