Οι εξαγγελίες του Χρυσοχοΐδη για την επαναφορά των διακριτικών στις στολές των αστυνομικών, τη δημιουργία “κυτίου παραπόνων” του πολίτη και το σεβασμό των δικαιωμάτων εξαφανίστηκαν τον τελευταίο μήνα μέσα στο σωρό των νέων επιτευγμάτων της αστυνομίας, που υπάρχει και δρα παντού, με διακριτικούς ή “λιγότερο διακριτικούς” τρόπους. Ο πράκτορας της ΕΥΠ, που παρακολουθούσε άτομο στην Αγία Παρασκευή, το οποίο και το συνέλαβε, σίγουρα δεν αποκαλύφθηκε από τα διακριτικά του. Παράλληλα, η ακροδεξιά τρομοκρατία συνεχίζει να δείχνει το πρόσωπό της όλο και συχνότερα. Περίπου 50 είναι οι επιθέσεις που καταγράφονται για το 2009 και τις πρώτες μέρες του 2010 –μία την εβδομάδα κατά μέσο όρο–, ουσιαστικά συχνότερες όμως είναι το τελευταίο τετράμηνο του έτους, οπότε σημειώθηκαν οι μισές από αυτές.
Την Πρωτοχρονιά του 2010, στο –γνωστό και από παλιότερα “κατορθώματα” που διαπράχθηκαν εκεί– Α.Τ. Ακρόπολης, οι αστυνομικοί τη γιόρτασαν ξυλοκοπώντας επί ώρες Χιλιανό και στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο με σοβαρές βλάβες στην υγεία του. Παρόμοια μεταχείριση επιφυλάχθηκε και σε Αφρικανούς μικροπωλητές, που είχαν συλληφθεί νωρίτερα. Στην Πάτμο, αστυνομικοί του τοπικού τμήματος εξευτέλισαν και κακοποίησαν μαθητές, που προσήγαγαν με πρόφαση φθορές σε μηχανή αστυνομικού, που είχαν γίνει μήνες νωρίτερα.
Ο υπουργός, για άλλη μια φορά, διέρρηξε τα ιμάτιά του. Απείλησε με αποτάξεις, παραδειγματικές τιμωριές, επιβεβαίωσε την προσήλωση στο Σύνταγμα και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο γενικός αστυνομικός διευθυντής εμφανίστηκε αμείλικτος όσον αφορά την πάταξη των κρουσμάτων, και ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ ανακάλυψε –επιτέλους– ότι τα περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα. Στην πραγματικότητα, όμως, οι περιπτώσεις αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, που απασχολούν τη δημοσιότητα, είναι ένα πολύ μικρό κλάσμα όσων πραγματικά συμβαίνουν και δεν καταγγέλλονται –προκειμένου “να μην μπλέξουν” οι καταγγέλλοντες. Έτσι έγινε στην Πάτμο, όπου απειλήθηκαν οι μαθητές. Το ίδιο έγινε και με πολίτες στην Κόρινθο, τον Πειραιά και το Νέο Ηράκλειο, που τις μέρες των γιορτών τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τη συμπεριφορά αστυνομικών. Όλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις κάννες των όπλων των αστυνομικών. Να σημειωθεί ότι οι παθόντες είναι μετανάστες, που κινδυνεύουν με απέλαση ή μένουν στο σκοτάδι της δημοσιότητας.
Η εικόνα του γιγάντιου σήμερα κρατικού μηχανισμού της ΕΛ.ΑΣ. δεν πρόκειται ούτε να εξωραϊστεί ούτε να καλυτερέψει, όσο υπάρχει για το σκοπό για τον οποίο υπέρμετρα επανδρώθηκε, εξοπλίστηκε και εκπαιδεύτηκε: τη γρήγορη, αποτελεσματική εξαφάνιση του “στόχου”, είτε αυτός είναι ένα κίνημα αντίστασης είτε μετανάστης μικροπωλητής.
Το άλλο χέρι της καταστολής
Οι επιθέσεις από ακροδεξιούς και φασίστες εμφανίζονται εντονότερα, τον τελευταίο καιρό τουλάχιστον, στην πόλη των Χανίων. Στις 15 Δεκέμβρη, έγινε επίθεση με μολότοφ στο πατρικό νεαρού Χανιώτη αγωνιστή και ξυλοδαρμός μεταναστών, καθώς και –την επόμενη μέρα– εμπρηστική επίθεση στο Στέκι Μεταναστών Χανίων, την ώρα που γινόταν αντιφασιστική διαμαρτυρία στην πόλη. Στις 27 του μήνα, ξυλοκοπήθηκαν μετανάστες, που βρίσκονταν σε μπαρ της πόλης παρέα με Έλληνες. Στις 5 Ιανουαρίου, έγινε εμπρηστική επίθεση στην εβραϊκή συναγωγή της πόλης, με αποτέλεσμα να καταστραφεί μέρος της βιβλιοθήκης της.
Στην Αθήνα, στις 18 Δεκεμβρίου, έγινε επίθεση με γκαζάκια στην κατάληψη Βοτανικού, στην Πετρούπολη, ενώ, την ίδια μέρα, στη Θεσσαλονίκη, γινόταν εισβολή από φασίστες στο Στέκι Δυτικών Συνοικιών, όπου τραυματίστηκαν δυο άτομα που βρίσκονταν στο χώρο. Στις 23 του μήνα, κάηκε το κτίσμα και καταστράφηκε το σπορείο της κατάληψης “Αγρός”, στους Αγίους Αναργύρους. Στις 2 Ιανουαρίου, στα Βριλήσσια, δέχτηκε επίθεση από ακροδεξιούς φοιτήτρια, μέλος του ΣΕΚ, ενώ, πέντε μέρες αργότερα, οι λεγόμενοι “αυτόνομοι εθνικιστές” –νέα “μόδα” που αποτελεί συνονθύλευμα στοιχείων εθνικισμού, φασισμού και αυτονομίας– εμφανίστηκαν σε χώρο που θα γινόταν εκδήλωση της Κίνησης “Απελάστε το Ρατσισμό”, στους Αμπελόκηπους, πετώντας φυλλάδια. Τέλος, ένας ακόμα εμπρησμός –σπιτιού αυτή τη φορά– στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου, που θυμίζει αυτόν του σπιτιού του Στέφανου Κόλλια στην Γκιώνα, ήταν η αντίδραση κάποιων στην πολιτική και κοινωνική δράση ενός ζευγαριού που ζούσε στο χωριό. Η τοπική αστυνομία θεώρησε καλύτερο να ανακρίνει το ζευγάρι για τη δράση του αντί να κάνει έρευνα για τους δράστες.
Δημήτρης Τσιώλης