Μετά το Δεκέμβρη πολλοί αγωνιστές στοχοποιούνται από δυνάμεις που τις ενώνει η συμμετοχή τους στο ετερόκλητο “μπλοκ του νόμου και της τάξης”. Η κατάσταση ξεφεύγει, καθώς οι υπερασπιστές σκοτεινών συμφερόντων αποπειρώνται να τρομοκρατήσουν τους “ενοχλητικούς”: Χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών, ανατίναξη του σπιτιού του Στ. Κόλλια, επιθέσεις ενάντια σε στελέχη της επιτροπής για τον Ελαιώνα, απίθανη και ύποπτη λασπολογία ενάντια στην Κ. Μάτσα. Δίνουμε το λόγο σε δύο από τους “διωκόμενους”.
Η επίθεση λάσπης στο πρόσωπό μου, ως επιστημονικά υπεύθυνης της Μονάδας Απεξάρτησης “18 ΑΝΩ”, γίνεται σε μια εποχή που η διάδοση των ναρκωτικών λόγω της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης αυξάνεται, και η μονάδα είναι υποχρεωμένη να επεκτείνει το έργο της για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση των υπηρεσιών της.
Το “18 ΑΝΩ”, που ξεκίνησε το 1987 με ένα περίπτερο μέσα στο Δαφνί, κατάφερε μέσα σε 20 χρόνια, δίνοντας σκληρούς αγώνες –συνδικαλιστικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, ιδεολογικούς– και με διαρκείς συγκρούσεις με την εκάστοτε κυβέρνηση και την πολιτική της, να γίνει η μεγαλύτερη μονάδα απεξάρτησης του ΕΣΥ, με 32 δομές σε όλο το λεκανοπέδιο Αττικής.
Αυτή η ανάπτυξη έγινε δυνατή χάρη στην προσφορά ζωής που κάνουν καθημερινά οι 300 εργαζόμενοι στη Μονάδα και στη συμπαράσταση του κινήματος στο δύσκολο αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν και υψηλού επιπέδου απεξάρτησης, χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και εγκλεισμούς.
Αυτή είναι η σημαία του “18 ΑΝΩ”, αυτού του χώρου θεραπείας, κοινωνικής και πολιτιστικής χειραφέτησης, που διάφοροι κύκλοι κατά καιρούς προσπαθούν να σπιλώσουν. Η επίθεση λάσπης αυτό τον καιρό ενορχηστρώνεται από κύκλους εντός και εκτός ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας τόσο τον “Ριζοσπάστη” όσο και το Ιντιμίντια! Η κατηγορία που εκτοξεύουν προς όλες τις κατευθύνσεις είναι ότι ανοίγω την πόρτα σε ιδιωτικές εταιρίες για την ιδιωτικοποίηση του “18 ΑΝΩ” και την απόλυση εργαζομένων. Παραποιούν ασύστολα το γεγονός ότι η Νομαρχία Αθηνών έκανε την πρόταση να δοθούν 2 εκατομμύρια ευρώ για την υλοποίηση από το “18 ΑΝΩ” ενός θεραπευτικού προγράμματος απεξάρτησης. Το “18 ΑΝΩ” αποδέχτηκε την πρόταση προκειμένου να αγοραστεί με αυτό το ποσό ένα κτίριο ειδικά διαμορφωμένο για να στεγάσει ένα τμήμα ψυχολογικής απεξάρτησης, ώστε να καλυφτεί μια μεγάλη ανάγκη της μονάδας. Οι δυσκολίες του δημόσιου λογιστικού και οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις μας έκαναν να εξετάσουμε θετικά την πρόταση της Νομαρχίας για τη σύσταση μη κερδοσκοπικής εταιρίας ανάμεσα σε δύο δημόσια, νομικά πρόσωπα, τη Νομαρχία Αθηνών και το ΨΝΑ, προκειμένου να εκταμιευθούν τα χρήματα και να αγοραστεί το κτίριο. Αυτή η πρόταση δεν υποβλήθηκε τελικά ποτέ στη Νομαρχία γιατί δεν ήταν πραγματοποιήσιμη, μολονότι το ΨΝΑ ζήτησε κι έλαβε, μετά από αρκετούς μήνες, τη σχετική έγκριση του υπουργείου Υγείας και της Γ’ ΔΥΠΕ.
Γιατί λοιπόν, με τόση καθυστέρηση κάνει σημαία του το ΚΚΕ μια ήδη ληγμένη ιστορία; Κινδυνολογώντας, λασπολογώντας, παραποιώντας τα αντικειμενικά στοιχεία, ελάχιστα και ξένα προς τις αρχές του “18 ΑΝΩ” άτομα στη Μονάδα που μιλούν όμως εξ ονόματος του ΚΚΕ, δημιουργούν ένα εφιαλτικό κλίμα πολιτικής παράνοιας. Στόχος τους; Αυτό που πάντα επεδίωκαν και ποτέ δεν κατάφεραν: να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη μέσα από τον έλεγχο και την πολιτική χειραγώγησης της Μονάδας.
