Αυθαιρέτως

τ.258, 09/01/2009

Ο κύριος Γιανναράς έφα βαθυστόχαστες μπούρδες!

"Το πανό που ανέβηκε στο βράχο της Ακρόπολης έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη συνολική καταστροφή της οικονομίας που συνέβη στα αστικά κέντρα με τις πυρπολήσεις των καταστημάτων, διότι δείχνει πλέον ότι είμαστε εθελόδουλοι. Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μια κατοχή οποιασδήποτε ιδεολογικής μειονότητας η οποία κατορθώνει να απαντηθεί με την βία. Θυμίζει μέρες του 1933 στην Γερμανία."

"Υπάρχει συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα και συγκεκριμένη ιδεολογική παράταξη που συμπεριφέρεται στην Ελλάδα σήμερα με νοοτροπία Ναζί, πρέπει να το πούμε έξω από τα δόντια. Πέστε μου, ποιος άλλος θα τολμούσε να κρεμάσει αφίσες στο Βράχο της Ακρόπολης, να μπει μέσα στο σταθμό της τηλεόρασης και να βγάλει πανό την ώρα των ειδήσεων; Δεν υπάρχει πια τίποτα, καμία αντίσταση κοινωνική σε αυτά τα φαινόμενα."

Η απάντηση του Μανώλη Γλέζου

– Πώς αισθανθήκατε που είδατε ένα πανό που έγραφε "Αντίσταση" πριν από δυο μέρες πάνω στην Ακρόπολη; Από νεολαίους, φοιτητές…

– Ένιωσα περήφανος, γιατί είδα ότι οι νέοι αξιοποιούν ένα σύμβολο που αντιστάθηκε στην πορεία αιώνων. Επειδή είναι η έκφραση των ανθρωπιστικών αξιών, γι’ αυτό μπόρεσε και στάθηκε, δεν είναι μονάχα το κάλλος το αισθητικό που αναδίδει.

(από συνέντευξη στο TVXS)

Κι άλλες παραινέσεις και διδάγματα Γιανναρά

"Δεν είναι θέμα δεοντολογίας τι πρέπει να κάνει η Αριστερά. Πρέπει να κάνει αυτό που είπε ο κ. Κύρκος. Να πάψει να λέγεται Αριστερά. Δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα. Αριστερά σημαίνει μια ανιδιοτέλεια, ακραία ανιδιοτέλεια που έφερε τους ανθρώπους μέχρι να στηθούν στον τοίχο για τα ιδανικά τους. Αριστερά δεν σημαίνει η προστασία κάθε γκρουπούσκουλου, το οποίο οργανώνεται για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του ή για να κάνει επιτέλους το χαβαλέ του ή το κομμάτι του. Αριστερά δεν σημαίνει να χαϊδεύουμε τα αυτιά της βίας."

"Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν. Χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο ο οποίος να είναι ηγέτης και να βγει να μιλήσει με πόνο σε αυτό τον λαό. Να καταλάβει ο λαός ότι υπάρχει επιτέλους ένας άνθρωπος ο οποίος πονάει αυτόν τον τόπο, ο οποίος θέλει να υπηρετήσει αυτόν τον τόπο από όπου και αν είναι, από όπου και αν προέρχεται, αλλά να είναι ανιδιοτελής και να επιστρατεύσει κοινωνικές δυνάμεις και να στήσει μια κυβέρνηση για να διακονήσει το λαό."

Ου γαρ έρχεται μόνον…