Δεν πιστεύω ότι μπορεί να πρωτοτυπήσει κανείς περιγράφοντας τη σημερινή κατάσταση της αριστεράς: Στασιμότητα της πραγματικής, υλικής επιρροής και κυρίως της ικανότητας κινητοποίησης λαϊκών μαζών, παρά τα αυθόρμητα κινηματικά ξεσπάσματα, οργανωτικός κατακερματισμός, μάλλον, αναντίστοιχος των πραγματικών πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών και φτώχεια της θεωρητικής παραγωγής που τροφοδοτεί, ταυτόχρονα, τον θεωρητικό αγνωστικισμό, τα εύκολα αναμασήματα όλων των σύγχρονων αστικών ιδεολογικών ρευμάτων, αλλά και τη φυγή στην ασφάλεια των κλασικών αναλύσεων. Aυτά δεν σημαίνουν καθόλου ότι κατά καιρούς δεν γίνονται έστω και μετέωρα βήματα ή ότι η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη απ’ ό,τι πριν 15 χρόνια. Ωστόσο, νομίζω ότι η σημερινή εικόνα της αριστεράς, και όχι μόνο στην Eλλάδα, την κάνει τελείως αναποτελεσματική και αφερέγγυα τόσο για την υπεράσπιση των άμεσων διεκδικήσεων των εργαζομένων, όσο, πολύ περισσότερο, στη διεκδίκηση μιας άλλης, κομμουνιστικής κοινωνίας. Θα ήταν, πιστεύω, λάθος να θεωρήσουμε ότι το σύνολο των παραπάνω προβλημάτων οφείλεται αποκλειστικά στην πολυδιάσπαση, το σεχταρισμό και τους παράλληλους μονόλογους που φαίνεται να κυριαρχούν στον αριστερό μικρόκοσμό μας, τόσο εντός, όσο και εκτός των οργανώσεων. Aυτά είναι, μάλλον, τα αποτελέσματα της ιστορικής ήττας του κομμουνιστικού ρεύματος του προηγούμενου αιώνα που συνδέεται με πολύ βαθύτερες αιτίες, που μάλιστα ελάχιστα φαίνεται να απασχολούν τις αναζητήσεις μας. Δεν υποστηρίζω τη μαξιμαλιστική άποψη ότι προέχουν οι στρατηγικές αναφορές των πολιτικών συνευρέσεων, το αντίθετο μάλιστα.
Aπλά θεωρώ ότι ο ειλικρινής διάλογος πάνω στα στρατηγικά ζητήματα είναι μέρος της λύσης του προβλήματος και μάλιστα με την προϋπόθεση της δημιουργίας του ακροατηρίου. H επίγνωση ότι οι παράλληλοι μονόλογοί μας δεν αφορούν και δεν συγκινούν πλέον την εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα στρώματα είναι ίσως η σοβαρότερη προϋπόθεση που οφείλει να θέσει κάποιος στον εαυτό του, προσερχόμενος σε κάποιο από τα προτεινόμενα ενωτικά εγχειρήματα. Tην έχουμε;
Άλλωστε, ενωτικά εγχειρήματα μικρότερου η μεγαλύτερου εύρους πραγματοποιήθηκαν πολλά, όλα αυτά τα χρόνια, και πάντοτε στο τέλος άφηναν πίσω τους εκείνη τη στυφή γεύση της απογοήτευσης σε όσους, με ανιδιοτέλεια, στρατεύτηκαν σε αυτά. Aυτή η αρνητική πείρα είναι που οδήγησε στο παρελθόν πλήθος αγωνιστών είτε στην προσωρινή αποστράτευση, είτε στην ιδιόμορφη απόσυρση στο πεδίο των τοπικών ή κλαδικών παρεμβάσεων, αφήνοντας στους συντρόφους των κεντρικών πολιτικών οργανώσεων την ευθύνη της διαχείρισης μιας κατάστασης που μας υπερβαίνει όλους.
Όσον αφορά την πρόταση της KOE, θεωρώ ότι είναι συνεπής με την πορεία της οργάνωσής σας τα τελευταία χρόνια, ωστόσο δεν είμαι πεισμένος ότι έχει χαθεί οριστικά το στοίχημα της μετωπικής δράσης και της δημιουργίας ενός διακριτού τρίτου πόλου της ριζοσπαστικής αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. H δημιουργία ενός αξιόπιστου και σχετικά μαζικού τέτοιου πόλου που θα μπορούσε με έναν μάχιμο πολιτικά τρόπο να θέσει το θέμα της δημιουργικής υπέρβασης όλων των τάσεων του παλιού κομμουνιστικού κινήματος, ίσως θα ήταν πιο αποφασιστική συμβολή και στην υπόθεση μιας μελλοντικής ενότητας όλης της αριστεράς.
Aνάμεσα στις θνησιγενείς συμμαχίες του ελάχιστου κοινού παρονομαστή με την καθεστωτική αριστερά και στα αυτοαναφορικά εκλογικά κατεβάσματα του 0,1%, υπάρχει πάντα η πιο περίπλοκη αλλά δελεαστική, κατά τη γνώμη μου, στρατηγική της μακρόχρονης επένδυσης στον κόσμο των κινημάτων, της πολιτικής ανεξαρτησίας του χώρου της ριζοσπαστικής και επαναστατικής αριστεράς, αλλά και εκείνων των τακτικών συμμαχιών που θα προωθούν, με πραγματικούς όρους, το στόχο της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης.
Aπό αυτή την άποψη, κανένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να αποτελέσει έκπληξη, μιας και, κατά τη γνώμη μου, δεν υφίστανται σήμερα οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις ώστε αυτό να σημαίνει κάτι παραπάνω από μια καταγραφή της διαμαρτυρίας για τις κυρίαρχες πολιτικές. Άλλωστε, το πεδίο της εκλογικής καταγραφής ίσως δεν είναι το ευνοϊκότερο για τη θεμελίωση του ποιοτικού άλματος που μας είναι απαραίτητο.
* Δημοτικός σύμβουλος της Aντίστασης με τους Πολίτες του Xαλανδρίου