Μέρες εποπτείας
Έχουμε μπει πραγματικά σε μια νέα περίοδο, μόνο που αυτή θυμίζει περισσότερο την Ελλάδα του ’50 και λιγότερο τον 21ο αιώνα. Απλά στη θέση του Πιουριφόι βρίσκεται ο Αλμούνια, ο Τρισέ, ο Μπαρόζο. Και, αντί για το Δόγμα Τρούμαν, έχουμε το διαβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας. Ήδη βρισκόμαστε στο επίπεδο ελέγχου από τους κοινοτικούς, που περιγράφεται στην 9η παράγραφο του άρθρου104 της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αλλά υπάρχει και η 10η παράγραφος, υπάρχει και η 11η. Δεν έχουμε ακόμη δει τίποτα – κι ας έχουμε δει και ακούσει πάρα πολλά. Όπως το “the game is over” (“το παιχνίδι τελείωσε”) του προέδρου του eurogroup, κυρίου Γιουνγκέρ. Όπως οι διαδοχικές, εξευτελιστικές δηλώσεις Γερμανών υπουργών, ότι “δεν θα δώσουμε στην Ελλάδα την αλληλεγγύη που χρειάζεται, γιατί είναι λάθος σήμα στις αγορές”. Όπως ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός PIGS (δηλαδή, γουρούνια) για τις χώρες του ευρώ που έχουν υψηλό χρέος –Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία– που προκύπτει από τα αρχικά τους. Όπως οι διαδοχικές υποτιμήσεις από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
Ένα κλίμα χρεο-τρομοκρατίας έχει απλωθεί πάνω από τη χώρα, με μοναδικό στόχο να περάσει ένα νέο κύμα πολύ σκληρών μέτρων. Σε ρόλο κυριολεκτικά “προθύμων” η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με ΛΑΟΣ – το νεοφιλελεύθερο τόξο. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γρήγορα θα πάρει τον τίτλο της πιο αντιλαϊκής κυβέρνησης από την κυβέρνηση Καραμανλή. Μια κυβέρνηση, που, ενώ μιλούσε για “Ελλάδα αξιών”, έχει γίνει θεματοφύλακας της δουλικότητας, καθώς αποδέχεται αδιαμαρτύρητα ό,τι της ζητείται: Έσπευσε να μειώσει το χρόνο επιστροφής σε ποσοστό ελλείμματος κάτω από το 3% από τα τέσσερα χρόνια, που αρχικά είχε αποφασίσει, σε τρία – πράγμα που σημαίνει ακόμη πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Στέλνει τα νομοσχέδια για έγκριση στις Βρυξέλλες, πριν τα υποβάλει στη Βουλή. Δέχεται τους υπαλλήλους της ΕΕ να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και να κάνουν ό,τι ελέγχους θέλουν – κάτι που είτε η ίδια η ελληνική Βουλή δεν έχει δυνατότητα. Περικόπτει τους μισθούς, ενώ προεκλογικά έλεγε ότι θα δώσει έστω αυξήσεις-ψίχουλα. Αυξάνει τους φόρους, μειώνει το αφορολόγητο. Καταργεί ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Αυξάνει την ανεργία στο δυσθεώρητο ύψος του 14% τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με κυβερνητικές προβλέψεις. Εξαγγέλλει ιδιωτικοποιήσεις 2,5 δισ. – όταν όλος ο όλος ο δημόσιος τομέας, που έχει απομείνει, κάνει 5 δισ. Και αφήνει ανέγγιχτα τα μεγάλα κέρδη, και δη των τραπεζών –που αποκόμισαν περίπου 3 δισ. ευρώ κέρδη το 2009 εν μέσω κρίσης…
Και σαν να μη μας έφτανε η ΕΕ, να ’σου και τα κλιμάκια του ΔΝΤ να κάνουν ξανά ελέγχους, με την ελληνική κυβέρνηση να ζητά το πρωτοφανές: τεχνογνωσία από το ΔΝΤ για την πάταξη της φοροδιαφυγής, για τη σύνταξη των προϋπολογισμών και για το ασφαλιστικό σύστημα. Δεν χρειάζεται φαντασία για να καταλάβει κανείς τι μας περιμένει ούτε πολύ κόπο για να αντιληφθεί το τι σήμαινε η επιλογή της κυρίας Ε. Παναρίτη, στελέχους του ΔΝΤ, στη 2η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και η είσοδός της στην ελληνική Βουλή. Άραγε είναι μακρινό το ενδεχόμενο να αποκτήσουμε ακόμη και Αμερικανό διοικητή στο ΙΚΑ, όπως είχαμε το 1949, ή Γερμανό διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδας;
