Συνέντευξη με την Παναγιώτα και τον Παντελή, μέλη της Ένωσης Εργαζομένων
Πριν από λίγες μέρες στη Mondial Assistance, εταιρεία οδικής βοήθειας, ανακοινώθηκε η απόλυση μιας εργαζομένης, μέλους της Ένωσης Εργαζομένων. Η Mondial είναι μια εταιρεία σαν τις άλλες του είδους της: εντατική εργασία, χαμηλοί μισθοί, απουσία συνδικαλισμού. Έτσι, ενώ ο λόγος της απόλυσης που ανέφερε η διοίκηση ήταν ότι το τμήμα στο οποίο εργαζόταν η συγκεκριμένη εργαζόμενη δεν είναι κερδοφόρο, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι οι πραγματικοί λόγοι αφορούσαν στο "ιστορικό" της που περιλάμβανε τη διεκδίκηση στοιχειωδών δικαιωμάτων, όπως η τήρηση του ωραρίου, η καταβολή του επιδόματος παιδιού –που δεν αποδίδεται σε κανέναν στη συγκεκριμένη εταιρεία– και η συμμετοχή στις απεργίες για το ασφαλιστικό. Όπως και στις περισσότερες εταιρείες, έτσι και στη Mondial Assistance ο φόβος της απόλυσης και το πέρασμα στην ανεργία χρησιμοποιείται σα μέσο τρομοκράτησης και πειθαρχίας των εργαζομένων προκειμένου να τους αποτρέψει από την υπεράσπιση των βασικών τους δικαιωμάτων. Η Ένωση Εργαζομένων, προσπαθώντας να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας, πραγματοποίησε την Πέμπτη 22/5 παρέμβαση στην εταιρεία με αφορμή την απόλυση της συγκεκριμένης συναδέλφου.
Ο Παντελής και η Παναγιώτα, μέλη της Ένωσης Εργαζομένων που συμμετείχαν στην παρέμβαση, μιλώντας στην "Αριστερά!", μας μεταφέρουν την εικόνα και τα συμπεράσματά τους.
Ποιος ήταν ο χαρακτήρας της παρέμβασης της Ένωσης Εργαζομένων;
Παναγιώτα: Ο σκοπός μας ήταν να διαμαρτυρηθούμε για την απόλυση και να ενημερώσουμε τους εργαζομένους για τα δικαιώματά τους. Ήμασταν 20 μέλη της Ένωσης Εργαζομένων με επικεφαλής μέλος της διοίκησης του σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων.
Παντελής: Πέρα από τη διαμαρτυρία για την άδικη απόλυση, η εξόρμηση, όπως και κάθε εξόρμηση της Ένωσης Εργαζομένων, είχε και άλλους δύο στόχους. Πρώτον, να δείξει στους εργαζομένους ότι μια δράση των εργαζομένων, αν είναι συντονισμένη και συλλογική μπορεί να έχει αποτέλεσμα, και άρα πρέπει να αποκτήσουμε ξανά ένα συλλογικό τρόπο δράσης σε αντίθεση με το ατομικό συμφέρον που επικρατεί σήμερα. Δεύτερον, να δείξουμε στη διοίκηση της εταιρείας ότι κάθε πράξη της που πηγαίνει κόντρα στα συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργαζομένων θα βρίσκει αντίσταση και θα πρέπει να λογοδοτούν για αυτή.
Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι τι στάση κράτησαν μπροστά σε αυτή την κίνηση;
Παναγιώτα: Κατ’ αρχάς μοιράσαμε σε όλους την προκήρυξη μας. Από τη δική τους πλευρά η αμηχανία ήταν εμφανής αρχικά, στη συνέχεια όμως και όση ώρα εμείς φωνάζαμε συνθήματα εκτός της εταιρείας είχαν βγει στα παράθυρα και χαμογελούσαν. Ήταν άλλωστε και ένα διάλειμμα στους εντατικούς ρυθμούς δουλειάς τους.
