Το μισητό δικαστήριο της Χάγης ετοιμάζεται να δικάσει το "μεγάλο εγκληματία". Ακόμη μια νεοταξική φαντασμαγορία που επιχειρεί να πείσει τους λαούς ότι οι μεγάλοι είναι παντοδύναμοι και το "δίκαιό" τους είναι πανίσχυρο. Όμως τη θεμελιώδη και κύρια ευθύνη για ό,τι έγινε στη Γιουγκοσλαβία δεν έχει ο Κάρατζιτς, ο κάθε Κάρατζιτς, Βλάντιτς ή Μιλόσεβιτς, αλλά οι φονιάδες ιμπεριαλιστές. Δηλαδή, ο Κλίντον, ο Κόλιν, ο Γκένσερ, ο Σρέντερ, η Ολμπράιτ, ο Μπους, ο Μπλερ, ο Ζοσπέν, ο Ντ’Αλέμα, ο Φίσερ. Γι’ αυτούς, προς το παρόν, υπάρχει "δικαίωση" και πανηγυρισμός. Είναι όμως καταδικασμένοι σαν βασικοί ένοχοι εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στη συνείδηση των λαών. Αυτοί οδήγησαν στην αλληλοσφαγή προκειμένου να διαμελίσουν μια χώρα και να οδηγήσουν στη βαλκανοποίηση και την προτεκτορατοποίηση των Βαλκανίων.
Η αποκομμουνιστικοποίηση και η έλλειψη πραγματικής Αριστεράς στα Βαλκάνια πληρώνεται ακριβά από τους λαούς. Παράλληλα, αφήνει ανοιχτό πεδίο στον εθνικισμό και το λαϊκισμό –αυτή είναι η περίπτωση του Κάρατζιτς–, που πάντα αξιοποιείται από τους ιμπεριαλιστές, άλλοτε σαν συνεργός, για να οξύνονται τα πάθη, άλλοτε για να "δικαιώνεται" ο ιμπεριαλισμός σαν "τιμωρός των εγκληματιών". Η Αριστερά πρέπει να καταγγείλει αυτή την αθυρότητα των ιμπεριαλιστών.
Την ίδια ώρα, η σύλληψη Κάρατζιτς ανοίγει την "ευρωπαϊκή προοπτική" της Σερβίας. Η ΕΕ απαιτεί πλήρη υποταγή και ταπείνωση και αυτή την προσφέρει σύμπας ο επίσημος πολιτικός κόσμος της Σερβίας – ακόμη και οι Ρωσόφιλοι εθνικιστές του Νίκολιτς, των οποίων ο αρχηγός Σέσελιτς βρίσκεται κι αυτός στη Χάγη. "Ευρωπαϊκή προοπτική": το ένα δεινό μετά τ’ άλλο για τον πολύπαθο σερβικό λαό, που κάποτε ζούσε σε μια χώρα, όχι σοσιαλιστική, όπως αυτοαποκαλούνταν αλλά ανεξάρτητη και με σημαντική παραγωγική δομή. Μεγάλο πισωγύρισμα, μεγάλο έγκλημα των ιμπεριαλιστών.
Χρίστος Καραμάνος