Αλλά τα αίτια δεν είναι μόνο πολιτικά. Είναι και κοινωνικά. Η επιδιωκόμενη κοινωνική απομόνωση του “18 ΑΝΩ” έχει πίσω της την κινητοποίηση των δυνάμεων του κοινωνικού συντηρητισμού, ειδικά μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, ενάντια σε κάθε δύναμη κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Το ΚΚΕ είναι πια το κόμμα των “νοικοκυραίων”, που δέχεται τα συγχαρητήρια του ΛΑΟΣ. Είναι το κόμμα της Παπαρήγα που τάσσεται ανοιχτά –και μέσα στη Βουλή– υπέρ της διατήρησης του ψυχιατρικού ασύλου, αυτού του βάρβαρου και αναχρονιστικού θεσμού. Είναι το κόμμα που στο χώρο των ναρκωτικών τάσσεται ανοιχτά υπέρ της αστυνομικής καταστολής.
Γι’ αυτό είναι τόσο αναγκαίο γι’ αυτές τις δυνάμεις το να χάσει το “18 ΑΝΩ” τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του, να πάψει να λειτουργεί ως ένα θεραπευτικό πλαίσιο απεξάρτησης, με ανθρωποκεντρική φιλοσοφία, ελευθεριακό χαρακτήρα κοινωνικών παρεμβάσεων, συλλογικότητα, αγωνιστικό και χειραφετικό πνεύμα, εστία αντίστασης σε όλες τις πιέσεις που ασκούνται πάνω του, εσωτερικά και εξωτερικά.
Είναι φανερό ότι το ψέμα, η χυδαιότητα, η λυσσασμένη κινδυνολογία χρησιμοποιούνται για να απαξιώσουν όχι μόνο την επιστημονικά υπεύθυνη του “18 ΑΝΩ” αλλά ολόκληρη τη Μονάδα και το έργο της.
Τελικά, βέβαια, σε μια εποχή που τα δημόσια “στεγνά” προγράμματα είναι ελάχιστα και δεν επαρκούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες, όταν οι τοξικομανείς πεθαίνουν αβοήθητοι στους δρόμους, έχοντας ήδη εξοντωθεί οικονομικά αλλά και από κάθε άποψη οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, μια τέτοια επιχείρηση κατεδάφισης του “18 ΑΝΩ” δεν εξυπηρετεί αντικειμενικά και στην πράξη παρά μόνο τους κλινικάρχες που θησαυρίζουν. Όταν η κατεδάφιση δημόσιων φορέων αφήνει πίσω της ερείπια, τότε φαντάζουν ως λύση απελπισίας για τους τοξικομανείς και τους γονείς τους οι ιδιωτικές κλινικές και τα διάφορα “μαγαζάκια” της απεξάρτησης, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια παντού και λειτουργούν χωρίς άδεια, αλλά κανονικά και με την ανοχή του κράτους!
Εκεί οδηγεί το κυνήγι των μαγισσών στο οποίο από παράδοση επιδίδεται το ΚΚΕ εναντίον όλων εκείνων που κατά καιρούς στοχοποιούνται ως “αντι-ΚΚΕ”, “αντικομμουνιστές”, “πράκτορες του ταξικού εχθρού”. Αυτή είναι η θλιβερή κατάληξη και της τωρινής εκστρατείας λάσπης και μίσους, τραγική ειρωνεία γι’ αυτούς που τη διεξάγουν στο όνομα, δήθεν, της “υπεράσπισης της δημόσιας απεξάρτησης”.
Οι κοινωνικές, όμως, συμμαχίες που το “18 ΑΝΩ” έχει εδραιώσει στα 20 και πλέον χρόνια λειτουργίας του, οι δεσμοί του με όσους αγωνίζονται στο χώρο των κοινωνικά αποκλεισμένων, η πλατειά αναγνώριση του επιστημονικού και κοινωνικού του έργου στο χώρο της επιστήμης, της τέχνης, του μάχιμου συνδικαλισμού, αλλά και των ίδιων των εξαρτημένων και των οικογενειών τους, θα δώσουν και αυτή τη φορά στους συκοφάντες τη θέση που τους ταιριάζει στους υπονόμους της Ιστορίας…
Άλλωστε η εποχή των δικών της Μόσχας έχει περάσει πια ανεπιστρεπτί.
Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος,
επιστημονικά υπεύθυνη “18 ΑΝΩ”
