Πακιστάν: Η… απέραντη ομορφιά του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»
του Γιώργου Αναστασίου
Έχει μικρή σημασία ποιοι ακριβώς στρατηγικοί και τακτικοί σχεδιασμοί οδήγησαν τις ΗΠΑ να βοηθήσουν το Πακιστάν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα (το Ιράν αναπτύσσοντας πυρηνική τεχνολογία και μόνο, χωρίς να υπάρχει ούτε ίχνος ακόμη οπλικής τεχνολογίας, απειλείται τώρα με στρατιωτική επέμβαση). Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν τώρα στα χέρια τους μια καυτή πατάτα που λέγεται Πακιστάν και η πατάτα αυτή είναι… πυρηνική.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Θυμούνται μάλλον οι περισσότεροι ότι τα λογύδρια του Μπους για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας συνοδεύονται ενίοτε από τη διακήρυξη ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να πολεμήσουν για να διαδώσουν τη δημοκρατία. Λοιπόν, αφού οι ΗΠΑ στήριξαν το πρώτο πραξικόπημα και τη δικτατορία του Μουσάραφ, τώρα αποδέχονται μαζί με τη Βρετανία τις «εξηγήσεις» του στρατηγού για τους λόγους επιβολής στρατιωτικού νόμου και ικανοποιούνται από την αόριστη υπόσχεση για εκλογές. Του υπενθυμίζουν ταυτόχρονα ότι υπάρχουν και άλλες πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, αφού και η Μπούτο εντάσσεται στα δικά τους σχέδια. Βέβαια αυτή για την ώρα τέθηκε από τη χούντα σε κατ’ οίκον περιορισμό, σχεδόν αμέσως μετά τη «συμφωνημένη» με τον Μουσάραφ επιστροφή της στη χώρα – που βάφτηκε στο αίμα από την «περίεργη» βομβιστική επίθεση εναντίον των οπαδών της, η οποία προκάλεσε 139 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Αλλά ποιοι είναι οι λόγοι επιβολής στρατιωτικού νόμου; Οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στη διάλυση της χώρας με την ανάπτυξη πολλαπλών τοπικών αντιεξουσιών και κατάστασης πολέμου σε διάφορες περιοχές της, όπου το πάνω χέρι έχουν κυρίως οι ισλαμιστές. Ένας από τους λόγους της ανάπτυξης αυτής είναι η διείσδυση και ισχυροποίηση του ισλαμισμού μέσα στις ίδιες τις υπηρεσίες και το στρατό του Μουσάραφ, και πάλι με την ανοχή ή την υπόδειξη των ΗΠΑ.
Συνεπώς οι ΗΠΑ, πολεμώντας εναντίον της τρομοκρατίας και για τη διάδοση της δημοκρατίας, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια περιοχή που εκτείνεται από το δυτικό Αφγανιστάν μέχρι το ανατολικό Πακιστάν, όπου έχουν δυναμώσει εξαιρετικά αυτό που αποκαλούν «τρομοκρατία», όπως και γενικά ο αντιαμερικανισμός. Έχουν συμβάλλει στη μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση του Πακιστάν από την εποχή της δημιουργίας του, με την ανάπτυξη του δίπολου στρατιωτική διακυβέρνηση από τη μια, φονταμενταλισμός τύπου Ταλιμπάν από την άλλη, δηλαδή πολύ μακριά από οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας. Λίγο δυτικότερα έχουν διαλύσει μια άλλη χώρα, το Ιράκ, προσφέροντας κι εδώ γονιμότερο έδαφος ανάπτυξης της «τρομοκρατίας», και ενδιάμεσα η απειλή επέμβασης και το νταηλίκι έχουν ενισχύσει τον ισλαμισμό και στο Ιράν. Η απέραντη ομορφιά του πολέμου κατά της τρομοκρατίας…
Μόνο που εδώ τα πράγματα μοιάζουν λίγο χειρότερα. Καταρχήν, πολλοί αστοί αναλυτές μιλούν ήδη για τον κίνδυνο να μετατραπεί το Πακιστάν σε ένα δεύτερο Ιράν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο (και μιλάμε για μια χώρα 160 εκατομμυρίων), το Αφγανιστάν των 20 εκατομμυρίων στο οποίο το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει ανυπέρβλητα προβλήματα θα μοιάζει με παιχνιδάκι μπροστά στο πρόβλημα του Πακιστάν, ιδίως αν οι ΗΠΑ επιδιώξουν σε μια τέτοια περίπτωση το διαμελισμό και έλεγχό του. Κυρίως το πυρηνικό οπλοστάσιο και η τεχνογνωσία του Πακιστάν απειλούν να δώσουν άκρως επικίνδυνες διαστάσεις στην προοπτική να έρθουν στα πράγματα αντιαμερικανικές φιλο-Αλ-Κάιντα δυνάμεις. Όσο κι αν ανήκει στη λογική του σημερινού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού η διάλυση κρατών για τη διέλευση των συμφερόντων τους, η δημιουργία τριών σχεδόν όμορων διαλυμένων περιοχών (Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν) με μόνο ενδιάμεσο το ανεξέλεγκτο Ιράν είναι μάλλον ένα ενδεχόμενο που ξεφεύγει από τις επιχειρησιακές δυνατότητες έλεγχου των ΗΠΑ, της Βρετανίας και όλων των ιμπεριαλιστών μαζί.
Αυτή η κατεύθυνση οδοστρωτήρα σε τυφλή πορεία δεν είναι κάτι που θα εγκαταλειφθεί αν δεν δεχτεί χτυπήματα από αυθεντικά λαϊκά κινήματα. Το συνεχιζόμενο παιχνίδι με τη φωτιά στο Πακιστάν του στρατηγού Μουσάραφ μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας στο γειτονικό Αφγανιστάν, και ίσως αύριο στο Ιράν, επιβεβαιώνει την απίστευτη αυτή μυωπία. Θα πληρώνουν μόνο οι λαοί και ολόκληροι πληθυσμοί που υπόκεινται στις σύγχρονες κάθε είδους γενοκτονίες ή θα αρχίσουν να πλήττονται σοβαρά και τα ίδια τα συμφέροντα των εμπνευστών; Το σίγουρο είναι ότι στο Πακιστάν δυναμώνει ξανά και μια τρίτη δύναμη, λαϊκής αντίστασης, που εμπνέεται από τις αγωνιστικές παραδόσεις του αριστερού κινήματος – γι’ αυτό και δέχεται τα συντονισμένα πυρά ορκισμένων κατά τα άλλα εχθρών, δηλαδή τόσο της χούντας του Μουσάραφ και των Αμερικανών όσο και των φανατικών ισλαμιστών.