Όταν η πολιτική και η τέχνη ενώνονται: Μιλώντας με τους καλλιτέχνες του Resistance ’08

τ.248, 25/07/2008 (σε ένθετο οι σελίδες της Αριστεράς με αφιέρωμα στη σύγχρονη Κίνα και την παγκόσμια κρίση)

Imam Baildi: Παίζοντας με το παλιό

Η κεντρική ιδέα της μουσικής των Imam Baildi δεν είναι, φυσικά, κάτι καινούριο – για την ακρίβεια, η μίξη παλιού και νέου είναι πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό, υπενθυμίζουν. Εκεί, εξάλλου, ξεκίνησε και ο πειραματισμός του Ορέστη με τις λούπες, όταν ήταν φοιτητής. "Όταν γύρισε στην Ελλάδα", θυμάται ο Λύσσανδρος, "είχε δυο-τρία κομμάτια έτοιμα κι αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί αυτή την ιδέα: δοκιμάζαμε λούπες από παλιά ελληνικά κομμάτια πάνω σε δική μας μουσική, κι αυτό που προέκυπτε απ’ αυτό το παιχνίδι μάς άρεσε".

Περιμένοντας τους Imam Baildi να ανεβούν στη σκηνή, κάποιοι από το κοινό απαριθμούν τα τραγούδια τους που ξέρουν (αργότερα προσπαθούν να αναγνωρίσουν τις λούπες) και αναρωτιούνται αν αυτό είναι όντως το next big thing για την ελληνική σκηνή, ενώ άλλοι συζητούν για το αν αυτού του είδους η μουσική δεν είναι παρά ένα αναμάσημα, που δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούριο. Οι ίδιοι τι λένε γι’ αυτό; "Το αν η μουσική μας είναι ένα αναμάσημα είναι σχετικό. Όλη η μουσική βασίζεται πάνω σε παλιότερες ιδέες, κι ακόμα πιο πολύ σήμερα. Σαν άποψη, προφανώς, δεν μπορείς να πεις ότι είναι λάθος, αλλά το θέμα είναι πώς δέχεσαι το να παίρνεις τις παλιές ιδέες και να τις φέρνεις σε έναν πιο σύγχρονο ήχο και πώς τελικά το εφαρμόζεις. Το αποτέλεσμα δεν είναι αναγκαστικά καλό, δεν είναι πάντα πετυχημένο, αλλά στην τελική είναι και θέμα γούστου". Το βασικό για εκείνους δεν είναι ο τυφλός σεβασμός στο παλιό, αλλά η επανεξέτασή του στο φως του καινούριου. "Είναι ωραίο να ξαναφέρνεις παλιά κομμάτια στα αυτιά του κόσμου, καλό κάνεις. Δεν το θεωρούμε ιεροσυλία, αν και δεχόμαστε ότι για κάποιους είναι". Άλλωστε, οι Imam Baildi δεν έχουν σκοπό να περιοριστούν μουσικά σ’ αυτό: "Γράφουμε και δικά μας κομμάτια και στην επόμενη δουλειά θα πειραματιστούμε περισσότερο, προς όλες τις κατευθύνσεις".

Η θέση αυτής της μουσικής σε ένα πολιτικό και πολιτιστικό φεστιβάλ; Αυτή η ερώτηση δεν θα είχε νόημα να τεθεί μερικά χρόνια πριν: "Η μουσική και η πολιτική ήταν κάποτε πολύ πιο συνδεδεμένες από ό,τι τώρα, αλλά και ο κόσμος είναι πολύ πιο απολιτικός από ό,τι παλιότερα", παρατηρεί ο Λύσσανδρος, που όμως εκτιμά ότι αυτή ίσως είναι μια παροδική φάση και στο μέλλον η σύνδεση θα φαντάζει και πάλι φυσική. "Η μουσική, πάντως, πρέπει να υποστηρίζει ιδέες, αρκεί να το κάνει πραγματικά, να το εννοεί".