Γιατί αυτό το μένος;
Η τωρινή τρομοκρατία των διεθνών κέντρων για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι πραγματικά προκλητική, γιατί η κατάσταση αυτή ήταν γνωστή και στις Βρυξέλλες και στις αγορές και στις κυβερνήσεις. Γνώριζαν –και, σε κάθε περίπτωση, ήταν απολύτως προβλεπτό– ότι το οικονομικό μοντέλο που ακολουθιέται, ο νεοφιλελευθερισμός αλά ελληνικά, με τη διάλυση του παραγωγικού ιστού, με τη μετατροπή της χώρας σε μια χώρα εισαγωγών, με το ολοκαύτωμα της ζωντανής εργασίας, συσσώρευε τους όρους του σημερινού αδιεξόδου. Αλλά, όλα τα προηγούμενα χρόνια, επίτροποι και ελεγκτές της ΕΕ “έκλειναν το μάτι” στις λογιστικές αλχημείες, για έναν και μόνο λόγο: γιατί το χρηματιστικό κεφάλαιο κέρδιζε μεγάλα ποσά από όλο αυτό που γινόταν στην Ελλάδα. Κέρδιζαν καθώς κατακτούσαν την αγορά της Ελλάδας – και είδαμε πως ένας ένας οι βασικοί τομείς της οικονομίας πέρασαν στον έλεγχο του ξένου κεφαλαίου, πως ξεπουλήθηκαν οι δημόσιοι οργανισμοί, ο ΟΤΕ, οι τράπεζες, η ενέργεια, τα διυλιστήρια, τα ναυπηγεία. Κέρδιζαν επίσης, και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερα ποσά, με τις τοποθετήσεις τους στο δημόσιο χρέος, στα ομόλογα. Καθώς είχε πάρει μπροστά η χρεομηχανή, το χρέος θέριευε, μέσα σε 7 χρόνια πέρασε από τα 150 στα 300 δισ. ευρώ – κι όλος ο εσμός του χρηματιστικού κεφαλαίου αποκόμιζε μυθικά κέρδη. Αυτοί κέρδιζαν, λοιπόν. Αλλά κάποιος πλήρωνε. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον ελληνικό λαό, που είδε από την περίοδο της προσαρμογής στα κριτήρια του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας μέχρι σήμερα, δεκαπέντε χρόνια τώρα, να γκρεμίζονται όλες οι κατακτήσεις και τα δικαιώματά του, να ξεπουλιέται και να εξανεμίζεται ο δημόσιος πλούτος, που με τόσο κόπο έχτισαν γενιές και γενιές. Πλήρωνε ο ελληνικός λαός –και θα πληρώνουν και οι επόμενες γενιές– όχι μόνο τα χρέη –δεν είναι εκεί το μεγαλύτερο πρόβλημα– αλλά κυρίως τον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα που έχει δημιουργηθεί, την πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική φτώχεια.
Σήμερα, λοιπόν, γιατί έρχονται όλοι αυτοί που κέρδιζαν και συμπεριφέρονται με τρόπο στρατού κατοχής και τρομοκρατούν το λαό; Δεν τους ταΐσαμε αρκετά; Μα ακριβώς γι’ αυτό έρχονται. Για να διασφαλίσουν ότι θα συνεχίσουμε να τους ταΐζουμε στο διηνεκές. Και, για να συμβεί αυτό, πρέπει σήμερα να παρθούν πολύ σκληρά μέτρα. Όι ευρω-ελεγκτές, που πηγαινοέρχονται στα υπουργεία και που παίρνουν μισθούς δεκάδων χιλιάδων ευρώ το μήνα, ένα πράγμα φροντίζουν να εξασφαλίσουν: το πώς θα πληρωθούν και θα πληρώνονται ες αεί τα δάνεια, το πώς δεν θα απειληθούν οι ξένες επενδύσεις στην ελληνική οικονομία και το πώς θα προστατευθεί το νόμισμά τους, το ευρώ. Και τρομοκρατούν τον κόσμο, για να μην αντιδράσει. Να υποστεί αδιαμαρτύρητα ένα ακόμη πιο μεγάλο χτύπημα.
Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την εθελοδουλεία και το γραικυλισμό που διαδίδουν τα ΜΜΕ, ότι τάχα ευτυχώς που υπάρχουν και οι Ευρωπαίοι και μας πιέζουν να μπει λίγη τάξη στα οικονομικά μας. Γιατί σιγά μην μπει τάξη. Τάξη δεν είναι να μειωθούν οι μισθοί, τάξη δεν είναι να μειωθούν οι συντάξεις και να αυξηθούν τα όρια ηλικίας, τάξη δεν είναι η γενιά των 700, 500, 400 ευρώ, τάξη δεν είναι να πληρώσει ο λαός ακόμη περισσότερους φόρους. Ίσα ίσα, όλα αυτά αναπαράγουν το αδιέξοδο. Η κρίση θα βαθύνει ακόμη περισσότερο όσο καταβαραθρώνεται η εργασία.
Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τη ρήξη με το πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας. Από τη ρήξη με την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου. Γιατί, αν πραγματικά έμπαιναν άλλες προτεραιότητες στην ελληνική κοινωνία, με τα συμφέροντα των εργαζομένων στο επίκεντρο, τότε οι πόροι και οι δυνατότητες υπάρχουν για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και για την ευρύτερη παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
Χρίστος Καραμάνος
Η διεθνής της χρεο-τρομοκρατίας
Τα παρακάτω κυκλοφορούν στο διεθνή Τύπο και στα ΜΜΕ (από το in.gr):
“Η ελληνική οικονομία κινδυνεύει με “αργό θάνατο””, λέει η Moody’s.
“Η ελληνική οικονομία κινδυνεύει με “αργό θάνατο””, επισημαίνει ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s, καθώς –όπως, μεταξύ άλλων, τονίζει ο οίκος– η κυβέρνηση θα πρέπει να δίνει όλο και μεγαλύτερο τμήμα του εθνικού πλούτου για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, ενώ οι πιστωτές ζητούν υψηλότερα επιτόκια, για να κρατήσουν τα ελληνικά ομόλογα.
“Ακολουθεί το δρόμο της Αργεντινής”: Δημοσίευμα στους “Financial Times” για την “ανάγκη εξόδου” της Ελλάδας από την ευρωζώνη
“Η Αθήνα θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη το συντομότερο”, επισημαίνει σε άρθρο του στους “Financial Times” o Ντέσμοντ Λάχμαν, ο οποίος εκτιμά ότι η Ελλάδα βαδίζει στο δρόμο της Αργεντινής.
Στο άρθρο του επισημαίνει ότι η πείρα που έχει αποκομίσει στο ΔΝΤ και στη Γουόλ Στριτ από την παρακολούθηση των αναδυόμενων αγορών τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι “όπως ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή, πριν από μία δεκαετία, έτσι και στην Ελλάδα πλησιάζουμε προς το τελικό σημείο”.
“Υπάρχουν όλες οι ενδείξεις ότι, έπειτα από δύο ή τρία χρόνια και αφού έχουν σπαταληθεί αρκετά δημόσια κεφάλαια, η Ελλάδα θα πάψει να είναι μέλος της ευρωζώνης”, σημειώνει.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα νομοσχέδια του ΠΑΣΟΚ
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έστειλε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των επιχειρηματικών οφειλών στις τράπεζες για έγκριση. Δείτε από το ρεπορτάζ του in.gr πώς αντέδρασε ο θεματοφύλακας του μεγάλου κεφαλαίου: “Σοβαρές ενστάσεις και αντιρρήσεις εκφράζει η ΕΚΤ στη γνωμοδότησή της για το νομοσχέδιο ενίσχυσης ρευστότητας της αγοράς και τη ρύθμιση επιχειρηματικών οφειλών, χρησιμοποιώντας μάλιστα σκληρή γλώσσα. Τονίζει ότι αφήνουν “παράθυρο” για την εκμετάλλευση των ρυθμίσεων από οφειλέτες που δεν τις χρειάζονται, κρούοντας τον κώδωνα για ηθικό κίνδυνο και δημιουργία κινήτρων στους δανειολήπτες να μην εξυπηρετούν τα χρέη τους, νοοτροπία που θα μπορούσε να πλήξει τη ρευστότητα των τραπεζών και κατ’ επέκταση την ικανότητά τους να παρέχουν δάνεια. Αντιρρήσεις εκφράζει και σε ό,τι αφορά τη γενικευμένη αμνηστία από τον Τειρεσία, τονίζοντας ότι αυτό θα δυσχέραινε τη δυνατότητα των τραπεζών να αξιολογήσουν τον πιστωτικό κίνδυνο των οφειλετών, θα τις έκανε πιο επιφυλακτικές και ίσως οδηγούσε και σε άνοδο των επιτοκίων, επιλογή που θα έπληττε και τους συνεπείς δανειολήπτες. (…) Σαφής καθίσταται στο κείμενο της γνωμοδότησης και η δυσαρέσκεια της ΕΚΤ, που η γνώμη της δεν ζητήθηκε νωρίτερα. (…)”