Παντελής: Οι εργαζόμενοι, και σε αυτή αλλά και στην πλειοψηφία των εταιρειών, δέχονται χρόνια τώρα από την εργοδοσία μια τρομοκρατία με βάση το "δούλευε πολύ και μη μιλάς καθόλου". Την ίδια στιγμή η απουσία των σωματείων από τους χώρους δουλειάς αλλά και ο ρόλος του υποταγμένου συνδικαλισμού έχει απομακρύνει τους εργαζόμενους από συλλογικούς τρόπους διεκδίκησης και αντίστασης. Με βάση αυτά τα δυο είναι λογικό μια τέτοιου είδους παρέμβαση να προκαλεί αμηχανία. Η αμηχανία όμως αυτή είναι εύκολο να μετατραπεί σε χαμόγελο συμπαράστασης και αργότερα –ίσως πιο δύσκολα– σε πραγματικό κέρδισμα των εργαζόμενων όταν αντιληφθούν ότι μια τέτοια παρέμβαση εκφράζει τα συμφέροντά τους και όχι άλλες σκοπιμότητες.
Η διοίκηση της εταιρείας πώς αντέδρασε;
Παναγιώτα: Ενοχλήθηκε από την παρουσία μας στον "ιδιωτικό τους χώρο" και προσπάθησε να μας απομακρύνει. Κάλεσε μάλιστα και την αστυνομία, η οποία όμως έφυγε άπραγη αφού την ώρα που ήρθε ήταν εντός της εταιρείας μόνο η εκπρόσωπος του σωματείου.
Παντελής: Είναι πολύ συχνό φαινόμενο η διοίκηση να βλέπει την εταιρεία σαν τσιφλίκι της και τον εργαζόμενο σαν δούλο της. Όταν όμως βλέπουν ότι η τρομοκρατία τους δεν φοβίζει την παρέμβασή σου, ότι δρας συλλογικά, γνωρίζεις τα δικαιώματά σου, και πας πεισμένος να διεκδικήσεις το δίκιο σου, αναγκάζεται να δει πιο σοβαρά τα αιτήματά σου.
Τι συμπεράσματα βγάλατε από αυτή την κινητοποίηση;
Παναγιώτα: Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ είναι ότι ενωμένοι και αποφασισμένοι μπορούμε να πετύχουμε. Στη συγκεκριμένη εταιρεία έχουμε παρέμβει και άλλες φορές χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Τώρα, κάτω από την πίεση που της ασκήθηκε, η διοίκηση δέχτηκε να μιλήσει με εκπρόσωπό μας, υποσχέθηκε πως μπορούμε να ορίζουμε συναντήσεις με τους εργαζομένους και πως θα απαντήσουν γραπτώς για τους λόγους απόλυσης της συναδέλφου.
Παντελής: Νομίζω ότι το σημαντικό είναι ότι ένας ικανός αριθμός νέων, κυρίως, εργαζομένων με μια σχεδιασμένη κίνηση που θέλει να πάει κόντρα στην αυθαιρεσία και στην καταπάτηση δικαιωμάτων, είναι δυνατόν να κερδίσει πράγματα που ενώ κάποτε θεωρούνταν δεδομένα, σήμερα τίθενται από την εργοδοσία υπό αμφισβήτηση.
Πώς θα συνεχίσετε;
Παναγιώτα: Σημασία τώρα σε σχέση με την συγκεκριμένη εταιρεία έχει να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τους εργαζομένους. Κάτι τέτοιο απαιτεί την παρουσία μας εκεί, όχι μόνο όταν υπάρχουν λόγοι όπως μια απόλυση. Χρειάζεται να μιλήσουμε μαζί τους για τα προβλήματά τους, τις συνθήκες εργασίας τους κλπ. Να κάνουμε πράξη το ότι τα σωματεία πρέπει να βρίσκονται κοντά στους εργαζομένους.
Παντελής: Η κίνησή μας πρέπει πάντα να είναι η ενημέρωση του κόσμου, η δράση μέσα και έξω από τα σωματεία, στους χώρους δουλειάς και γενικότερα όπου νιώθουμε ότι θίγονται τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Την συνέντευξη πήρε η Μαρία Γασπαρινάτου