«Φραπελια»
Βγάλε το… μπλέντερ απ’ την πρίζα
του M.Σ.
Και ξαφνικά χαμός. Όλη η Ελλάδα στο ρυθμό της… «φραπελιάς». Αρκούσε το «άναμμα του φυτιλιού» από την εκπομπή της Δρούζα για να γίνει το μεγάλο μπαμ. Σακουλάκια με φύλλα ελιάς, επιμελώς συσκευασμένα, έκαναν την εμφάνισή τους στην (πάντα ελεύθερη) αγορά, σε τιμές που πολλές φορές ξεπερνούσαν και το πανάκριβο λάδι.
Φύλλα ελιάς, λοιπόν, δια πάσαν νόσον… Όλες τις προηγούμενες μέρες γέμισαν τα παράθυρα με γιατρούς, «γιατρούς», ειδικούς ματζουνολόγους, αστρολόγους και γενικώς… ειδήμονες που με περισσή ευκολία περιφέρουν την αποψάρα τους σαν πραμάτεια που αναζητά πελάτη.
Αναβολή ακόμα και του κλαδέματος ακούστηκε ότι αποφάσισαν οργανωμένα οι αγρότες σε ορισμένες περιοχές… Δεν μπορούμε που δεν μπορούμε να ζήσουμε, σου λένε, από το λάδι, ας κρατήσουμε τα φύλλα μπας και σωθούμε βιολογικά και… οικονομικά.
Το θέμα πήρε μέσα σε λίγες μέρες τεράστιες διαστάσεις – σαν τον καρκίνο ένα πράγμα. Χαμός στα κανάλια, χαμός στο ΕΣΡ, χαμός και στο υπουργείο Υγείας, με τον Αβραμόπουλο να σκέφτεται να τοποθετήσει κάγκελα γύρω από τις ελιές στους δρόμους της Αθήνας για να αποφύγει το βίαιο «κούρεμά» τους, ενώ δέχτηκε και εισηγήσεις για να φτιάξει σποτάκια προσέλκυσης ασθενών-τουριστών από όλο τον κόσμο στη χώρα μας, επαναδιατυπώνοντας (με την ανάλογη προσαρμογή) το γνωστό του σλόγκαν «ζήσε την ίασή σου στην… Καλαμάτα».
Και ενώ το ζήτημα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις, επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι (τώρα για το σοβαρότεροι δεν είμαστε σίγουροι). Έμαθε ακόμα και η τελευταία αγρότισσα τι σημαίνει κλινική μελέτη, πώς παίρνουν άδεια κυκλοφορίας τα φάρμακα, τι είναι οι δημοσιεύσεις ιατρικών ερευνών και πόσες πρέπει να ’ναι για να είναι έγκυρες κ.λπ., κ.λπ.
Βέβαια, κανείς δεν τους είπε ότι αν τη «φραπελιά» την «ανακάλυπτε» η τάδε πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αυτόματα θα είχε όλα τα επιστημονικά εχέγγυα που είπαμε πιο πάνω και θα ήταν ακίνδυνη για τη δημόσια υγεία, αφού θα είχε υποστεί την ανάλογη επεξεργασία και κυρίως δεν θα χάλαγε τη φαρμακευτική πιάτσα.
Σκηνές ροκ σε μια κοινωνία τηλεοπτικού τύπου που όλα διαμορφώνονται μέσα από παράθυρα, Δρούζες και «ειδικούς».
Άντε γεια μας – είναι και πικρό το άτιμο…. Α, και μην ξεχάσεις το μπλέντερ στην πρίζα..