Οι νέοι πρωταγωνιστές
Δημήτρης Τζανακόπουλος, υποψήφιος του ΣYPIZA στην Α΄ Aθήνας
Τα τελευταία χρόνια κάτι αλλάζει στην ελληνική Αριστερά. Η ανάδυση του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος μέσα από τις στάχτες που άφησε πίσω της η δεκαετία του ‘90 έγινε η πολιτική αφορμή ώστε πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς να ξανασκεφτούν πάνω στα ζητήματα της ενότητας στη δράση, ώστε η ανασύνθεση της Αριστεράς να πάρει σάρκα και οστά. Αυτή η διαδικασία συνεύρεσης και συμπόρευσης μέσα στα κινήματα, το εργατικό, το φοιτητικό, το οικολογικό, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως η συσσωρευμένη πείρα από τους αγώνες της Αριστεράς την επιβάλλει. Όχι γιατί η ενότητα είναι πανάκεια ή αυταξία, αλλά γιατί αποτελεί το μοναδικό τρόπο που έχουμε στα χέρια μας για την απόκρουση των επιθέσεων που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι/ες και η νεολαία.
Με αυτό το όπλο θα δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη μάχη των εκλογών της 16ης Σεπτέμβρη. Μια μάχη που είναι από τις πιο κρίσιμες που έχουμε να δώσουμε. Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίές που υπάρχουν οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την ήττα του δικομματισμού με αποτέλεσμα να συγκροτείται ένα ευνοϊκό πεδίο παρέμβασης για την Αριστερά. Είναι η πρώτη φορά που η λαϊκή δυσαρέσκεια μπορεί να εκφραστεί με αμεσότητα στο πολιτικό σκηνικό. Εδώ ακριβώς έγκειται και η τεράστια ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ. Να μπορέσει να οργανώσει και να κατευθύνει τη δυσαρέσκεια, να της δώσει αγωνιστική προοπτική. Να τη μετατρέψει σε συνειδητή πολιτική αντιπαράθεση με τις καπιταλιστικές σχέσεις κυριαρχίας.
Σε αυτή την προσπάθεια οι νέοι και οι νέες του ΣΥΡΙΖΑ ανεξαρτήτως συλλογικότητας οφείλουν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα ρόλο που διεκδίκησαν και κέρδισαν τα τελευταία χρόνια μέσα από το φοιτητικό κίνημα και τη σκληρή αντίστασή τους στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του νόμου- πλαισίου, μέσα από τους αγώνες για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργαζόμενων, μέσα από τους αγώνες για το περιβάλλον και τους ελεύθερους χώρους. Σε αυτό το μονοπάτι θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε γιατί από την επομένη των εκλογών δεν θα εξαφανιστεί η εκμετάλλευση από τους εργασιακούς χώρους, δεν θα σταματήσουν οι προσπάθειες για το ξεπούλημα της δημόσιας εκπαίδευσης, δεν θα μειωθούν οι κίνδυνοι από τις οικολογικές καταστροφές. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να σταθούμε με αποφασιστικότητα στο πλευρό όλων εκείνων που δουλεύουν ανασφάλιστοι με 500 ευρώ, πρέπει να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για την ενωτική πολιτική έκφραση της φοιτητικής Αριστεράς, να βρεθούμε απέναντι στην πολιτική της καταστολής και της καταστρατήγησης των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων Ελλήνων και μεταναστών. Και όλοι μας οι αγώνες οφείλουν να συγκλίνουν σε ένα κοινό σημείο και να στοχεύουν σε ένα κοινό ορίζοντα: στην ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας, στο σοσιαλισμό.