80.000 άνθρωποι όλων των ηλικιών, εκπροσωπώντας ολόκληρο το φάσμα της γερμανικής Αριστεράς, αφήνοντας κόκκινα γαρύφαλλα στο Μνημείο των Σοσιαλιστών, εκεί που βρίσκονται οι τάφοι της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ, αλλά και δεκάδων ακόμα κομμουνιστών και σοσιαλιστών που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη γερμανική ιστορία, ένα μέρος τους συμμετέχοντας σε μια διαδήλωση που γίνεται συνέχεια εδώ κι 90 χρόνια με μόνο διάλειμμα τη 12ετία του ναζισμού, τίμησαν στο Βερολίνο το Γενάρη του 2009 την επέτειο μιας διπλής δολοφονίας: Τη μνήμη μιας γυναίκας κι ενός άντρα, που επέζησε μέσα απ’ όλα τα κύματα της γερμανικής και παγκόσμιας ιστορίας για να φτάσει με τέτοια ζωντάνια μέχρι τις μέρες μας. Όπως έγραψε κι η Ρόζα στο κύκνειο άσμα της: "Υπήρξα, υπάρχω, θα υπάρξω". Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, οι ιδέες, οι απόψεις και η στάση τους προφανώς κάτι ακόμα έχουν να μας πουν για τη δική μας κατάσταση, για την κοινωνία και τον κόσμο που ζούμε, για την πάλη ν’ αλλάξουν.